تلخی گرانی بر شیرینی میوه‌ها سایه انداخت
به گزارش گلونی اتحادیه میوه و سبزی اصفهان درباره قیمت تره بار اعلام کرد: «میوه‌ای زیر ۱۰ هزار تومان در بازار نداریم. برخی، پرتقال یا سیب را دانه‌ای می‌خرند.»
خبر را از آخر به اول شرحه شرحه می‌نماییم.
اول این‌که به نظر بنده، این فرهنگ دانه دانه خریدن بسیار پسندیده است.
اصلا یعنی‌چه که خروار خروار یا کیلو کیلو خرید می‌کنیم؟
باید با این شرایط یاد بگیریم که واحد‌‌ها را همین‌طور کسر کنیم.
یعنی از دانه به گرم و بعد به مثقال و بعدتر به نیم مثقال کم و کسر کنیم.
دو روز دیگر اصلا بعید نیست که بگویند در پوست پرتقال یا سیب، مواد معدنی وجود دارد که در خود میوه نیست و بعد از آن باید مجبور به خرید پوست میوه‌ها شوید!
یا نه الان به ذهنم رسید که بیایید به جای میوه‌ها، دانه‌های آن را بخرید و خود، به پرورش میوه‌ها بپردازید. چه ایرادی دارد تولید ملی؟
تلخی گرانی بر شیرینی میوه‌ها سایه انداخت
و دوم این‌که می‌گویند میوه آن‌قدر گران شده که بعضی میوه فروشی‌ها اصلا سَوا کرده نمی‌فروشند!
و اگر هم بفروشند باز مازاد قیمتی بر آن می‌گذارند.
که در نهایت تو دیگر مجبور شوی دست از گیاه‌خواری، میوه‌خواری، گوشت‌خواری و کلا دست از همه چیز خواری برداری! و به افلاکیان بپیوندی.
اما کاش تنظیمات گرانی‌ها با افزایش حقوق‌ها برابری می‌کرد.
من نمی‌دانم این چه فراوانیِ گرانی است که هرگز پایانی ندارد؟
این چه تلخ کامی است که شیرین کامی ندارد؟
این چه دولتی است که گوش شنوایی ندارد؟
این چه مسابقه ایست که برنده‌ای ندارد؟
به قول گل آقا که می‌گوید ما که تا به حال نشنیده‌ایم چیزی ارزان شود! راست می‌گوید. ما باید توقع‌مان را هم‌سطح دولت‌مردان و خردمندان روزگار کنیم!
خلاصه بعد از این همه قافیه سرایی‌ها باید بگوییم که درختی که بعد چهارسال میوه ندهد، بعد از هشت سال هم میوه نخواهد داد.
دلتان را به چیزی خوش کنید که خوش باشد.
راستی لطفا یک ده تومانی همیشه در جیب‌تان باشد، خدا را چه دیدی شاید به اندازه کف دست چیزی نصیب‌تان شود!
پایان پیام
نویسنده: زهرا بزرگی
