جانوران کویر لوت را بشناسید
نکته: لطفا برای لود شدن ویدئو به پایین این برگه بروید و روی «خروج از نسخه موبایل» بزنید تا بتوانید ویدئوها را ببینید.
به گزارش گلونی وبینار ویژگی‌های زیستی کویر لوت زیر نظر انجمن علمی دانشجویی محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی دانشگاه تربیت مدرس برگزار شد.
دکتر حسین رجائی و دکتر امیر آقا کوچک در این وبینار حضور داشتند.
ارائه دکتر حسین رجائی را ببینید:
آپارات گلونی را ببینید
آرشیو وبینارهای گلونی را ببینید
جانوران کویر لوت را بشناسید
در کتاب «بیابان گردی در ایران» نوشته ساسان سلوتی و معصومه بابانیانوری در ایران آمده است:
مناطق فاقد حیات در ایران
از مدت‌ها پیش پژوهشگران بسیاری، مناطقی از بیابان‌های ایران را که فاقد حيات بوده‌اند، بررسی و مطالعه کرده‌اند.
وسعت زیاد این مناطق، به ویژه در بیابان لوت، کنجکاوی هر زیست شناسی را برانگیخته است.
خانیکوف، دانشمند روس، در سال ۱۸۵۸م، به بیابان لوت سفر و این بیابان را به کره ماه تشبیه کرد.
آلفونس گابریل، جهانگرد اتریشی، که دو بار در سال های ۱۹۲۸ و ۱۹۳۷ به ایران سفر و از دشت کویر و بیابان لوت عبور کرد، نخستین کسی است که مناطق فاقد حيات لوت را در قالب نقشه‌ای مشخص کرد.
بعدها، خود او و دیگران اصلاحاتی روی این نقشه انجام دادند. استراتيل زائر، و تئودور مونو نیز از دیگر محققانی هستند که درباره وجود حیات و یا عدم آن در بیابان‌های ایران پژوهش کردند.
زائر درباره وسعت این مناطق و علت فقدان حیات در آن‌ها، چنین اظهار نظر کرده است: «صرف نظر از مناطقی که به طور دائم پوشیده از یخ و برف است، ایران دارای بزرگ‌ترین نواحی فاقد گیاه دنیاست. در حوضه داخلی لوت از ارتفاع تقريبا ۵۵۰ متر به پائین، به علت خشکی و در کویر بزرگ به علت زیادی نمک، هیچ گیاهی نمی‌روید حتی گیاهان نمک دوست.»
به عقیده مونو یک‌سوم غربی توده ماسه‌ای ریگ لوت، محدوده کلوت‌ها، دشت ریگی و قسمت وسیعی از بیابان «مُرغاب کوه» به کلی فاقد حیات است.
این منطقه ۲۰۰ کیلومتر طول و ۱۵۰ کیلومتر عرض دارد.
او علل عدم وجود گیاه در این منطقه را علاوه بر شوری زیاد، خشکی و گرمای زیاد عنوان کرده است.
بدیهی است که جانوران نیز به دلیل وابستگی مستقیم و یا غیر مستقیم به گیاهان، در این منطقه زندگی نمی‌کنند.
امروزه علی‌رغم این نظرها، پژوهش‌ها و تحقیقات بیانگر آثار حیات در مناطقی است که پیش از این به عنوان مناطق فاقد حیات شناخته می‌شدند.
در آینده از پژوهش‌های میدانی درباره وجود حیات درلوت نیز، ممکن است چنین دستاورد‌هایی منتج شود.
پایان پیام
