جیب خالی مردم آمار و ارقام نمی‌شناسد
تغییرات قیمت کالا و خدمات نشان‌دهنده رشد قیمت‌ها در تیرماه است؛ به طوری که خانوارهای ایرانی نسبت به سال گذشته به طور متوسط ۲۷ درصد بیشتر هزینه کرده‌اند و در مقایسه با خرداد امسال هم بیش از چهار درصد افزایش هزینه داشته‌اند.
به گزارش گلونی ما که خیلی ریاضی‌مان خوب نیست ولی با دلاری که زندگی ما را با پیست اتومبیل‌رانی اشتباه گرفته بود و با سرعت می‌رفت و ریالی که همان اول انصراف داد و گوشه‌ای نشست و مشغول نظاره کردن دلار شد، به نظرمان خیلی بیشتر ازاین حرف‌ها هزینه کرده‌ایم. با درصد و آمار و این‌جور قوانین نمی‌شود تشریحش کرد.
ما فقط می‌دانیم زمانی، نه چندان دور، صد هزار تومان به قاعده یک پلاستیک پر از اجناس سوپرمارکت می‌شد ولی حالا کف دست را هم پر نمی‌کند.
همان زمان می‌شد نان ارزان خرید و با تخم مرغ نیمرو و گاهی گردو و پنیر برای صبحانه خورد.
اما حالا با قیمت بالای تخم مرغ و گردویی که تقریباً در حال حذف شدن از سفره مردم است، نهایت کمی پنیر و اندکی نان می‌شود صبحانه کاملی که نیاز به پهن کردن سفره‌ای بزرگ ندارد و در حد یک دستمال‌سفره کفایت می‌کند.
نمی‌دانیم چند درصد از سفره‌های مردم آب رفته و چقدر افزایش هزینه داشته‌اند.
اما می‌دانیم جیب خالی حساب و کتاب ندارد و نیاز به آمار و درصد نیست.
جیب کارمند و کارگری که وسط برج نشده ته می‌کشد نیازی به تعیین افزایش و کاهش هزینه ندارد.
این جیب حساب دخل و خرج می‌خواهد. اعلام آمار به چه دردش می‌خورد؟
بیست و هفت یا سی و هفت چه فرقی به حال‌مان دارد.
لابد می‌خواهید ماه بعد هم بگویید برای این‌که دلار «ارزان» شد اصلاً افزایش هزینه نداشتیم و همه چیز برگشته سر جای خودش.
راستی برای این افزایش‌ها و آمارها راهکاری هم دارید یا شما فقط مسئول ارائه آمار هستید و قسمت راهکارش بماند برای ما ملت؟!
پایان پیام
نویسنده: راضیه حسینی
