کرونا یک ویروس رانت‌خوار است؛ کشف ابعاد جدیدی از ویروس توسط رئیس شورای شهر تهران
به گزارش گلونی رئیس شورای شهر تهران: «به نظرم در اوج‌گیری دوباره کرونا تقصیر مردم ۳۰ درصد است و سهم دولت ۷۰ درصد، چون یکدفعه تصمیماتش را به نفع کرونا شل کرد و به ویروس رانت داد. من اگر اختیار داشتم، فعالیت‌ها را تا دو هفته تعطیل می‌کردم و محدودیت‌ها را آنقدر ادامه می‌دادم تا آمارها رو به افول برود. آن وقت وقتی شمار فوتی‌ها به صفر رسید فعالیت‌ها را بازگشایی می‌کردم.»
اصلاً همه چیز از همین «تصمیمات یکدفعه‌ای» شروع شد. یک‌هو دولت تصمیم گرفت به ویروس رانت بدهد و همین باعث شد کرونا دوباره جان بگیرد.
کرونا یک ویروس رانت‌خوار است
البته احتمالاً با شنیدن خبر رانت‌خواری کرونا، مجلس سریع وارد کار خواهد شد و جلوی این رانت‌بازی‌ها را خواهد گرفت.
برای این منظور ابتدا از خودشان شروع می‌کنند و با تعطیلی دو هفته‌ای مجلس نشان می‌دهند که اهل رانت دادن به کرونا نیستند و اگر نیاز باشد برای اثبات بیشتر حتی تا یک ماه هم می‌توانند به این تعطیلی ادامه دهند.
چه کسانی به کرونا رانت داده‌اند؟
اما در مورد آنهایی که به کرونا رانت داده‌اند به نظر می‌رسد لقب یکی از بزرگ‌ترین رانت‌ده‌ها را باید به شهرداری تهران داد، بابت اجرای طرح ترافیک و مجبور کردن مردم به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی.
اگر آقای هاشمی جای دولت بود
حالا اگر آقای هاشمی مثل دولت شل نمی‌کرد و سفت و سخت پای اجرای محدودیت‌ها می‌ماند و به قول خودشان تعطیلی‌ها را آنقدر ادامه می‌داد تا آمار کرونا صفر شود چه اتفاقی می‌افتاد؟
آقای هاشمی باید برای سرپا ماندن مشاغل زیادی مثل رستوران‌ها، هتل‌ها، فروشگاه‌ها و… پول خرج می‌کردند.
پولی که باعث شود یک فروشنده بتواند از عهده مخارج زندگی‌اش برآید و بعد با خیالی آسوده در خانه بنشیند و چپ و راست هشتگ بزند در خانه بمانید، در خانه می‌مانیم، چرا در خانه نمی‌‌مانید.
جدای مردمی که کارشان از رانت و باج به کرونا گذشته و حالا برایش جان می‌دهند، برخی مجبور هستند سر کار بروند. مجبور به استفاده از مترو و اتوبوس هستند.
ما مردم برای این‌که بتوانیم از پس خرید کالاهایی برآییم که معلوم نیست با چه حساب و کتابی هر روز افزایش پیدا می‌کنند، باید سر کار برویم.
بیایید اما و اگرها را کنار بگذارید و سر جای خودتان تا آنجا که اختیارتان اجازه می‌دهد مشکلات را حل کنید. همین برای مردم کلی ارزش دارد.
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی
