نهنگ براید فراوان‌ترین نهنگ خلیج فارس
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ی نهنگ براید آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن در نرها به ۱۵ متر و در ماده‌ها به ۱۶/۵ متر می‌رسد و وزن ۱۲ تا ۴۰ تن است.
اندازه بدن به نسبت کوچک و باله پشتی بسیار کوچک است.
معمولا ۳ برجستگی روی سر بین سوراخ تنفسی تا نوک پوزه دارند که بهترین کلید شناسایی این گونه نسبت به دیگر نهنگ‌های بالن‌دار است که یک برجستگی دارند.
سر ۲۵ درصد از طول بدن را تشکیل می‌دهد.
باله پشتی بلند و خمیده است.
باله سینه‌ای داسی شکل است. ۲۵۰ تا ۳۷۰ جفت بالن خاکستری با حاشیه خاکستری روشن دارد.
رنگ بدن در پشت خاکستری تیره و در زیر بدن روشن‌تر می‌شود.
ارتفاع فواره یا آبفشان در حدود ۵ متر است.
۴۰ تا ۷۰ شیار گلویی دارد که به قسمت میانی یا ناف می‌رسد.
اغلب با نهنگ سی Balaenoptera borealis و کمتر با نهنگ باله پشتی Balaenoptera physalus اشتباه گرفته می‌شود.
توجه به اندازه بدن، شکل و موقعیت باله پشتی، شکل سر و الگوی رنگ در تشخیص کمک می‌کند.
نهنگ براید
ویژگی‌های زیستی: درباره بوم‌شناسی این گونه اطلاعات زیادی در دسترس نیست.
اغلب انفرادی یا جفت دیده می‌شوند.
در مکان‌های تغذیه گروه ۱۰ تا ۲۰ تایی دیده می‌شود.
می‌تواند با سرعت ۲۵ کیلومتر در ساعت تا عمق ۳۰۰ متر شنا کند.
بیشتر از ماهی‌های ریز، اسکوییدها، خرچنگ‌های قرمز سطح‌زی و دیگر بی‌مهرگان تغذیه می‌کند.
در تمامی فصول سال جفت‌گیری می‌کند.
بعد از حدود ۱۲ ماه یک بچه با طول ۴ متر به دنیا می‌آورد.
زمانی که به طول ۱۱/۲ متر برسند بالغ شده‌اند (۸ الي ۱۳ سالگی).
طعمه‌خوار طبیعی ندارد و طول عمر در حدود ۷۰ سال است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در آب‌های مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری با دمای ۱۶ درجه سانتی‌گراد زندگی می‌کند و به مناطق بالاتر از ۴۰ درجه شمالی و جنوبی نمی‌روند.
مهاجرت‌های طولانی در این گونه کمتر دیده می‌شود.
در تمامی اقیانوس‌ها و برخی دریاهای نیمه بسته مثل خلیج فارس و دریای سرخ مشاهده می‌شوند.
در ایران تا کنون ۱۱ بار لاشه یا اسکلت این گونه (۱۰ بار در سواحل خلیج فارس و ۱ بار در دریای عمان) گزارش شده است.
فراوان‌ترین نهنگ در خلیج فارس است.
وضعیت حفاظتی: در زمره گونه‌های در معرض خطر انقراض سازمان حفاظت محیط زیست، پیوست I کنوانسیون CITES و در طبقه کمبود اطلاعات (DD) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
علت تعداد زیاد لاشه‌های به گل نشسته این گونه در سواحل خلیج فارس باید مورد بررسی قرار گیرد.
پایان پیام
