تلويزيون از جامعه عقب است و اصلاً به جامعه نمی‌خورد
به گزارش گلونی برنامه کافه آپارات این هفته میزبان فرشته طائرپور و سيدضياء هاشمی بود که شرح آن را در ادامه می‌خوانیم.
جيرانی: به نام خداوند جان و خرد، برنامی ديگری در كافه آپارات در رابطه با شبكه نمايش خانگی داريم. متأسفانه هنوز شبكه نمايش خانگی بلاتكليف است و كسی مسئول نيست.
مهمانان عزيزی داريم كه در اين رابطه صحبت خواهند كرد، خيلی دلمان می‌خواهد كه دوستان تلويزيون يعنی دوستان ساترا در برنامه ما شركت كنند، خيلی دلمان می‌خواهد نمايندگان مجلس هم كه صاحب نظر هستند در برنامه ما شركت كنند كه برنامه ما منعكس‌كننده همه نقطه‌نظرها در رابطه با شبكه نمايش خانگه باشد.
زمانه‌ای است كه ما بايد همه صحبت‌ها، نظرها و نگاه‌ها را داشته باشيم و بعد تصميم بگيريم. برنامه امشب كافه آپارات دو مهمان عزيز دارد، با هم برنامه را می‌بينيم.
تلويزيون از جامعه عقب است
جيرانی: همان‌طور كه گفتم در ارتباط با شبكه نمايش خانگی ميزگرد ديگری داريم با مهمانان عزيزی كه لطف كردند در برنامه امروز ما شركت كردند، خانم فرشته طائرپور خيلی خوش آمديد.
فرشته طاهرپور: خيلی ممنون از شما.
جيرانی: آقای سيدضياء هاشمی خيلی خوش آمديد.
فرشته طائرپور: من ابتدا به شما سلام می‌كنم آقای جيرانی، چون هرچه می‌گذرد ما بيشتر متوجه می‌شويم در تمام برنامه‌های نقدی كه چه در تلويزيون و چه در شبكه مجازی در مورد سينما تا به الان اجرا و توليد شده است هيچ‌كس به اندازه شما روحيه حمايت و انصاف و تخصص كافی نداشته است.
الان كه به برنامه‌های هفت قديم و برنامه‌هايی كه اين سال‌ها خوشبختانه دوباره شما در آن هستيد برمی‌گرديم، احساس می‌كنيم الحمدلله هنوز جايی هست كه اجازه بدهد حرف‌های واقعی سينمای ايران گفته و شنيده شود.
سيدضياء هاشمی: من هم عرض سلام دارم خدمت شما و سركار خانم طائرپور و بينندگان عزيز.
جيرانی: من خيلی خوشحالم كه كانون تهيه‌كننده و جامعه صنفی تهيه‌كنندگان اين‌جا هستند. نمی‌خواهيد بالاخره يك روزی متحد بشويد؟
فرشته طائرپور: بگذاريد من چيزی را به شما بگويم، خود اين ميزانسن كه حتماً همه دوستان سينمايی می‌دانند و آن‌هايی هم كه علاقه‌مند به پيگيری اخبار سينمايی بودند حتماً خيلی‌هايشان می‌دانند كه در طول سال‌های گذشته بين صنوف تهيه‌كنندگی اختلاف‌نظرهای زيادی بوده، اختلافاتی كه مدام بيشتر زاويه ايجاد كرده، نيروها را تقسيم كرده و آدم‌ها را در مقابل هم قرار داده و خيلی از رسانه‌های نه چندان معتبر هم از اين وضعيت سوءاستفاده كردند تا اخبار زرد بسازند، دو تا از شاخص‌ترين صنوف مخالف صنف آقای سيدضياء هاشمی و صنف ما بود، يعنی صنفی كه من افتخار رياستش را چند سال است دارم و صنف آقای سيدضياء هاشمی كه طی چند سال اخير بيشتر و طولانی‌تر اين مسئوليت را در مورد جامعة صنفی داشتند، اما الان وضعيت سينما با توجه به حملاتی كه می‌شود و آسيب‌هايی كه به آن وارد می‌شود ايجاب می‌كند كه ما براساس منافع و مسائل مشترك در كنار هم قرار بگيريم و به آداب و روش‌هايی برسيم كه بتوانيم اختلافات فردی و صنفی را كنار بگذاريم و در يك تشكل واحد حداقل تبديل به نشانه‌ای برای مراجعه مسئولين دولتی و قانون‌گذاران ممكلت و تمام مراجعی كه می‌خواهند برای سينما تصميم بگيرند، بشويم.
البته اين مربوط به پشت صحنه سينما، آداب و ساختارهای صنفی و فعاليت‌های زيرساختی می‌شود، اما اگر اين‌ها حل نشود، قطعاً روی پردی سينما هم تأثير خودش را خواهد گذاشت و در سال‌های اخير روی پرده نمايش خانگی در تلويزيون‌های خانگی.
حتماً طی مذاكراتی كه اخيراً طی چند هفته است شروع كرده‌ايم به نتايج خوبی خواهيم رسيد.
نه‌تنها ما صنوف تهيه‌كنندگی سينمايی، بلكه حتی صنوف ديگری كه در امر تهيه آثار تصويری هستند و خوشبختانه امروز به مدد فضای مجازی و اين پلتفورم‌ها راه به خانه‌ها و بينندگان باز كردند، حتماً به يك سامان‌بخشی درستی احتياج دارند كه هيچ‌جايی به اعتقاد ما مهم‌تر از صنف نمی‌تواند برای آن تلاش بكند چه در مقابل ارشاد و چه در مقابل صداوسيما و چه در مقابل هر مرجعی كه فكر می‌كند در اين حوزه قرار است تصميم‌گيری يا نظارت كند و اميدوار هستيم كه به نتايج خوبی برسيم كه مايه دلگرمی توليدكنندگان و عوامل سينما بشود.
تلويزيون از جامعه عقب است
جيرانی: نظر شما هم همين است؟
سيدضياء هاشمی: دقيقاً يعنی واقعاً راهكار ديگری وجود ندارد به جز اين‌كه بچه‌ها با هم متحد شوند و همه با هم دوست و رفيق بودند و هيچ‌وقت با هم عناد شخصی نداشتند.
مسائل صنفی و بحث‌های سليقه‌ای بود كه الحمدلله در بين مسئولين صنوف حل شده و به نظر می‌رسد كه انشاءالله به زودی در بين بچه‌های صنف كسانی كه تأثيرگذار هستند به زودی حل می‌شود تا بتوانيم اين اتحاد را برقرار كنيم و مشكلات واقعاً جدی سينما را كه غير از تهيه‌كننده هيچ‌كس از آن بر نمی‌آيد.
يعنی انتظار نبايد داشته باشيم دولت، نه اين دولت بلكه هيچ دولتی نمی‌تواند كمك كند. البته بايد خيلی جاها اين كار را می‌كرد، اما نمونه‌هايی كه در جهان نسبت به سينما و مردم‌شان داريم، اما اول بايد خود سينماگران برای خودشان فكر كنند، اين راه‌حل، راه‌حلی است كه به نظر می‌رسد ما انشاءالله به زودی كار مهم را انجام بدهيم.
جيرانی: شورای عالی هم مشكلاتش حل می‌شود و به همين شكل می‌ماند؟
فرشته طائرپور: در حال مذاكره در همين رابطه هستيم، كه همين شورای عالی يا شكل ديگری از اين شورای عالی ولی به هر حال جايی كه هم صنوف و هم آحاد سينمايی ضمن حفظ استقلال بتوانند در يك تشكل واحد، حقوق از دست رفته، آينده و كنونی توليد را در سينمای ايران مراقبت و مديريت كنند.
جيرانی: ما به شدت الان نياز به يك صنف قدرتمند تهيه‌كنندگی داريم كه بتواند از منافع سينما دفاع كند.
فرشته طائرپور: ما هم از سر همان نياز به اين نقطه رسيديم.
جيرانی: به شدت در جلسات مختلفی كه با دوستان صحبت می‌كنيم خيلی اين نياز احساس می‌شود كه اين صنف يكپارچه و يك‌طور حرف بزند، از منافع همه دفاع كند و پای اتفاقاتی كه در پيش داريم بايستد.
چون ما در بين تهيه‌كنندگان جامعه و صنفی كه دنبالش بوديم نداريم و بايد داشته باشيم، خيلی خوشحالم كه همه‌تان اين مسئله را داريد. الان هم مسئلی شبكی نمايش خانگی يك معضل شده، تحليل شما در اين رابطه و اتفاقاتی كه رخ داده است، چيست؟
فرشته طائرپور: كاملاً پيداست، در اثر شيوه رفتار و توليد صداوسيما به عنوان يك رسانه انحصاری مخاطب ناراضی شد و پناه به ماهواره‌ها و برنامه‌های خارجی برد.
يك هوشمندی آمد و جريانی را ايجاد كرد كه با اصول و آداب توليد داخلی، با فكر كردن به مخاطب داخلی شروع به توليد كرد.
حال شروع آن می‌تواند سريال شهرزاد قلمداد شود يا سريال‌هايی كه بعد يا همزمان با آن ساخته شدند، اما عملاً نشان دادند كه بچه‌های سينما و بچه‌های مستقل می‌توانند بهتر از اتفاقی كه در صداوسيما می‌افتد توليد آثار كنند.
خيلی از همين‌ها ممكن است در تلويزيون هم كار كنند، اما نوع ميدانی كه برای اين فعاليت در فضای نمايش خانگی ايجاد شد و استقبالی كه مردم كردند كه توانست فضای كار ايجاد كند، اولاً برای عوامل سينمايی، توانست به سراغ موضوعات جسورانه‌تر برود و توانست با آداب هنری‌تر كارهای خودش را بسازد و بعد هم دچار يك مميزی‌های مسخرهای كه ما در تلويزيون شاهد آن هستيم نشود و در امر توليد با توجه به اين‌كه سرمايه‌گذاران خصوصی به ميدان آمدند، توانست با راحتی بيشتر و خوش‌حسابی بهتر اين كارها را توليد كند، اين‌ها اتفاقاتی بود كه در سال‌های اخير در صداوسيما نمی‌افتاد و برای همين يا خيلی‌ها ديگر با صداوسيما كار نمی‌كردند، از جمله خودِ ما و بعضی‌ها هم كه كار می‌كردند ناراضی و ناراحت بودند.
من خبر دارم ما سريال‌هايی داريم كه مثلاً ۲۰ ماه از پخش آنها گذشته و هنوز چندصد ميليون از دستمزد يا قرارداد خودشان را نگرفتند، خب اين‌ها بدهكار عوامل هستند و… فرض كنيد سريالی كه پس از دو سال مثلاً ۷۰۰ ميليون يا يك ميليارد طلب دارد، اين يك ميليادر در محاسباتی كه خود آقايان به ما ياد دادند طی سال گذشته يا دو سال گذشته چه ارزش ريالی‌ای داشت و امسال چه ارزشی دارد؟
خب اين‌ها اتفاقاتی است كه صداوسيما به توليدكنندگان آثاری كه برايش كار كردند جفا كرد، چه تهيه‌كنندگان داخل سازمان و چه تهيه‌كنندگانی كه از بيرون می‌رفتند و با سازمان كار می‌كردند و خب طبيعتاً اين‌ها در كارها هم تأثير می‌گذارد و نوع نگرشی كه راجع به موضوعات وجود دارد، شما ببينيد الان در عرصه نمايش خانگی چقدر از اقتباس از رمان‌های درخشانی كه ما در ادبيات‌مان داريم استقبال می‌شود، اين اتفاق هرگز در سال‌های اخير نيفتاده است.
نه نويسنده‌ها حاضر هستند كارشان را به تلويزيون بدهند و نه كسی حاضر است بسازد، چون آن اثر درواقع با مميزی‌های تلويزيون به فنا می‌رود.
تلويزيون از جامعه عقب است
چند تا از سريال‌هايی كه من خودم می‌دانم طرح‌اش براساس رمان‌های درخشان ايرانی يا نوشته شده يا در حال نوشته شدن است، فقط در فضای نمايش خانگی امكان ساختن آن وجود دارد نه در تلويزيون، اما تلويزيون با يك انحصارطلبی و قدرت‌نمايی بی‌دليل كه نمی‌دانم ناشی از چه روحيه‌ای است سعی می‌كند كه اين بازار را تخريب كند، نمی‌خواهد به كمك اين بازار بيايد يعنی حتی شكل عاقلانه‌‌اش اين بود كه بگويند خيلی خب اين مجوزی كه الان سر آن دعواست و قانوناً هنوز در اختيار وزارت ارشاد هست، هم دست وزارت ارشاد باشد و هم دست تلويزيون و اين‌ها در يك عرصه رقابت به ميدان بيايند، البته برای تلويزيون توجيه ندارد، چون تلويزيون اين همه كانال در اختيار دارد و اگر كاری بلد بود آن‌جا انجام می‌داد، اما با وجود اين‌كه می‌گويد اگر می‌خواهد در نمايش خانگی هم حضور پيدا كند، حداقل بايد به عنوان رقيب حضور پيدا كند، نمی‌شود به شكل انحصاری بگويد اين‌جايی هم كه خوب كار می‌كند بدهيد من مانند بقيه جاهايی كه خراب كرد، خرابش كنم و هر تفكری كه از اين موضوع حمايت می‌كند، به اعتقاد من به فرهنگ مملكت و جذب مخاطب ما لطمه می‌زند.
يعنی مخاطبان ما كه بالاخره دسترسی پيدا می‌كنند، منتها به آثار خارجی. يا همين كار، مگر اين‌ها چيزهايی را كه ممنوع كردند به دست مردم نرسيد؟ در فضای مجازی چقدر كارها ساخته شد، پخش شد، ديده شد و فالوورهای مختلفی پای آن ايستادند كه قاعدتاً مجاز نبودند يا سريال‌هايی كه از شبكه‌های خارجی و ماهواره‌ای پخش می‌شود.
مثل اين است كه شما بخواهيد در آسمان سيم خاردار بكشيد، در دنيای فعلی ما نمی‌توانيم چنين كاری بكنيم و بهتر بود تلويزيون با هم‌فكری مرافقت و همكاری و درك درستی از شرايط امروز و مخاطب به ميدان می‌آمد و ميدان دادن به وجوه هنری و سليقه‌ای فيلمسازان ما هم بيشتر توجه می‌كند.
سيدضياء هاشمی: اگر اجازه بدهيد من از زاويه‌ای ديگر وارد موضوع نمايش خانگی بشوم؛ در سينماهای جهان الان به‌طور كل بعد از كرونا گرفتارِ يك تهديد جدی شدند، من همين امروز پيگيری می‌كردم كه آيا سينماهای آمريكا باز شده يا خير، هنوز باز نشده است.
تقريباً سه هفته پيش بود كه انجمن تهيه‌كنندگان و سينماداران و كانون وكلای امريكا بيانيه‌ای ۹ صفحه‌ای و بسيار مفصل برای اعتمادسازی مردم داد كه به سينما بياييد، يك هفته هم باز كردند و بستند.
يعنی بستن آن ارزان‌تر در می‌آيد و باز بودن آن صدمات زيادی دارد. يا خيلی از جاها، البته انصافاً چه كمك‌هايی به همين سينمايی بسته می‌شود.
