کشکان را وادار به واکنش قهرآمیز نکنیم
به گزارش گلونی ۵ سال پیش در چنین روزهایی رودخانه کشکان در پلدختر به گِل نشست و در باباخوارزم لرستان به سیمره نریخت و کرخه را نساخت.
کشکان را سیاست‌های غلط در کشاورزی، پمپاژ بی‌رویه آب خشک کرد ولی ۴سال بعد، سیل کشکان انتقامی سخت از ما گرفت و در ۱۲ فروردین ۹۸ نابودمان کرد.
خشم کشکان گریبان قسمت بزرگی از لرستان را گرفت و صحنه‌های تلخی را رقم زد.
اما خشک شدن کشکان حتی بیشتر از سیلابی شدنش می‌تواند خسارت به بار آورد.
اوضاع حوزه آبخیز کشکان همین است.
کشکان آبادانی را برای بخش بزرگی از لرستان فراهم آورده است ولی قدرنشناسی ما این رودخانه را به خطر بزرگی تبدیل کرده است.
تغییرات اقلیمی و خشک‌سالی‌های چندین ساله تنها بهانه‌ای برای کم کاری‌ها است.
مهمترین دلیل در خطر بودن کشکان کشت محصولات آب‌دوست و پمپاژ بی‌رویه در مسیر این این رودخانه است.
کشکان را وادار به واکنش قهرآمیز نکنیم
از پل هرو واقع در پایین دست سد ایوشان تا بیران‌شهر (چغلوندی) ، شاهیوند، خرمآباد و ویسیان بیش از سال‌های گذشته اقدام به کشت محصولات آب دوست به‌ویژه برنج شده است.
اینجا هر چیزی را غرقابی کشت می‌کنند. از برنج و خیار و طالبی گرفته تا انجیر سیاه.
در طول مسیر هزاران موتور پمپاژ آب وجود دارد که شیره کشکان را می‌شکند.
هربار هم که جهاد کشاورزی یا نهادهای محیط زیستی اقدام به برداشتن این پمپ‌ها کردند فشار و لابی برخی نمایندگان مجلس مانع از این کار شده است.
بالاخره به دست آوردن دل و مهم‌تر از آن رای آنها از اوجب واجبات است. حتی اگر با این فشارها راه برای نابودی کشکان فراهم شود.
کشکان دوباره هم می‌تواند خشک شود. کشکان باید حفظ شود حتی به قیمت تغییرات اساسی در اقتصاد و روش زندگی مردمان حوزه آبریز این رودخانه.
خشک شدن رود کَشکو یعنی نابودی انجیرستان‌های پلدختر. خشک شدن کشکو یعنی به وجود آمدن یک فاجعه محیط زیستی غیرقابل جبران.
پایان پیام
