فیلم سینمایی کشتارگاه و کِشت‌گاه دانه‌ی جنایت
به گزارش گلونی در بطن جامعه امروزی و با تبدیل شکاف طبقاتی به حفره‌ای عمیق، بر کسی پوشیده نیست که چه بسیار جنایت و رذالت‌هایی با انگیزه‌های مالی به وقوع می‌پیوندند.
دستیابی به مال و مکنت از آن دسته مواردی است که هرکس بنابر شرایط خویش خواهان آن است.
یکی برای حیات و تثبیت حضورش، دیگری برای آرام نگه داشتن وجود حریصش در زندگی.
از جمله فیلم‌های سالیان اخیر که سراغ این موضوع حیاتی و گاهی نیز حیات‌گیر رفته است، کشتارگاه عباس امینی است.
کارگردانی که از سال ۱۳۷۷ فعالیت خود را در انجمن سینمای جوان زادگاهش آبادان آغاز کرد و در کارنامه کاری‌اش چهار فیلم از جمله: من اینجا هستم، هندی و هرمز و… به ثبت رساند.
فیلم سینمایی کشتارگاه
کشتارگاه همچون عنوانش فیلمی تاریک و منجمد است که احساسات انسانی مخاطب با دیدن صحنه‌های آن یخ می‌زند.
شخصیت‌های سیاه و خاکستری فیلم به علاوه‌ی لوکیشن‌های بی‌روح و خارج از شهر بیابانی، دیالوگ‌های خشک و خالی از امید و در نهایت پایانی غیر انسانی همه و همه فیلمی سیاه را رقم می‌زنند.
اما چیزی که شاید این همه سیاهی را با واقعیت در‌هم آمیزد و آن را باورپذیر کند این است که در زندگی واقعی نیز، همیشه پای پول وسط است.
داستان فیلم با پیدا شدن سه جسد یخ‌زده در کشتارگاهی آغاز می‌شود و کیفیت زندگی شخصیت‌ها از همان ابتدا دستخوش تغییر قرار می‌گیرد.
امیر، پسر نگهبان کشتارگاه است که بعد از دو سال تلاش برای زندگی در خارج از ایران و پس از ناکامی در این مسیر، سرشکسته به خانه پدری برگشته است و حالا ناخواسته غرق ماجرایی می‌شود که انسانیت و وجدان او را به چالش می‌کشد.
بازیگران اصلی این فیلم از جمله حسن پورشیرازی، امیرحسین فتحی و مانی حقیقی که هرکدام نسل‌های متفاوتی را به تصویر می‌کشند، هرکدام بیانگر نوعی نگاه و واکنش خاص به گره کور داستان‌اند.
امیرحسین فتحی، بازیگر جوان و تازه‌کار سینمای این دهه است که با وجود حضور پر‌رنگ پدرش در این حرفه به عنوان کارگردان، قصد بر پیدا کردن جایگاه خود به طور مستقل در بازیگری دارد و بدون‌شک با داشتن فیزیکی خاص و نوع بازی منحصر به خودش، نقش‌های بسیاری برای دیده شدن به حضور او نیاز خواهند داشت.
به طور کلی کشتارگاه را می‌توان روایتی از یک نوع کسب درآمد در ایران با چاشنی تزویر و شیادی دانست که در سال‌های اخیر و با ناثباتی پول رایج کشور به شدت معمول شده است و چیزی که شاید در این میان کمتر علنی شده باشد، هزینه‌های گزاف پرداخت شده از جان و مال مردم است که پشت امور دلالان به ظاهر موجه تا ابد مخفی می‌ماند.
کشتارگاه می‌توانست با همین موضوع تکراری اما نوع نگاهی جدید، با پرداخت بهتر فیلمنامه و پیچیدگی افزون آن، ذهن مخاطب را بیشتر درگیر و فیلم ماندگاری برای او بسازد.
برای مشاهده این فیلم اینجا کلیک کنید.
پایان پیام
نویسنده: هانیه شریعتی