تمام سينماهای آمريكا و اروپا، آب، برق، تلفن و مواردی از اين دست برايشان رايگان است، يعنی پولی از آنها نمی‌گيرند.
فعلاً تا اطلاع ثانوی هرچه بدهی دارند تعليق است، يعنی موظف نيستند الان بدهند. شما ببينيد در سينمای ايران می‌خواهند ۱۰ تومان به يك نفر بدهند، چقدر بساط درست كردند.
الان سه ماه است به سينما گفتند می‌خواهيم ۳۰۰ تومان به تو بدهيم، تو از اين مدلی كه می‌خواهند يك چيزی را در بازار بفروشند، قيمت را طوری می‌گذارند كه… بايد ده‌ها سند ببريد و كلی هزينه بكنيد.
من می‌گويم هيچ كمكی كه نكردند، البته جايی كه كمكی كردند اتفاقی نيفتد.
در جاهايی مانند انگلستان كارهای شكيل و زيبايی كردند، گفته‌اند اقتصاد خردی كه مردم می‌توانند بيرون بيايند، غذاخوری‌ها، كسانی كه بيرون می‌آيند و فضای بيرون را دارند، حمايت می‌كنم.
هر آنچه كه بفروشم ۵۰ درصدش را من می‌دهم و ۵۰ درصد را مشتری بدهد، مردم كمك كنند غذا، فست‌فود يا هر چه كه هست راه بيفتد.
سينما را هم به شدت كمك كردند، البته هنوز اين اتفاق برای سينما نيفتاده است. انصافاً هم زود بود، ما همه‌جا گفتيم كه مردم بيرون نرويد و سفر نرويد، بعد می‌گوييم كه به يك جای سربسته بياييد.
تلويزيون از جامعه عقب است
البته اختلاف سر اين موضوع زياد داريم، من وارد آن نمی‌شوم، چون اعتقاد دارم جام مردم از هر چيزی اولويت دارد، همين‌طوری كه برای تكايا می‌گوييم برای سينما هم بايد بگوييم، بنابراين از اين زاويه كه نگاه كنيد، بهترين زمان برای پخش آنلاين بود، وگرنه آنلاين كه سال‌هاست در آمريكا راه افتاده است، نت‌فيليكس واقعاً بيداد كرده و بالاترين سهام را طی اين ۶، ۷ ماه در اقتصاد آمريكا پيدا كرده است.
اين يعنی بوده، اما ما دير جنبيديم، ما هم دير جنبيديم بچه‌ها شروع كردند و خانم طاهرپور هم اشاره كردند؛ بچه‌ها فيلم و سريال‌های خوبی اشاره كردند، اما به دليل نقص‌هايی كه در اينترنت داريم، پهنای باند و مقدار بيتی كه به عنوان سرعت می‌دهند و… همه رگولاتورها اينطور هستند كه مثلاً ۸ مگ می‌دهند زير مگ يعنی بيت و كيلوبايت است، از اين بساط‌هایی كه بچه‌های مدرسه‌ای‌ها در آنلاين دارند.
يك بچه دبيرستانی درس می‌خواند، مدام اينترنت قطع می‌شد، خب اين عذاب‌آور است، برای كار آنلاين… برای كار اين‌كه سريال است و آف‌لاين پخش می‌شود خب موردی ندارد، استفاده می‌كنند و بالاخره دانلود است، اما وقتی بخواهيد آنلاين ببينيد اذيت می‌شويد.
خب اين زيرساخت‌ها باعث شد كه اين آنلاين تأخير افتاد، الحمدلله يك مقدار از نظر زيرساخت بهتر است و كمك‌هايی می‌كنند، اما كاری كه ما بايد بكنيم، اين فضا بايد به قدری گسترده بشود… مخاطبی الان ندارد، الان آنلاين من به نظرم می‌آيد كه ما حداقل تا ۱۰ ميليون مخاطب را لازم داريم نه در مجموعه، در مجموعه يوزرهای پلتفورم‌ها وجود ندارد، به راحتی ۱۰ ميليون بيننده و يوزر می‌تواند كاربر آنلاين باشد، البته با سريال‌های خوب، نمی‌توانيم بگوييم هر كاری بكنيم ۱۰ ميليون مخاطب داريم.
تلويزيون از جامعه عقب است
بلكه ۱۰ ميليون بالقوه داشته باشد كه اين‌ها بالفعل خواهند شد. اين اتفاق جايی است كه ما را به شدت به دليل همان بسته شدن سالن‌های سينما كه بعد از كرونا رخ داد، بعد از كرونا تعداد زيادی از سالن‌ها بايد بسته شوند، چون به درد سالن نمی‌خورند، من اسم سينما را نمی‌خواهم بياورم، اما همين ميدان‌ها و سينماهای قديمی و تك‌سالنه، حتی ممكن است ۲،۳ سالن باشد، اما ديگر جذابيت ندارد، بايد در مال باشد، اين نوع سينما كه درواقع لاكچری است و سينمای واقعی ما در بخش آنلاين می‌رود و توليدات ما ديگر نگران نخواهيم بود كه چرا ۱۰۰ تا توليد كرديم، بضاعت توليدمان ۵۰ تاست، خير ۲۰۰ تا توليد هم بكنيم ظرفيت نمايش آن را داريم، البته با تعداد پلتفرم.
يعنی ما ۲ تا داشته باشيم كه يك نفر برای اين‌ها كار كند، خيلی جذاب نيست. دوستان بايد اين را هم رعايت كنند. اما به نظر من خود صنف انشاءالله به زودی كارمان رديف شود، می‌رويم كه يك پلتفورم برای كمك به اهالی سينما آماده كنيم.
بنابراين من اعتقاد دارم وجود نمايش خانگی به خصوص نمايش آنلاين به سينما به شدت كمك می‌كند.
كسانی كه دوست دارند به سينما بروند و فضاهای سينما را بدون ماسك تجربه كنند، چون الان با ماسك كسی نمی‌رود آن حس را بگيرد.
زمانی كه سينما راه می‌افتد و انشاءالله به زودی اين اتفاق خواهد افتاد، كرونا كنار برود تا مردم راحت بتوانند در فضاهای مختلف شركت كنند، اين سينما يك درصدی از فروش واقعی ماست.
بقيه را از جانب آنلاين به شدت می‌گيريم، هم در داخل و هم در خارج، يعنی لازمه اين تبليغات و جا انداختن است، ما بايد سراغ مخابرات برويم.
چون رگولاتورها درآمدهايی را به پلتفورم‌ها می‌دهند، اين‌جا آن درآمدها را برای سينما بتوانيم جذب كنيم، اين امكان به صورت وسيع وجود دارد.
به نظرم تصور اين‌كه اين می‌آيد سينما را نابود می‌كند يك اشتباه به شدت سخيف است.
فرشته طائرپور: محافظه‌كارانه است.
سيدضياء هاشمی: نه اصلاً نگاه بدی است. بعضی از دوستان ما اينطور تصور می‌كنند كه اين بيايد ديگر كسی سينما نمی‌رود و همه پای تلويزيون می‌نشينند.
می‌گويم نه سينما مناسك است، يك مرام و مراسمی برای آن وجود دارد. بايد آماده شويد، جمعيتی، فردی، دو يا سه نفری به سالن سينما برويد، در آن غذا خوردن و شب گشتن دارد، اين برای همه نوع فيلم‌ها سر جايش خواهد بود.
من آدم‌هايی را می‌شناسم كه اصلاً تلويزيون در خانه‌شان روشن نمی‌شود و فقط با گوشی و لپ‌تاپ از چيزهای مختلف استفاده می‌كنند. به نظر من اين نشناختن تكنولوژی و به روز نبودن دوستان ماست.
