اقیانوس زباله بالا می‌آ‌ورد
به گزارش گلونی انسان، محکوم بزرگ این روزهای دادگاه طبیعت است.
انسان به هر جای زمین که رسیده، رد پایش را با زباله‌ها نشان گذاشته است.
زمین امروز ما، آنچنان از زباله و پلاستیک و آلودگی پر شده که کم‌کم جایی برای زندگی، هوایی برای تنفس یا گونه‌ای زیستی برای محافظت نخواهد ماند.
تا به حال به این فکر کرده‌ایم که چقدر از این زباله‌ها که چهره زمین و زمان را مکدر کرده، سهم ماست؟
از خودمان پرسیده‌ایم آخرین باری که کیسه‌ای پلاستیکی یا لیوان یک بار مصرف استفاده کرده‌ایم کی بود؟
پرسیده‌ایم این همه پلاستیک که صرفا برای راحتی و سهولت روزمرگی‌های ما استفاده می‌شود، در نهایت به کجا می‌روند و چه خواهند شد؟
شاید باورش سخت باشد اما به گزارش نشنال جئوگرافیک فقط ۹ درصد از پلاستیک‌های تولید شده وارد چرخه بازیافت می‌شوند.
این یعنی دریاها و اقیانوس‌ها میزبان اصلی زباله‌های بازیافت نشده اهالی زمین است.
همین کیسه‌های پلاستیکی خرید، در صور ورود به محیط زیست دریایی، وارد زنجیره غذایی جانوان دریایی می‌شوند و سالانه هزارا گونه از آبزیان از وال و دلفین تا لاک‌پشت و پرندگان دریایی، بر اثر خوردن این کیسه‌ها و خفگی ناشی از آن می‌میرند.
حالا چند سالی است که صفحات محیط زیستی پر شده از تصویر جانورانی که پلاستیک و قوطی‌ها رها شده آن‌ها را تبدیل به موجوداتی عجیب‌الخلقه کرده است.
زامبی‌های عصر پلاستیک.
اقیانوس زباله بالا می‌آ‌ورد
این روزها اقیانوس حق دارد که با هر مد، زباله‌هایی را که به خوردش داده‌ایم بالا بیاورد.
نماشای گلونی را دنبال کنید
تا هنوز میوه و خواروبار و سفره مان با پلاستیک احاطه شده، حال ناخوش اقیانوس‌ها، تهوع زمین و آلودگی محیط زیست ادامه خواهد داشت.
برای حفاظت از محیط زیست را باید از خودمان شروع کیم.
زباله‌ای که برداشتنش برای ما چند ثانیه طول می‌کشد، قیمت تجزیه‌اش برای طبیعت ۴۵۰ سال شکنجه خواهد بود.
ما هفت میلیارد بشر دوپا هستیم که مدام برای توجیه بی مسئولیتی‌مان به خودمان می‌گوییم، تغییر کردن یک نفر اوضاع جهان را بهتر خواهد کرد!
این در حالی‌ست که اگر ما ایرانی‌ها فقط هفته‌ای یک کیسه پلاستیکی کوچک کمتر مصرف کنیم، در یک سال ۱۳ هزار و ۹۰۰ تن پلاستیک کمتری به خورد زمین رفته است.
باور کنیم زمین به صورت اورژانسی به آدم‌های بی‌ز‌باله و دوست‌دار محیط زیست نیازمند است!
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی
