افزایش حقوق حبابی است ترکیدنی؟
بودجه خالی، وعده عالی؛ افزایش حقوق
به گزارش گلونی سخنگوی کمیسیون تلفیق بودجه مجلس: «سقف پرداخت بیشترین حقوق کارکنان دولت برای سال آینده ۳۵ میلیون تومان یعنی ۵ برابر حداقل پرداخت‌ها تعیین شد.»
دانی که چیست وعده؟ دیدار حق و حقوق را دیدن.
و در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن!
این که چیزی نیست. وعده افزایش یارانه‌ها را هم داده‌اند. از واکسن‌های کرونا هم گفته‌اند.
از کم شدن گرانی‌ها هم روایت کرده‌اند.
و از افزایش شغل‌ها هم سخن گفته‌اند.
خلاصه بودجه خالی، وعده عالی به همراه دارد و چیزی در آخر جز جیب‌های خالی، نصیب و حاصل‌مان نمی‌شود.
حالا می‌گوییم بر فرض این اتفاق ناخواسته هم بیفتد، ولی خوب می‌دانیم که از ارزش‌های گرانی و عدم قدرت خرید ما ذره‌ای کم نمی‌شود.
به قول دوستی که می‌گفت: اما کاش به جای این‌که افزایش حقوق به صورت درصدی باشد، به صورت مبلغ ثابت بود. مثلا به حقوق همه یک میلیون تومان اضافه می‌شد.
البته که این میزان در برابر نرخِ گران قیمت گرانی بازهم ارزان است!
مثلا حقوق کارگری اگر فلان میزان باشد، همین میزان درصد افزایش حقوق را نیز بر حقوق یک فرد چندصد میلیونی هم اضافه می‌کنند.
ولی این کجا و آن دیگری کجا؟
و تعریف گرانی برای هر کدام کجا؟
در کل آن‌چه اهمیت دارد شدنی‌هاست و نه وعده‌ها.
افزایش حقوق حبابی است ترکیدنی؟
و دیگر به آن‌چه که اتفاق می‌افتد باور داریم و نه به گفته‌ها و شنیده‌ها. پس بروید از همان پیچ و مهره‌های دزدیده شده تا آن دکل‌های ربوده شده و بودجه‌های برآورده نشده را ابتدا دریابید و بعد بیایید و در پشت میکروفون‌ها قرار بگیرید و صحبت کنید.
به قول شاعر: در این سرای گرانی، وعده‌های چند قِرانی را نکن تو سخنرانی.
پایان پیام
نویسنده: زهرا بزرگی