جيرانی: آقاي سيدضياء هاشمی و خانم فرشته طاهرپور شرايطی پيش آمده كه الان هيچ‌كس پاسخگو نيست، يك ساترا وجود دارد كه آن هم مصاحبه كرده و گفته كه به تلويزيون ربطی ندارم.
فرشته طائرپور: خب اعلام كند به كجا ربط دارد.
جيرانی: هيچ‌كس هم الان حرف نمی‌زند و كسی هم نمی‌داند كجا بايد برود، درواقع يك گيجی و ابهامی وجود دارد، با چه كسی و چطور بايد صحبت كرد؟
فرشته طائرپور: ببينيد آقای جيرانی اگر بخواهم بحث كرونا را ادامه بدهم، كرونا آزمايش خيلی بزرگی برای همه مردم دنيا و در هر منطقه‌ای با آداب خاص خودش بود.
اين است كه مردمی كه عادت داشتند از خانه بيرون بروند، ناچارند ساعت‌های زيادی در خانه بمانند، خانه‌ها خيلی‌هايش كوچك است و آپارتمان است. تنها روزنه‌هايی كه دارند اين است كه تحليلی در آمريكا وجود دارد كه بعد از اين مردم به دو چيز پناه خواهند برد و از دو چيز بيشتر استقبال خواهند كرد.
تلويزيون از جامعه عقب است
يكی ترك شهرنشينی و رفتن به محيط‌های اطراف شهر و زندگی در فضاهای بازتر و روستايی، حتی در جاهايی مانند نيويورك اين اتفاق در حال رخ دادن است.
يعنی دوستی می‌گفت خيلی از آپارتمان‌ها با وسايل در آن را باز گذاشتند و رفتند و يكی پناه بردن به كارهای هنری از موسيقی، فيلم و… تنها چيزی كه از دل آن خانه‌ها و در و ديوار بسته می‌تواند آدم‌های داخل خانه را به سفر و تماشا ببرد و به محيط بيرون ببرد و برايشان قصه بگويد همين چيزی است كه از صفحه تلويزيون برای آنها پخش می‌شود و مردم الان حق انتخاب دارند، يعنی می‌توانند كانالی كه دلشان می‌خواهد را انتخاب كنند.
شما می‌گوييد چرا كسی حرف نمی‌زند؟ اين فضای ارعابی كه در جامعه وجود دارد، برای اين‌كه همه ما بترسيم از اين‌كه اگر الان به چيزی اعتراض كنيم، به كسی برمی‌خورد كه بعداً تلافی می‌كند يا واكنش نشان می‌دهد اين خيلی بد است، ما كه سينماگر هستيم، ما كه نويسنده و فيلمساز هستيم، قرار نيست از چيزی بترسيم، اگر تصوری فكر می‌كند بايد ما را بترساند خيلی اشتباه كرده، ما اصلاً آمديم كه از شجاعت دفاع كنيم، قهرمان‌های شجاع در آثارمان بسازيم، به مردم روحيه شجاعت، استقلال و اعتراض بدهيم و اگر اين به شكل درست اتفاق نيفتد، سبب می‌شود برای هر جريانی يه چيزی درست می‌شود.
الان چيزی درست شده برای اين‌كه مدرسه‌ها را تعطيل كنيد كه نمی‌دانم نام درست آن چيست.
خب چرا دولت و مسئولين فرهنگی ما اينقدر نشنوند كه مردم گُله به گُله دور هم جمع شوند و سايت‌های اينچنينی ايجاد كنند كه بعد در مورد خيلی‌هايشان به مشكل بر بخورد؟ تمام جريان‌هايی كه هوشمند بودند با ابتكار سوار موج كرونا شدند، در خارج بيشتر و در داخل خيلی كمتر.
ايجاد شبكه اكران آنلاين همان هوشمندی و ابتكار عمل در شرايط بحران بود. يعنی نشست فكر كرد، الان مردم در خانه هستند، بيرون نمیروند و چه سرويسی می‌توانم به آنها بدهم و اين طرف توليد محتوا، يعنی همه اين پلتفورم‌ها به مرور چه كرونا ادامه پيدا كند كه حالا حالاها در خدمتش هستيم، و چه انشاءالله به لطف خدا قطع شود، به محتوا احتياج دارند.
احتياج به محتوا يعنی توليد آثار فرهنگی و هنری، اعم از سينمايی، سريال و مستند اين يعنی ايجاد اشتغال برای عواملی كه در طول اين سال‌ها خيلی‌هايشان بيكار بودند.
آدم‌های خوش‌فكر، هنرمند، صاحب ايده و توانمند. شما ببينيد در تلويزيون از اتفاقی مانند پايتخت و دو سريال ديگر بگذريد، بقية‌آثار تفريحی، سرگرمی و نمايشی تلويزيون انصافاً مشتريان پروپاقرصی ندارد، حال من وارد حيطه خبر نمی‌شوم كه چقدر موثق است يا چقدر به موقع است يا باز برای آنها هم ملت جايگزين‌های ديگری پيدا می‌كنند.
اگر مديريت هوشمندی در تلويزيون بود سوار اين موج می‌شد، اما نيست و همچنان دارد بازی كهنه خودش را ادامه می‌دهد.
يعنی وقتی يك فيلمی اكران می‌شود چه در سينماهايی كه به زور خودشان را با ۵، ۶ مشتری و حفظ آداب پروتكل‌های كرونا خودشان را باز نگه می‌دارند، يك بار راجع به اين‌ها تبليغ و اطلاع‌رسانی نمی‌كند، در قبل از دوره كرونا هم ببينيد فيلم‌هايی كه اكران می‌شدند به جز دو، سه فيلمی كه برای جاهای خاص بودند، برای كدام فيلم‌ها تيزر كافی رفتند كه كسی متوجه شود؟
برای اين فيلم‌ها تبليغ نمیروند و آن فيلم شكست می‌خورد، بعد زمانی كه می‌خواهند رايت آن فيلم را بخرند، می‌گويند كه بين ۲۰ ميليون تا ۱۰۰ ميليون می‌خريم براي تعداد نامحدود نمايش تا ۸، ۱۰ يا هر چند سالی كه می‌خواهيم.
خودشان برای آن فيلم ميلياردها جذب آگهی می‌كنند. يعنی تلويزيون تبديل به بنگاهی شده كه با آثار فرهنگی ديگرانی كه به خاطر توليد آن اثر ورشكست شدند، كاسبی می‌كند. خب معلوم است فكر كرده بازار نمايش خانگی هم يك بازار گرم است و برای چه متعلق به او نباشد.
جيرانی: به اين فكر كرده كه می‌تواند اين بازار گرم را راه بيندازد؟
فرشته طائرپور: دارد آمار را می‌بيند.
جيرانی: می‌تواند راه بيندازد؟
فرشته طائرپور: نه
سيدضياء هاشمی: قطعاً نمی‌تواند.
فرشته طائرپور: باز به دنبال يكسری كارهای سفارشی خواهد رفت، دوباره سر و ته آن را خواهد زد، نخواهد توانست از متون خيلی خوب و جسارت‌های موضوعی استفاده بكند.
جيرانی: خب دو صف كه نمی‌شود، نمی‌تواند بگويد اين‌جا را يك طور و آن‌جا را طور ديگری اداره می‌كنم.
فرشته طائرپور: بله نمی‌تواند اين تناقض را حل كند، در نتيجه از ابتدا برای مديريت اين ميدان شكست خورده است.
اشكالی ندارد دلسوزان و نگران‌های اوضاع فرهنگی مملكت كه اگر ده سريال ساخته شده و دو تا از آن خوب نبوده، به همان دو تا اشاره می‌كنند، بگويند هر دو جا مجوز بدهند، اگر می‌خواهند به جايی كه نظارت دقيق‌تر، حرفه‌ای‌تر، كارشناسی‌تر و دلسوزانه‌تری دارد، بسپارند يك مرجع ديگر را معرفی كنند.
