اقدام زشت یک تور گردشگری
به گزارش گلونی تورهای گردشگری برای اینکه در رقابت با هم کم نیاورند سعی میکنند مناطقی را در برنامه گردشی خود قرار دهند که باقی تورها در فهرست خود به آن نپرداختهاند.
اما در این میان توری پیدا شده که سعی کرده روی دست همه بلند شود و کاری کند که هیچکس تا به حال انجام نداده، لحظهای هم از خود نپرسد این که هیچ تور گردشگری در برنامه خود بازدید از این مکان را قرار نداده حتماً دلیلی دارد و اصلاً هرجایی نمیتواند منطقه گردشگری به حساب آید.
اقدام زشت یک تور گردشگری
این تور گردشگری در برنامه سفر، نوشته: «مشاهده راه عبور کولبران!» هر چه فکر کردم متوجه نشدم راه عبور کولبران چه جذابیتی برای گردشگران میتواند داشته باشد.
راهنمای گردشگری وقتی به این مسیر رسیدند قرار است چه بگوید؟«خب گردشگران عزیز توجه کنید. در ادامه گردشمون به مسیری میرسیم که افرادی به نام کولبر ازش رد میشن.
از این مسیرها معمولاً یخچال فریزر، ماشین لباسشویی و ظرفشویی و… رو کول میکنند و رد میشن. وااااو واقعاً جذابه. حیف که الان یکی از اونها تو این مسیر نیست که از نزدیک بار و خودش رو ببینیم.»
از مسیری که کولبران جان خودشان را کف دستشان میگذارند و با تحمل سختی بسیار از آن میگذرند به عنوان مسیر گردشگری استفاده میکنید؟
دیدن راهی که جوانان بسیاری در آن جانشان را ازدست دادهاند چه جذابیتی میتواند داشته باشد؟ چطور میشود با تعریف از غم و درد و رنج مردم گردشگران را سرگرم کرد؟
اصلاً یک مسیر خالی و خلوت چه جذابیتی دارد؟ پیشنهاد میکنیم از این به بعد کار را جذابتر کنید. تور گردشگری عبور از منطقه ویژه کولبران در سرما و کولاک و نیمه شب بگذارید.
برای جذابیت بیشتر یکی از کالاهایی که کولبران با خود میبرند را هم بر دوش بگذارید و بعد در سرمای زیر صفر، وقتی مژههایتان یخ زده و دستهایتان از شدت سرما بیحس شده و نمیتوانید بند کوله را روی دوشتان نگهدارید، سعی کنید از این مسیر رد شوید.
سعی کنید زنده بمانید و به آبادی برسید. خیلی جذاب و دیدنی است مگر نه؟
تصور بفرمایید راهنمای تور بگه:
«امروز بدشانس بودیم، متاسفانه کولبرا کم اومدن؛ وگرنه هر روز اینجا پر کولبره. توی زمستون گاهی از اونجا سر میخورند و میفتن ته دره. ببینید: یخچال سایده روی دوشش. اینکه چیزی نیست، گاهی دهتا لاستیک رو تا دو برابر قدشون بلند میکنن و میبرن بالا.» https://t.co/4sQPTdYDqX— Saeed Arkanzadeh Yzd (@saeed_arkan) June 13, 2020
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی