تنها دوچرخه سوار پارالمپیکی ایران مجبور است وام بگیرد
به گزارش گلونی هیچگاه در برخورد با ورزشکاران، اولویتها رعایت نشده است.
بیشتر مواقع هزینهها جایی خرج میشود که کمترین بازده را دارد.
حتی در رشتههایی که تنها یک ورزشکار در سطح جهانی داریم هم این ظلم صورت میگیرد.
مثال این ورزشکاران که باوجود کسب عناوین متعدد قهرمانی و کسب مدالهای باارزش از نظر مالی هیچ حمایتی نمیشوند زیاد است.
مهدی محمدی، تنها دوچرخهسوار پارالمپیکی ایران از است دست ورزشکاران است. او به ایسنا گفته است:
«چون دوچرخهام قدیمی و برای هشت سال پیش بود دیگر جوابگوی تمرینات نبود و مجبور بودم دوچرخه استاندارد و مدرن در رشته تایم تریل انفرادی داشته باشم به همین خاطر مجبور شدم ۸۰ میلیون از بانک وام بگیرم و مقداری هم پول از بازیهای پارآسیایی جاکارتا برایم مانده بود که توانستم یک دوچرخه به مبلغ ۲۰۰ میلیون تومان تهیه کنم.»
هزینههای درمان مصدومیت این ورزشکار را هم کامل پرداخت نکردهاند.
تنها دوچرخه سوار پارالمپیکی ایران مجبور است وام بگیرد
این ورزشکار برای کسب افتخار مجبور است از جیبش خرج کند و مدال بگیرد و کسی هم خبردار نمیشود.
ولی فوتبالیستهای بیافتخار اگر یکی از قسطهای میلیاردی قراردادشان چند روز عقب بیفتد، زمین را به آسمان میدوزند و تیتر یک روزنامههای ورزشی میشوند.
در دیگر رشتهها هم همین وضعیت است. کشتیگیران، وزنهبرداران و رشتههای رزمی بیشترین مدالهال جهانی را برای ایران به دست میآورند و اگر ایران رنکینگی در المپیک یا بازیهای آسیایی دارد برای این رشتههاست.
اما ورزشکاران شاغل در این رشتهها در مقایسه با فوتبالیستها که جز زیاد ارزی و شکستهای پیاپی چیزی نصیب ایران نکردهاند قابل مقایسه نیستند.
هزینهای که وزارت ورزش فقط برای رفع شکایتهای بینالمللی دو تیم استقلال و پرسپولیس پرداخت میکند میتواند در برخی رشتههای تحولات بزرگی را ایجاد کند.
رسانهها هم فقط جای برای انعکاس صدای فوتبالیستها شدهاند و سایر رشتهها را فراموش کردهاند.
شاید چون پولی در بساط ورزشکاران سایر رشتهها وجود ندارد، شنیدن دردهایشان هم در اولویت قرار نمیگیرد.
پایان پیام
نویسنده: محمد پورخداداد