آخر اين تلويزيون كه امتحان خودش را پس داده است. يعنی ما حتی به عنوان مادر واقعی برای اين‌كه بچه‌مان نصف نشود حاضر نيستيم به اين دايه بسپاريمش.
تلويزيون از جامعه عقب است
جيرانی: الان در بخش خصوصی و شبكة نمايش سرماية بخش خصوصی وارد شده، با اين مي‌خواهند چه كنند؟
فرشته طائرپور: خب اين‌ها كنار می‌كشند.
جيرانی: اصلاً قانون دارند، سرمايه خاصه خودش را دارد.
فرشته طائرپور: البته سرمايه‌هايی حتماً دارند يا لابد حمايت‌هايی می‌گيرند، اما وقتی بلد نبودند در اين سال‌ها درست خرجش كنند بعد از اين هم همين است.
جيرانی: يعنی می‌توانند سرمايه خصوصی را به كار بگيرند؟ قانون داريم؟
فرشته طائرپور: خير، حمايت‌های ارگانی خواهند داشت.
جيرانی: ارگانی، چون سرمايه خصوصه در قانون تلويزيون نيست كه از آن استفاده شود.
سيدضياء هاشمی: چرا آنها می‌توانند.
فرشته طائرپور: مواردی به شكل اسپانسر بوده، اما آنقدر از همان‌ها هم بد استفاده كردند كه دافعه ايجاد كردند.
سيدضياء هاشمی: اسپانسرها هم فرار كردند، واقعيت اين است كه آن تناقض به نظر من بيشتر بود، ساترا را آوردند و هر وقت پرسيدند چه كسی بود؟ بگوييد كی بود كی بود من نبودم، يعنی گردن هم بيندازند.
فرشته طائرپور: همه انكار كنند.
سيدضياء هاشمی: و نگويند مربوط به كجاست، اين كه معلوم است ماهيت‌اش چيست. هر جايی كه اين را به ساترا داده معلوم است، اين كه همين‌طوری در نيامده است.
نه خير نيست، بالاخره نظام تصميمی گرفته، منتها متأسفانه به غلط، كارشناسی نكرده، از كارشناسان و دلسوزان فرهنگ استفاده نكرده است از كسانی استفاده كرده كه احتمالاً شما اشاره‌ای كرديد خيلی جالب بود، من بخشنامة وزارت آموزش و پرورش را خواندم، در اين بخشنامه دستور قتل‌عام بچه‌ها به نظر من صادر شده است.
اگر غير از اين است بيايند جواب بدهند، يعنی به قدری فاجعه است كه كسانی كه نوشتند انگار نه نوه دارند و نه بچه، اصلاً به فكر بچه‌ها نيستند.
بچه‌ها دقت لازم را برای رعايت مسائل بهداشتی ندارند. امكان ندارد بتوانند رعايت كنند، دستشان دائم در دهانشان است و دست به صورت دارند، اصلاً اين‌ها متوجه نيستند.
بچه را می‌خواهيد وارد چنين چالشی كنيد؟ اگر دانشگاه را اين كار را می‌كرديد اشكالی نداشت كه در دنيا هم الان همه‌جا آنلاين پيشنهاد دادند.
اما بخشنامه را بخوانيد، آدم نمی‌تواند و حيرت می‌كند. اين يك نوع فرهنگ است، فرهنگ آموزشی. اين فرهنگ ما كه مهم‌ترين و ويترين فرهنگ‌هاست ببينيد چه برخوردی می‌شود.
تلويزيون از جامعه عقب است
جيرانی: چه كار بايد كرد؟ عده‌ای باز گير كردند پشت مجوز.
سيدضياء هاشمی: ارشاد می‌توانست از همين نخبگان سينما استفاده بكند، ولی خب ارشاد هم منفعل است.
فرشته طائرپور: ارشاد الان كنار نكشيده، بايد قوی‌تر عمل كند. توقع ما از وزارت ارشاد اين است كه پای اين چيزی كه فعلاً تا اين لحظه قانون به وزارت ارشاد داده، در خيلی از زمينه‌ها خيلی از حقوق هنوز متعلق به وزارت ارشاد است، در بعضی موارد وزارت ارشاد تفويض كرده است.
جيرانی: سر برنامه تركيبی هم‌رفيق متعلق به آقای شهاب حسينی، ارشاد پای آن ايستاد كه ما بايد مجوز بدهيم، ساترا مصاحبه كرده كه همان زمان كه ايشان مصاحبه كرده كه ما بايد مجوز بدهيم، اين‌ها به ما داده بودند كه مجوز بدهيم. خب اين تناقض‌ها چيست؟
فرشته طائرپور: خب در حوزه‌های مديريت در كشور تفاهمی وجود ندارد. يعنی اگر ما دو، سه جا داريم كه در مورد فرهنگ، سينما، فيلم‌سازی و… تصميم می‌گيرند اين‌ها با هم هماهنگ نيستند.
سيدضياء هاشمی: من اعتقاد دارد انفعال ارشاد بيشتر به ما ضرر زده است، اگر اين انفعال نبود. ببينيد در ارتباط با كرونا هم كاری نكرده است. به همه اين بچه‌ها قول داده بودند مبالغی پيدا كنند كه اين‌ها كارگرانشان را بيرون نكنند.
جيرانی: به نظر من بايد پشت انفعال ارشاد چيزی باشد.
سيدضياء هاشمی: خير نيست، بی‌انگيزگی. سال آخر دولت است و چرا بايد خودشان را اذيت كنند؟
فرشته طائرپور: نه يكسری ملاحظه است كه در طول اين ۴۰ سال هم داشته‌ايم. همين‌چيزی كه می‌گويم همه به عنوان شخص، صنف، ارگان و… دچار نگرانی‌هايی هستيم كه اگر حرفی می‌زنيم اگر برداشت غلطی از آن بشود چه بلايی سرمان می‌آيد.
همه اين نگرانی را دارند متأسفانه و اين نگرانی‌ای كه بلافاصله در فضای مجازی تبديل به بی‌آبرويی می‌شود خب هر كسی را می‌ترساند، اما ارشاد حق ندارد از چنين چيزهايی بترسد، يعنی ما از آقای انتظامی به عنوان رئيس سازمان سينمايی توقع داريم و از وزير ارشاد توقع داريم.
پای اين قضيه بايد در مجلس و هر جای ديگری بايستند. حداقل اين حيطه را واگذار نكنند. حال تلويزيون می‌خواهد حيطه مشابهی ايجاد كند، بكند.
جيرانی: آخر الان مسئله مجلس هم وارد شد.
سيدضياء هاشمی: به نظر من مجلس كه شوخی است. من صراحتاً عرض كنم كه بيش از چند هزار درخواست برای يك فوريتی وجود دارد كه اين را بررسی كنند، فكر كنم اين چهار سال تمام است و نمی‌رسند. يك شوخی كردند، شما جدی نگيريد.
فرشته طائرپور: اتفاقاً يكی، دو نماينده مجلس نطق‌های خوبی در اين موضوع كردند، اما آنقدر پراكنده بوده كه به صحن نيامده.
سيدضياء هاشمی: جدی نيست، اصلاً به صحن نمی‌آيد.
جيرانی: چرا جهت سياسی است؟
سيدضياء هاشمی: صددرصد سياسی است.
فرشته طائرپور: حوزه تأثيرگذاری روی مردم است.
سيدضياء هاشمی: بله اين‌ها براي ۱۴۰۰ نگران هستند.
فرشته طائرپور: حوزه انديشه و تأثيرگذاری روی تفكر و رفتارهای مردم است. اين‌جا ديگر موضوع عضله نيست، موضوع انديشه است.
