رودک یا گورکن عسل خوار را بشناسید
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره رودک (گورکن) عسل خوار آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۵۵ تا ۸۰ سانتی‌متر طول دم ۱۶ تا ۲۳ سانتی‌متر، ارتفاع بدن ۲۳ تا ۲۸ سانتی‌متر و وزن ۵/۵ تا ۱۴ کیلوگرم است.
نرها بزرگ‌تر از ماده‌ها هستند.
بارزترین ویژگی ظاهری آنها این است که برخلاف سایر جانوران روی بدن‌شان روشن‌تر از زیر بدن است،
به طوری که رنگ بدن سیاه بوده و نور سفید رنگی از بالای چشم‌ها تا انتهای دم امتداد دارد.
رنگ نوار پشت بدن با افزایش سن به تیرگی می‌گراید.
موها زیر و روی پاهای عقب و دم بلندتر است.
رودک یا گورکن عسل خوار
به خوبی قادر به کندن زمین بوده و بدن نیرومندی دارند. گوش خارجی ندارند. پنجه‌های جلو ممکن است ۴۰ میلی‌متر طول داشته باشند.
ویژگی‌های زیستی: تک‌زی است، ولی ممکن است در گروه‌های کوچکی که حداکثر سه عضو داشته باشد، زندگی کند.
بسیار پنهان کار بوده و شب‌ها در گستره خانه خود به فعالیت می‌پردازد رودک عسل‌خوار به خاطر علاقه زیادش به عسل به این نام خوانده می‌شود.
در آفریقا رودک‌های عسل‌خوار با پرنده‌ای به نام پرنده عسل‌یاب همزیستی دارند.
این پرنده با یافتن کندوی عسل، از آنجا که به تنهایی قادر به استفاده از عسل نیست، شروع به خواندن آواز می‌کند.
رودک عسل‌خوار به این آواز جذب شده و کندو را یافته و پس از دور کردن زنبورها هر دو مشغول خوردن عسل می‌شوند.
همه‌چیزخوار است و غالبا از خزندگان، جوندگان، پرندگان و حشرات تغذیه می‌کند.
حتی ممکن است از لاشه جانوران نیز تعذیه کند.
گاهی اوقات نیز از میوه، ریشه و دانه گیاهان تغذیه می‌کند.
ممکن است لانه گزینی تاخیری داشته باشند و پس از ۶ تا ۸ هفته ۱ و به ندرت ۲ توله به دنیا می‌آورند.
۵ تا ۸ سال در طبیعت و تا ۱۸ سال در اسارت زندگی می کنند.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در انواع مناطق معتدله جنگلی و علفزار زیست می‌نماید و از مناطق به شدت خشک، گرم یا متراکم اجتناب می‌کند.
در جنوب غربی ایران تا استان یزد و همچنین بخش‌هایی از استان گلستان گزارش شده است.
وضعیت حفاظتی: در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN و پیوست III کنوانسیون CITES است.
اطلاعات چندانی از این گونه در دست نیست و از این رو، بررسی محدوده پراکندگی و وضعیت جمعیت آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
پایان پیام
