یک مطلب طنز را چه طوری ادامه بدهیم؟
به گزارش گلونی دکتر اسماعیل امینی در ادامه مطالب آموزشی طنزنویسی خود نوشت:
حالا که توانسته‌ایم مطلب‌مان را شروع کنیم و چند سطری هم نوشته‌ایم، رسیده‌ایم به جایی که می‌خواهیم مطلب را ادامه بدهیم، حالا باید چه کار کنیم؟
یک مطلب طنز
اول این را بگوییم که در ادامۀ مطلب طنز، چه کارهایی نکنیم بهتر است.
– سعی نکنیم، نمک اضافی به مطلب بزنیم. بی‌نمک نوشتن بهتر از آن است که شورش را دربیاوریم.
– هیچ وقت به واکنش خوانندگان احتمالی و به اصطلاح «خنده گرفتن» از آنها فکر نکنیم.
– سطح پسند خوانندگان کم حوصله و به ویژه کسانی را که نکته سنج نیستند، در نظر نگیریم.
یعنی آنهایی که می‌خواهند یک نکتۀ گُل درشت و جسارتاً «خرکی» در لابلای مطلب باشد تا بخندند و دل‌شان خنک بشود و بعد بروند آن نکته را برای دوستان هم سلیقۀ خود تعریف کنند.
– مسخره بازی و بازی بیهوده با کلمات و نمک پراکنی‌های لوس و دم دستی هم اصلا خوب نیست.
پس از در نظر گرفتن نکته‌هایی از این قبیل، حالا می‌توانیم ادامۀ مطلب طنز را بنویسیم.
روش‌های گسترش مطلب، خیلی متنوع است. در این جا چند روش متداول را باز‌می‌خوانیم:
۱- از طریق تداعی آزاد، همان چیزی که در زبان عامه به آن (حرف تو حرف) می‌گویند.
تداعی ممکن است بر مبنای شباهت لفظی باشد؛ مثلا «نظرت دربارۀ رژیم غذایی چیه؟ -ببین من اصلا در موضوعات سیاسی دخالت نمی‌کنم، یعنی کاری به کار رژیم ندارم».
گاهی تداعی بر مبنای شباهت موضوعی است؛ مثلا «داشتم به موضوع واردات و صادرات فکر می‌کردم یادم افتاد که تمام موجودات زنده، وارادات و صادرات دارند. مثلا گوسفند اگر زیاد علف بخورد، یعنی وارداتش زیاد باشد و به تناسب آن صادرات نداشته باشد، چاق می‌شود و خیلی زود می‌رود به سلاخ خانه».
تداعی روش‌های دیگری هم دارد که در کتاب‌های بلاغی دربارۀ آنها به تفصیل نوشته شده است.
۲- از طریق وارد شدن یک شخص دیگر به ماجرا، یا یک اتفاق ناگهانی مثلا وسط بحث آبدارچی چای می‌آورد و در بحث دخالت می‌کند. یا وانت سبزی فروشی از کوچه رد می‌شود و با بلندگو فریاد می‌کشد.
۳- از طریق دخالت نویسنده در ماجرا و یا دخالت هر کس دیگری، مثل سردبیر یا مادربزرگ یا حتی مأمور ممیزی و سانسور و نیز روش‌های ابتکاری دیگر، مثلا خودکار می‌گوید: من این مطلب را نمی‌نویسم. یا لپ تاپ با نویسنده اعلام همبستگی می‌کند و بسیاری از این قبیل.
۴- از طریق تغییر در زمان، مکان، اشخاص و عناصر مطلب مثلا از طریق یادآوری خاطرات، یا مرور مطالب کتابی که قبلا خوانده شده است.
نگران انسجام مطلب نباشید، مطلب طنز بیش از آن که براساس ساختار طولی مشخص پیش برود و حرفش را بزند، از طریق حاشیه رفتن و پرداختن به جزییات، اشاره‌ها و کنایه‌ها و نیش‌هایش را بیان می‌کند.
اما در این میان یک نکته مهم است و آن مهارت در پیوند میان اجزای مطلب است، یعنی عبور از یک موضوع به موضوع دیگر باید با ظرافت و رندی صورت بگیرد و مطلب تکه تکه و پراکنده به نظر نرسد.
این مطلب یک قسمت از مطالب آموزش طنزنویسی استاد امینی بود. برای مطالعه سایر قسمت‌ها اینجا کلیک کنید.
پایان پیام