سيدضياء هاشمی: هر آدمی كه برای اولين بار پايش را در مجلس بگذارد، يكسری مسائل را می‌گويند كه اينقدر طرح يك فوريتی و دو فوريتی داريم.
تعداد را بشمارند می‌بينند كه هر طرحی بخواهند بدهند، در يك فوريتی امكان ندارد و چهار سال می‌گذرد، همين‌طور كه الان هزاران طرح از سال‌ها پيش مانده است و متعلق به الان و چهار روزی كه اين دوستان آمدند نيست.
جيرانی: درست است كه يكسری سريال داريم كه الان كار می‌كنند، اما به نظر می‌رسد تا مدتی ديگر دستمان خالی شود و پلتفورم‌ها چيزی نداشته باشند.
فرشته طائرپور: خب بايد آن‌وقت دنبال محتوا بدوند، خير اين قضيه نمی‌تواند اينطور بماند. نياز طبيعی مردم و توليدكننده و پلتفورم‌ها ايجاب می‌كند كه اين توليدات انجام شود.
هرچه دولت يعنی نظام مديريتی فرهنگی كشور هوشمند باشد، در اين قضيه همسو و همدل می‌شود، هرچه نباشد و بخواهد بيرون بايستد و اذيت بكند، مردم بالاخره نشان دادند راه خودشان را پيدا می‌كنند، فيلمسازها هم همين‌طور.
تلويزيون از جامعه عقب است
اما تلويزيون در اين وسط به اعتقاد من خيلی دارد فقط با تكيه به. مانند بچه‌های لوسی كه زيادتر از خواهر برادرهای ديگر سهم خواستند و گرفتند و هيچ كار خاصی نكردند، كمتر از آن يكی‌ها درس خواندن و كمتر هنر داشتند، اما همچنان معتقدند بايد نازپرورده بزرگان خانواده باشند، اينطور رفتار كرده و تا الان هم ادامه داده است، بايد هم ادامه بدهد شما هم اگر جای او بوديد شايد همين كار را می‌كرديد.
جيرانی: تلويزيون از جامعه عقب است. اصلاً به جامعه نمی‌خورد.
فرشته طائرپور: دور است، اصلاً در يك فاز و لايه ديگری از جو نفس می‌كشد.
جيرانی: اگر تلويزيون با جامعه همراه بود كسی نگرانی نداشت كه تلويزيون.
فرشته طائرپور: مثالی برای شما بزنم، گوينده‌های خبر الان در هيچ‌يك از شبكه‌های خبری دنيا ماسك نمی‌زنند، چون همه حس می‌كنند فاصله دوربين با آن آدم به اندازه كافی هست.
شما وقتی خبر می‌خوانيد احتياج داريد ميميك صورت و حركت لب و دهن را ببينيد كه چه می‌گويند، حال از ناشنوايان كه كلا از اين وضعيت محروم هستند. در تلويزيون گوينده‌های خبر ما ماسك می‌زنند، بعد برنامه آشپزی نشان می‌دهند، آقای مجری كه دليلی هم ندارد در لوكيشن باشد، به اتفاق دو خانم ديگر بدون ماسك در كمتری فاصله ايستاده‌اند و آرد الك می‌كنند كه كيك بپزند.
يعنی اين تناقضات در خودِ تلويزيون يا نوع صحنه‌آرايی‌هايی كه در تلويزيون می‌بينيم، نوع پوشش‌ها و اجراهايی كه می‌بينيم. من فكر نمی‌كنم حتی خود آن آدم‌هايی كه اين كار را می‌كنند منهای تازه‌نفس‌هايی كه خيلی شوق و ذوق دارند كه مجری شدند، خودشان هم لذت نمی‌برند، برای اين‌كه از در آن‌جا كه بيرون می‌آيند می‌بينند مردم راجع به صداوسيما چطور حرف می‌زنند.
صداوسيما وجهه و آبروی خودش را از دست داده است، شما يادتان است از قبل از انقلاب و اوايل انقلاب برای هر كسی كه می‌خواست كار كند كعبه آمال بود، همه برايشان مهم بود كه در تلويزيون كار كنند. الان اصلاً چنين وضعيتی وجود ندارد.
جيرانی: بله كاملاً از دست رفته است.
تلويزيون از جامعه عقب است
فرشته طائرپور: اگر الان فراخوان بدهند تهيه‌كنندگانی كه با تلويزيون كار كردند و آسيب مالی ديدند، و امنيت بدهند كه فراخوان می‌دهيم و بياييد اعلام كنيد كه چقدر طلب داريد، در اداره‌ماليات چقدر به شما بابت اين قضيه جفا شده كه آن را خيلی خوب می‌دانم.
در جاهای ديگر… خب اين‌ها دارند حرف دلشان را می‌زنند، شما می‌بينيد چطور بحث توليد در تلويزيون مديريت شده، وقتی جواب نمی‌دهد حالا می‌خواهيد يكی ديگر را هم بدهيد اين بزرگ كند؟
جيرانی: چه كار بايد كرد؟
فرشته طاهرپور: دعا.
سيدضياء هاشمی: واقعيت اين است كه اگر يكدستی در صنف و تهيه‌كنندگان به وجود بيايد… من همه مشكلات سينمای ايران را بر دوش تهيه‌كنندگان می‌بينم.
يعنی اگر اين‌جا منظم بود خيلی چيزهای ديگر قابليت درست شدن داشت. الان در وزارت ارشاد يكی، دو بار صدا از آقاي طباطبايی‌نژاد ديدم، شنيدم و خوانده‌ام و انصافاً موضع‌گيری خوبي كرده است، اما اين كافی نيست.
جيرانی: آقای طباطبايی‌نژاد تنهايی ايستاده‌اند.
سيدضياء هاشم: عرض می‌كنم كه همين يك نفر است، اين كافی نيست. اين‌ها بايد ستاد تشكيل می‌دادند. اصلاً رو و نه مخفيانه. بچه‌ها بيايند وقتی آموزش و پرورش برای بچه‌ها سايت درست می‌كنند و نظرخواهی می‌كنند و اعلام عمومی می‌كنند ما نبايد در سينما اين كار را بكنيم؟ منتها به دليل همين‌كه هر كسی دنبال.
فرشته طائرپور: رقيب هم نيستيم، رقيب قابل حذف هستيم.
سيدضياء هاشمی: به شدت حذف شده‌ايم. من می‌خواهم بگويم ما در سينما چنين آماری نداريم. بالاترين رقم نمايش ما برای يكی از فيلم‌ها دو سال پيش ۵/۳ ميليون نفر بوده است.
در تلويزيون كه فاجعه است. اين آمارهایی كه می‌گويند جامعه آماری‌شان خيلی پايين است. مثل عددهای كه می‌گويند.
جيرانی: آمارها به نظرم با سنجش ديگری حساب می‌كند. آمار سريال اين نيست.
فرشته طائرپور: سنجش افكارهايی كه قبلاً تلويزيون رسم داشت، الان نمی‌دانم دارد يا نه.
سيدضياء هاشمی: نه الان اگر هم داشته باشند اعلام نمی‌كنند، اما جامعه آماری تعريف می‌كنند برای ۵۰ نفر يك سطحی می‌گويند برو سراغ اين‌ها من چون يكی از چيزها را ديده بودم، خودشان گفته بودند ۷درصد، گفتم امكان ندارد اين‌هايی كه در آن شبكه كار می‌كنند حتی حاضر نيستند آن شبكه را ببينند. يك شبكه بی‌خاصيت كه مرتب هم كلی هزينه دارد. بنابراين خيلي روی تلويزيون اميد نبنديم.
فرشته طائرپور: كاری نكنيم كه برنامه ايشان را ببندند.
