دوپای ویلیامز ساکن مناطق شیب دار است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره دوپای ویلیامز آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۰۷ تا ۱۵۰ میلی‌متر، طول دم ۱۸۵ تا ۲۵۵ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۵۳ تا ۷۴ میلی‌متر، طول گوش ۳۱ تا ۵۹ میلی‌متر و وزن ۵۳ تا ۱۴۲ گرم است.
بزرگترین گونه جنس Allactalga در ایران است.
سر به نسبت بزرگ و گرد، گوش‌ها بزرگ و بیضی شکل و چشم‌ها درشت هستند.
رنگ موهای پشت بدن قهوه‌ای تیره تا زرد حنایی، روی کمر تیره، پهلوها حنایی و پایین بدن کاملا سفید رنگ است.
مرز میان موهای پشتی و شکمی تقریبا متمایز است.
دم بزرگ‌تر از طول سر و بدن (۱۶۰ درصد سر و بدن) و سه رنگ است.
قسمت قاعده‌ای زرد اخرایی، دسته موهای انتهایی سیاه و نوک دم سفید رنگ است.
گاهی اوقات قبل از دسته موهای انتهایی یک دسته موی نارنجی رنگ دیده می‌شود.
پاها دارای پنج انگشت و کف پا برهنه است.
دوپای ویلیامز
ویژگی‌های زیستی: شبگرد است. روز را در لانه‌هایی به طول ۱۰۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر به سر می‌برد.
عمق اتاقک‌های لانه از سطح زمین ۲۹ تا ۵۵ سانتی‌متر است.
لانه معمولا یک سوراخ دارد و داخل آن با مواد نرمی مانند پشم و مو پوشانده می‌شود.
دو بار در سال تولید مثل می‌کند و در هر زایمان ۳ تا ۶ شش نوزاد به دنیا می‌آورد.
هنگام تولد بچه‌ها دارای دم و پاهای کوتاه هستند ولی بعد از ۱۲ روز دم بلند شده و طول آن از طول سر و بدن بیشتر می‌شود.
رژیم غذایی با توجه به فصل تغییر می‌کند.
در فصل بهار از حشرات و لارو آنها و در سایر فصول از مواد گیاهی تغذیه می‌کند.
حدود دو ماه در زمستان به خواب زمستانی می‌رود و برای این دوره، ذخیره غذایی انبار نمی‌کند. تابستان خوابی در این گونه مشاهده نشده است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: بر خلاف سایر دوپاها که در دشت‌ها مشاهده می‌شوند، در زیستگاه‌های استپی و سنگلاخی با پوشش گیاهی تنک، در مناطق کوهستانی رشته کوه‌های البرز و زاگرس تا ارتفاع ۲۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریا زندگی می‌کند.
بیشتر در زمین‌های شیب‌دار و نزدیک تپه‌ها و به ندرت در اراضی کشاورزی مشاهده می‌شود.
تاکنون از استان‌های آذربایجان غربی، اردبیل، زنجان، همدان، کرمانشاه، کردستان، لرستان، چهارمحال و بختیاری، اصفهان، قزوین و خراسان رضوی گزارش شده است.
احتمالا پراکندگی گسترده‌تری در مناطق کوهستانی شمال شرقی و البرز دارد.
وضعیت حفاظتی: به دلیل جمعیت زیاد، پراکندگی وسیع و زیستگاه‌های استپی وسیع در کل محدوده پراکندگی‌اش، در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
پایان پیام
