اولین های روزنامه نگاری را بخوانید
به گزارش گلونی یونس شکرخواه استاد دانشگاه و روزنامهنگار در صفحه شخصی خود مطلبی منتشر کرد با عنوان نخستینهای عرصه روزنامهنگاری ایران و در آن به اولینهای حوزه روزنامه نگاری پرداخته است.
اولین های روزنامه نگاری را بخوانید
نخستین روزنامهنگار و مدیر مسؤول روزنامه در ایران: میرزا محمدصالح شیرازی
نخستین ناشر بولتن محرمانه در ایران: ادوارد برجیس
نخستین تصویر مندرج در مطبوعات ایران: نشان دولتی عهد قاجار
نخستین نشانه/ لوگو در مطبوعات: شیر و خورشید (نشان دولتی ایران)
نخستین نوع چاپ مطبوعات ایران: سنگی
نخستین نوع خط متن مطبوعات ایران: نسخ
نخستین نوع خط تیتر مطبوعات ایران: نستعلیق
نخستین چاپكار مطبوعات ایران: اسدالله باسمه چی
نخستین سانسورچی مطبوعات ایران: ادوارد برجیس
نخستین وزیر انطباعات: محمدحسن اعتمادالسلطنه
نخستین معمم ایرانی روزنامهنگار: جلالالدین الحسینی كاشانی (مؤیدالاسلام)
نخستین معمم روزنامهنگار در ایران: سیدمحمد صادق ادیب الممالك فراهانی (امیری)
نخستین نشریه بدون امتیاز چاپ ایران: جریده ملی/ روزنامه ملی
نخستین زن مدیر مسؤول در ایران: خانم كحال
نخستین روزنامهنگار تبعید شده: میرزا علی آقا شیرازی (لبیب الملك)
نخستین مؤسسه آموزش روزنامهنگاری در ایران: بنگاه روزنامهنگاری سازمان پرورش افكار
نخستین پدیدآورنده مطبوعات ورزشی در ایران: میرمهدی ورزنده
نخستین پدیدآورنده مطبوعات سینمایی در ایران: علی وكیلی
نخستین پدیدآورنده مطبوعات كودكان: مهدی قلی خان هدایت
نخستین آگهیدهنده به مطبوعات: روجیاری
نخستین دادگاه مطبوعاتی: دادگاه خوانندگان و توزیعكنندگان روزنامه قانون
منبع: تاریخ روزنامهنگاری ایران. سیدفرید قاسمی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷
روزنامهنگاری در ایران در ایران تاریخچهای دیرینه دارد شروع این صنعت از دربار شاهان قدیم بوده است و متضمن اخبار مربوط به دربار و خصوصاً شخص پادشاه بودهاست؛ بنابراین میتوان روزنامهنگاری در ایران را به فصل روزنامهنگاری در باستان و روزنامهنگاری در عصر معاصر تقسیم کرد.
کلمه روزنامه در زبان فارسی دارای ریشهای قدیمی است و در برخی از کتابهای سدههای نخست اسلامی این واژه با شکل روزنامجه دیده میشود.
در دوران فتحعلیشاه، محمدشاه و اوان پادشاهی ناصرالدین شاه، اصطلاح «کاغذ اخبار» مورد استفاده مردم بودهاست ولی به مرور زمان روزنامه به معنای قدیم بکار رفته و اصطلاح «کاغذ اخبار» متروک شده است.
پایان پیام