سيدضياء هاشمی: بخواهند كه به چيزی توجه نمی‌كنند، هر وقت لازم باشد تصميم می‌گيرند و كاری می‌كنند.
همين كار غيرقانونی كه كردند، كجا قانونی است؟ ساترا از كجا آمد؟ چرا اعلام نكردند… آقای طباطبایی‌نژاد نكته خيلی خوبی را اشاره كرده بود؛ گفته همين كه به صحن مجلس رفته يعنی ما حق هستيم، يعنی ما بايد بدهيم و تا الان ما مجوزها را می‌داديم.
اين‌كه به مجلس بردند حال برو در مجلس تصويب آن را بگير، شدنی نيست. بنابراين اگر يكدستی سينما به وجود بيايد ما با تعدادی از سينماگران و خصوصاً نخبگان واقعاً می‌توانيم اين مسئله را به چالش جدی بكشانيم و حل كنيم. منظورم از چالش دعوا نيست.
تلويزيون از جامعه عقب است
فرشته طائرپور: می‌خواهيم بحث كنيم و قانع كنيم.
سيدضياء هاشمی: و واقعاً اين‌ها را وادار به عقب‌نشينی كنيم، چون حق می‌گوييم. كافی است حرف ما را در جايی بشنوند، نمی‌شنوند.
اگر بشنوند مطمئن باشيد كه اثر می‌كند. ما تصميم می‌گيريم، يك وقتی دولت عوض شد و ۸ نفر تصميم گرفتيم و نامه نوشتيم و به بالاترين مقام نظام رسانديم، ظرف ۲۴ ساعت، شدنی است، فقط بايد يكدست باشيم.
كاری ندارد، همه اين مسائل را می‌توانيم حل كنيم. اشاره كوچكی در بحث قبلی‌ام بود بكنم؛ اين دولت گفتم كه به طور كل دولت منفعلی است و اصلاً به فكر سينما نيست.
شما می‌دانيد كه در آمريكا حدود ۲ ميليون نفر سينما كار می‌كنند. ۴۰۰ هزار شغل در آمريكا دارد، الان اين‌ها بيكار هستند، اما از كمك‌هايی كه دولت به اين‌ها می‌كند فعلاً ارتزاق می‌كند آن هم با تعطيلی مطلق توليد.
فرشته طائرپور: ما الان بايد كمك دولت هم بكنيم، به قول سيروس الوند می‌گويد در دهه ۶۰، ۷۰ دولتی‌ها از ما می‌پرسيدند كه حالتان خوب است، مشكلی نداريد؟ حال ما بايد از دولت احوالپرسی كنيم.
سيدضياء هاشمی: من فكر می‌كنم كه در اوج فقر ما پولداريم، اين‌ها فيلم است كه بازی می‌كنند.
فرشته طائرپور: ما در اوج پولداری‌مان فقيريم.
سيدضياء هاشمی: آن‌كه در اوج پولداری فقير بوديم برای اين‌كه اختلاس‌گر زياد داشتيم و جيب ما را هم می‌زدند. اما در رابطه با اين قضيه الان بودجه‌هايی را هزينه می‌كنند كه به نظر من هيچ ارتباطي به الان مملكت ندارد و الان مبتلابه جامعه ما نيست.
اين‌كه می‌گويند موبايل فلان نياوريد، گير ما اين نيست، ما خيلی گيرهای بزرگ داريم. چه كار كردن اين است كه بايستی اهالی سينمای ما در ارتباط با توليدِ سريال‌های خانگی فعال شوند، البته با كنترل. ببينيد بخشی از نگرانی سينماگران و تهيه‌كنندگان ما كه جاهايی را هم بی‌ربط نمی‌گويند، می‌گويند وقتی هجوم اين كارها می‌آيد به شدت دستمزدها بالا می‌رود.
ارقامی گفته می‌شود كه آدم حيرت می‌كند. يك نفر را ما سال گذشته آورديم و سی تومان با آن قرارداد بستيم، دوستی از من پرسيد گفت سيصد تومان پيشنهاد داده است، گفتم ما سی تومان هم زياد داديم، به درد اين كار نمی‌خورد. اگر مراقبت باشيم و همه با هم.
تلويزيون از جامعه عقب است
فرشته طائرپور: همه با هم همكاری كنند، چون آنها می‌فهمند دائمی بودن اين بازار به نفع‌شان است.
جيرانی: تا زمانی كه صنف و قدرت واحد نداشته باشيم، كنترل هيچ‌چيز ساده نيست.
سيدضياء هاشمی: همه‌چيز گير آن‌جاست.
فرشته طائرپور: البته ما صنف قوی و واحد نياز داريم، اما قرار نيست به جای همه صنوف فكر كنيم، ما بايد كاری كنيم كه خود آنها هم فكر كنند. فيلمبردارها، صدابرداران، بازيگران، گريمورها، طراح‌صحنه‌ها و… بايد بدانند هرچه فعاليت آنها در حوزه سينما يا نمايش خانگی با ارقام كمتر تداوم داشته باشد، به نفع‌شان است. تا جهشی يك دستمزد بزرگ بگيرند و بعد يك سال بيكار باشند، كار فصلی است در سينما.
سيدضياء هاشمی: يا حذف شده و وارد دعواهای بی‌ربط بشوند.
فرشته طائرپور: بله متأسفانه حاشيه سينما از متن آن بزرگ‌تر شده درحالی‌كه در متن اتفاقات ناگواری می‌افتد و در حواشی وقتی سرشان به خودشان گرم است متوجه نيستند كه اگر اين متن فرو بريزد حاشيه‌ای هم باقی نمی‌ماند.
جيرانی: خيلی ممنونم، سئوال آخرم اين است كه آيا كار جديد در دست نداريد؟
فرشته طائرپور: من در حال كار روی دو سناريوی سينمای و يك سريال هستم.
جيرانی: سريال خانگی؟
جيرانی: بله، در تلويزيون كه توبه نسوح كردم. يك كار ديگر را داشتم شروع می‌كردم پيش‌توليد را هم جلو رفته بودم، منتها با توجه به اوضاع كرونا متوقف شد. كار ديگری هم كه سال پيش ساختيم امسال وارد شبكه اكران آنلاين می‌شود.
جيرانی: كار آقای حضرتی؟
فرشته طائرپور: كار آقای علی حضرتی.
جيرانی: پروانه‌تان را گرفتيد؟
فرشته طائرپور: بله.
جيرانی: نام فيلم چيست؟
فرشته طائرپور: «سازهای ناكوك».
جيرانی: موسيقی است؟
فرشته طائرپور: به‌نوعی به موسيقی مربوط می‌شود، اما خود موضوع موسيقی نيست. برای يكی از كاراكترها موسيقی و ساز نقش اصلی را دارد.
جيرانی: چه زمانی شروع به ساخت فيلم جديد می‌كنيد؟
فرشته طائرپور: يك طنز سياسی است كه از نظر خودم طرح بسيار جذابی است، سناريوی آن در حال اتمام است. يعنی دوستی كه به اتفاق ايشان سناريو را می‌نويسيم سينانپس را تمام كرده و روی كل آن كار می‌كند.
يك طرح سريال زنانه را هم با خانم نگار آذربايجانی می‌نويسيم كه وقتی شرايط جور شد همه را با هم توليد می‌كنيم.
جيرانی: شما چه كرديد؟
سيدضياء هاشمی: من دو پيش اكران دارم، منتظرم اين وضعيت درست شود.
جيرانی: پروانه‌شان را گرفته‌ايد؟
سيدضياء هاشمی: يكی را گرفتم و يكی هم در مونتاژ است. يكی آماده‌نمايش است، منتها فضا برای نمايش برای اين فيلم آماده نبود. اما به شدت فيلمنامه می‌خوانم.
