نشانه‌گذاری مسیر کوهنوردی چه آدابی دارد؟
به هرشکل ممکن به طبیعت احترام بگذاریم!
به گزارش گلونی نشانه‌گذاری و شناسنامه‌دار مسیرهای مختلف کوهنوردی و قله‌های مهم، آدابی دارد.
اینکه یک گروه کوهنوردی یک اسپری رنگ بردارد و سر هر پیج، به ناشیانه‌ترین شکل ممکن، با فلش‌های کج و معوج، صخره‌های چشم‌نواز را از ریخت بیندازد، صحیح نیست.
از آن بدتر آن است که آن گروه به اینکه زحمت راهنمایی دیگران را به دوش کشیده و مانع از سردرگمی آن‌ها شده، از خودش ممنون باشد.
شاید باورتان نشود اما امکان اتفاق بدتری هم وجود دارد.
اینکه گروه‌های رقیب، یا آن‌ها که این بی‌قوارگی و خراب‌شدن چشم‌انداز ناراحتشان کرده، با تیشه و مقار و … بیفتند به جان آن صخره‌ها.
و به اشتباه تلاش کنند، بهای آن افشانه‌های رنگی را از جان سنگهای بیچاره بگیرند.
این درحالی‌است که راههای ساده‌تری هم برای طراحی مسیر نورد، یا راهنمایی کوهنوردان وجود دارد.
نشانه‌گذاری مسیر کوهنوردی با افشانه رنگی اشتباه است
استفاده‌از جی‌پی‌اس، یا نرم‌افزارهایی مانند گوگل مپ روی گوشی‌های هوشمند، امروزی‌ترین شکل طراحی و راهنمایی مسیر در کوهستان است.
اگر با فناوری هم میانه‌ای نداشته باشیم، تهیه‌چند تابلوی راهنمای یک شکل و یک‌اندازه و نصب آن‌ها با کمترین آسیب به طبیعت، کار هزینه‌بر و پیچیده‌ای نیست.
می‌شود مسیرهای طبیعت‌گردی را زیبا و بکر و خاطره‌انگیز نگه داشت.
تا هربار که خودمان یا دیگری از آن عبور می‌کنیم، نگاهمان مهمان رنگهای واقعی و زیبا باشد.
نه خط و خطوط معوجی که با شمایل کوه نسبتی ندارند.
کمی خوش‌سلیقه بودن و احترام به آنچه از طبیعت بکر در ایران عزیزمان باقی مانده، کمک می‌کند، میراث ارزشمندی برای نسل‌های بعدی به یادگار بگذاریم.
شاید همان چند تابلوی راهنمای ساده، سالها بعد گمشده‌ای را در مسیر کوه، به مقصد برساند و یادگار خوبی از رد قدم‌های ما در طبیعت باشد.
اگر به کوه می‌رویم یا همراه گروهی مسیرهای طبیعت‌گردی را پیمایش می‌کنیم حواسمان حتما به این نکات ظریف باشد.
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی
