ببر کاسپی یک جمعیت از زیرگونه ببر سیبری بود
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی ببر آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن (با دم)، نرها ۲۷۰ تا ۲۹۵ سانتی‌متر، ماده‌ها ۲۴۰ تا ۲۶۰ سانتی‌متر؛ وزن، نرها ۱۷۰ تا ۲۴۰ کیلوگرم، ماده‌ها ۸۵ تا ۱۳۵ کیلوگرم.
بزرگ‌ترین گربه‌سان ایران با الگوی راه‌راه متمایز با نوارهای زیاد و نزدیک به هم رنگ نوارها آمیزه‌ای از قهوه‌ای با ته‌رنگ دارچینی، رنگ زمینه قرمز تیره متمایل به قهوه‌ای.
ببر کاسپی
دوریختی فصلی آشکاری در رنگ بدن نشان می‌دهد؛ رنگ بدن در زمستان پریده‌تر و نوارها محوتر است.
موها، به ویژه در پشت گردن (يال)، روی گونه‌ها، دو طرف صورت و زیر شکم و پهلوها بلند است.
ببر ایران به زیر گونه P.t.virgata منسوب شده که بر اساس داده‌های مولکولی جدید زیر گونه P.t.altaica را نیز دربر می‌گیرد.
ویژگی‌های زیستی
برای شکار طعمه‌های مختلف از انواع روش‌ها و تاکتیک‌ها استفاده می‌کند.
مهم‌ترین طعمه‌اش در ایران گراز بود اما گاهی شوکا، مرال، قوچ و میش اوریال، آهو، شغال، گربه جنگلی و حیوانات اهلی همچون گاو، اسب، خر، گاومیش، شتر و سگ را نیز شکار می‌کرد.
گونه‌ای عمدتا تک‌زی است و روابط اجتماعی آن به زمان کوتاه معاشقه جفت‌گیری میان نر و ماده و رابطه مادر و توله‌ها محدود می‌شود که ۲ تا ۳ سال با هم زندگی می کنند.
گفته شده که هر ۲ تا ۳ سال یک بار تولید مثل می‌کرد و هر بار ۲ تا ۴ نوزاد به دنیا می‌آورد.
دوره آبستنی به طور میانگین سه ماه و نیم طول می کشد و تولیدمثل آن فصلی نیست.
زمستان‌ها در دشت‌های کم ارتفاع و تابستان‌ها در ارتفاعات به سر می‌برد.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی
به جنگل‌های کنار رودخانه‌ای و جلگه‌ای، نیزارها، تالاب‌ها و جنگل‌های کوهستانی البرز تا ارتفاع ۱۸۰۰ متر از سطح دریا محدود می‌شد. تا دو قرن پیش گونه‌ای نسبتا فراوان بود.
از پراکندگی گسترده‌ای در شمال ایران برخوردار بود و از استان‌های خراسان رضوی، خراسان شمالی، گلستان، مازندران، گیلان و آذربایجان شرقی گزارش شده و به احتمال زیاد در گذشته‌های دورتر در اردبیل و آذربایجان غربی نیز حضور داشته.
وضعیت حفاظتی
ببر خزر در ایران منقرض شده و بیش از ۵۰ سال است که هیچ گزارش معتبری از آن به دست نیامده است.
مهم‌ترین عوامل انقراض آن عبارت‌اند از آسیب‌پذیری الگوی پراکندگی آن در امتداد رودخانه‌ها، حوضه‌های آب شیرین و حاشیه دریاچه‌ها، جنگل‌تراشی در جلگه‌های خزر و خشکاندن تالاب‌ها برای کشاورزی، کاهش طعمه‌ها، تله‌گذاری و مسموم‌سازی و همچنین شکار.
ببر در ایران بر اساس قوانین ملی از سال ۱۳۳۶ حمایت شده است.
پایان پیام