تلويزيون از جامعه عقب است
فرشته طائرپور: چقدر هم الحمدلله زياد شده و سناريست‌ها در دوران كرونا خيلی زياد شدند.
جيرانی: هم سناريو زياد شده و هم تعداد تقاضای پروانه ساخت.
فرشته طائرپور: بله
سيدضياء هاشمی: البته اين‌ها نمی‌سازند، عمده آن‌هايی كه صادر كردند توليد نمی‌شود. خدا كند بعضی از اين‌ها الان هم نسازند. يك مقدار ديرتر بسازند، الان غضب واقعاً جمع. ببينيد در لوكيشن‌ها ۷۰ نفر آدم خطرناك هستند.
جيرانی: دو فيلم داريم كه سياهی‌لشگر دارند.
سيدضياء هاشمی: در فضای بسته؟
جيرانی: فضای باز.
فرشته طائرپور: قسمت سياهی‌لشگرشان تمام شد.
سيدضياء هاشمی: چقدر خوب. هر چه ديرتر شروع شود، ما اين زمان را يك مقدار بگذرانيم و با آن كلنجار می‌رويم با اين كرونا در پاييز، فصل زمستان. چون شنيدم زمستان سختی در پيش است.
جيرانی: می‌گويند پيك بعدی كرونا…
سيدضياء هاشمی: بله شديدش در زمستان است، بنابراين بايد خيلی مراعات كرد، ما فيلم برای اكران زياد داريم، اما سمت نمايش خانگی برويم كمك زيادی است.
البته اين‌ها هم ساخته شوند و خدايی نكرده اتفاقی نيفتاد ما می‌توانيم در آنلاين همه را جبران كنيم، اما به شرط اين‌كه آن دو تا هم با هم خيلی چيز نشوند… البته رفقای ما هسته همه را دوست داريم و كمك‌شان می‌كنيم. اما اين‌كه دو تا يك جا بشوند خوب نيست، بايد مجزا عمل كنند.
فرشته طائرپور: دو، سه ديگر هم هستند، اين دو قوی‌ترند.
سيدضياء هاشمی: نه پنجاه‌تا هستند.
جيرانی: به نظرم ۲ پلتفورم قدرتمند بيشتر نيست.
سيدضياء هاشمی: به نظر من يكی است.
فرشته طائرپور: نه دو تا هستند.
سيدضياء هاشمی: ببينيد محسن را می‌گوييد؟
فرشته طائرپور: نه يك آدم اگر قرارداد می‌بندد برای اين‌كه بعداً روی هر دو تا نمايش داده می‌شود.
سيدضياء هاشمی: نه يكی، سيستم جداست.
فرشته طائرپور: در توليد ولی جدا می‌شود.
سيدضياء هاشمی: شك نكنيد جداست، اما اين می‌خرد و به ديگری می‌دهد و… من می‌خواهم بگويم بايد اضافه شود و برای اين دوستان هم رقيب بيايد به نفع‌شان است.
اين‌ها هم جدی‌تر جلو می‌آيند. من واقعاً دوست دارم به اين‌ها كمك كنيم. منتها نبايد بچه‌های ما را بترسانند و يكباره نرخ تعيين كنند. البته تا اين‌جا خيلی خوب آمدند و انشاءالله بعد هم بهتر می‌شود.
جيرانی: خيلی متشكرم.
فرشته طائرپور: اميدوارم دفعه بعدی در شرايط بهتری دور هم باشيم.
جيرانی: انشاءالله كرونا تمام شده باشد.
فرشته طائرپور: ايام كرونا را تحليل می‌كنيم.
جيرانی: يا شما با صنف واحد متحد شده باشيد.
سيدضياء هاشمی: به نظر شما سينما چه وضعيت پيدا می‌كند؟
جيرانی: طبقه متوسط تماشاگر سينما هستند.
سيدضياء هاشمی: در اين شرايط؟
جيرانی: مشكل دارد.
سيدضياء هاشمی: توليد.
جيرانی: همين الان كه من با شما صحبت می‌كنم، ده سناريو برای شنبه است، ده سناريو هفته پيش و ده سناريو هفته پيش‌تر كه خيلی است.
فرشته طائرپور: نشان می‌دهد مردم ناخودآگاه دارند پس می‌زنند و مقاومت می‌كنند و می‌خواهند اين شرايط بحرانی را نپذيرند و از آن عبور كنند.
سيدضياء هاشمی: از اين جهت توليد خيلی خوب است.
جيرانی: ما بايد سعی كنيم سينما را از نگه داريم و نگوييم سينما تعطيل است. متأسفانه تلويزيون طوری صحبت می‌كند كه سينما تعطيل است. ما بايد كاری كنيم كه سينما باز است، مردم به سينما بروند و داخل سينما بشوند.
سيدضياء هاشمی: من می‌خواهم چيزی بگويم؛ فيليپ ششم چند هفته پيش با ملكه به سينما رفتند. هيجانات و… هم راه انداختند كه مردم بياييد سينما باز است. مردم نرفتند. از اين مهم‌تر؟
فرشته طائرپور: آن‌وقت آنها ترسوتر از ايرانی‌ها هستند، ايرانی‌ها اگر تشويق شوند می‌روند.
سيدضياء هاشمی: می‌خواهم بگويم ما بايد آداب را هم درست كنيم.
جيرانی: بايد تشويق كنيم سينماها را باز كنند.
سيدضياء هاشمی: من فكر می‌كنم تلويزيون ما را نشان ندهد بهتر است.
فرشته طائرپور: نه نمی‌خواهد ما را تبليغ كند، اما اطلاع‌رسانی كند.
جيرانی: نگويد سينما تعطيل است.
سيدضياء هاشمی: آن ديگر دست ما نيست. دروغ می‌گويد.
فرشته طائرپور: واقعاً كاری كه تلويزيون با ما می‌كند اصلاً ضعيف‌تر از كاری كه آمريكا با ايران می‌كند نيست، رسماً تحريم می‌كند.
تلويزيون سال‌هاست سينما را تحريم كرده، حال می‌خواهد سر نمايش خانگی هم همين بلا را بياورد؟ خب ما می‌دانيم كه تلويزيون دوست ما نيست. خودش پيمان دوستی‌اش را نقض كرده و دليلی ندارد حوزه‌های ديگر به بلايی كه ما از آن عبور كرديم مبتلا شوند.
البته من دعا می‌كنم تلويزيون سر عقل بيايد، آگاهی و دلسوزی نسبت به مخاطب و توليدات سينمايی داشته باشد و اين رفتارها را كنار بگذارد، در اين صورت كه ما مشكلی نداريم.
سيدضياء هاشمی: در همين دوران كرونا دوستی رفته و مجوزی با فشار جايی بسته، حال نمی‌دانم كجا. رئيس سازمان صداوسيما آقای عسگری، دستور اكيد گرفته كه ۵۰۰ تا داده شود.
می‌رود و حدود ۳۵ بار تيزرش را اصلاح می‌كنند. اصلاحاتی می‌كنند كه اگر نمايش بدهند به درد هيچی نمی‌خورد.
منتها اين رفيق ما می‌رود و تا پايان می‌ايستد. بعد می‌گويند اين كار و آن كار را بكن، همه اين كارها را انجام می‌دهد.
می‌گويند كسی كه مسئول اين بوده در نامه‌ای كه نوشتی به اين نامه، اين را ننوشتی، اين را بنويس… آن را می‌نويسد می‌گويند اشتباه كردی اين را هم اضافه كن، آنقدر بازی‌اش می‌دهند و آخر می‌گويند نمی‌توانيم پخش كنيم.
فرشته طائرپور: فرصت‌ها هم از دست رفته.
جيرانی: خيلی ممنونم.
از بينندگان عزيز كه تا اين لحظه بيننده اين برنامه بودند متشكرم، شب بخير.
پایان پیام
