اکوسیستم کوهستان باعث بقای انسان است
به گزارش گلونی دکتر هنریک مجنونیان در کتاب «حفاظت محیط زیست کوهستان» نوشته است:
اکوسیستمهای کوهستانی از موثرترین و زیباترین چهره‌های زمین به شمار می‌روند.
تسلط چشمگیر آن‌ها بر دشت‌ها و فلات‌های پیرامون خود پیامدهای اکولوژیک عمده‌ای به وجود می‌آورد.
اکوسیستمهای کوهستانی برحسب عوامل زایش خود چشم‌انداز و سیمای متفاوتی دارند، زیرا سیمای ظاهری چشم‌انداز محیط طبیعی متاثر از سنگ‌های تشکیل‌دهنده آن‌هاست و سنگ‌ها با توجه به کانی‌های تشکیل‌دهنده خود، در برابر عملکرد تشکیل‌دهنده آن‌هاست و به سنگ‌ها با توجه به کانی‌های تشکیل‌دهنده خود، در برابر عملکرد پدیده‌های طبیعی – انسانی مقاومت یکسانی ندارند.
به عنوان مثال بارندگی، خاکشویی و فرسایش حاصل بر روی کوه‌هایی که از طریق کوه‌زایی یا تحت تاثیر عوامل درونی پدید آمده باشند، یکسان نیست و همین‌طور خاک‌های حاصل از فرسودگی و شکستن آن‌ها خصوصیات فیزیکی – شیمیایی متفاوتی دارند.
بازتاب این تفاوت‌ها همراه با سایر عوامل بوم شناختی سیمای متفاوتی به کوه‌ها می‌بخشد.
با وجود این تفاوت‌ها، همه کوه‌ها دارای این ویژگی مشترکند که به درجات مختلفی در همه جهان تحت تاثیر فعالیت‌های موثر انسان قرار دارند و به‌عنوان اکوسیستمهای آسیب‌پذیر و شکننده امروزه در معرض مخاطرات جدی قرار دارند.
تاثیر فعالیت‌های انسان بر اکوسیستمهای کوهستانی، در مقایسه با هر اکوسیستم دیگر، با آهنگی سریع‌تر وضعیت‌های بحرانی می‌آفریند.
تخریب پوشش گیاهی محافظ کوهستان به‌ویژه در مناطق شیبدار فرسایش را تشدید می‌کند.
اکوسیستم کوهستان
ویژگی بارز دیگر همه اکوسیستمهای کوهستانی این است که توان ترمیم‌پذیری بسیار ضعیفی دارند و بازسازی آن‌ها در صورت تخریب بسیار دشوار است.
امروزه جوامع انسانی برای بقای خویش بیش از هر زمانی به مراقبت و حمایت از کوه‌ها نیازمندند.
گفتنی است کوهستان زمینی است که کوه در آن بسیار باشد. به سرزمین‌های مرتفع کوهستانی، کوهساران و کوهسار نیز گفته می‌شود.
کوه، برامدگی‌های سطح زمین را گویند که ارتفاعی بیش از ۶۰۰ متر داشته باشند، به زنجیره‌ای از کوه‌ها، رشته‌کوه می‌گویند و سرزمینی که کوه در آن فراوان باشد را کوهستان می‌خوانند.
کوهستان‌ها، بیش از نیمی از آسیا و یک‌چهارم زمین را پوشانده‌اند، تمام رودخانه‌ها از آن‌ها سرچشمه می‌گیرند و از هر هزار نفر، یک نفر در کوهستان‌ها زندگی می‌کنند.
پایان پیام
نویسنده: طیبه نهانی
