روزگار مردم سی سخت به سختی می گذرد
به گزارش گلونی مردم سیسخت همچنان گرفتار پیامدهای زلزله هستند.
زلزله سیسخت یک تفاوت مهم با زلزلههایی مثل زلزله بم، کرمانشاه یا هریس داشت.
آن هم نداشتن تلفات به دلیل ساعت وقوع زلزله بود.
با آنکه قدرت این زلزله کمتر از شش ریشتر و مدت لرزش هم خیلی طولانی نبود، اما بیشتر خانههای این شهر بر سر صاحبانشان آوار شدند.
به عبارت بهتر بیشتر جمعیت این شهر، با آنکه داغدار نشدند، اما خانه خانه خراب شدند!
رسانه اما درکی از خانه خرابی ۱۱ هزار نفر ندارد.
خبر دنبال تنور داغ مرگ و خسارت جانی ست.
احتمالا به همین خاطر آنطور که باید و شاید کسی به خبرهای زلزله سیسخت واکنش نشان نمیدهد.
حالا که زلزله جان کسی را نگرفته، نباید اجازه داد بیتوجهی و سرما، بلای جان مردم بی پناه این شهر و روستاهای اطرافش شود.
روزگار مردم سی سخت به سختی می گذرد
نماشای گلونی را دنبال کنید
سیسخت حالا یک شهر خرابه است. با تعداد زیادی چادر برای اسکان اضطراری اهالیاش.
خشت به خشت شهر شبیه دل مرمانش متلاشی است.
و دل اهالیاش که همچون دنا قوی و استوار بوده گرفتار لرزش و هراس شده است.
هرچند آواربرداری آغازشده و به مردم وعده آغاز ساخت و سازها از فروردین دادهاند، اما هنوز هم خانوادههایی با کمبود وسایل مواجهاند.
عدهای شب تا صبح کنار خرابههای خانهشان آتش روشن میکنند و بیدار میمانند تا سرما مثل زلزله قصد جانشان را نکند.
هلال احمر در حال تخلیه بارگیری چادرهاست اما گویا مردم از روند توزیع چادرها راضی نیستند.
هلال احمر میگوید که چادرها محله به محله توزیع شدهاند.
اما بیرون از محوطه هلال احمر مردم میگویند چند روز است که چشم انتظارند و همچنان چادری به آن ها تحویل نشده است.
این درحالی است که مدیر هلال احمر از توزیع تعداد کافی چادر بین زلزله زدههای سیسخت خبر میدهد.
مشکلات توزیع یکنواخت و رعایت عدالت در رساندن امکانات در تمام حوادث از مسائل مهم و اولویت هاست.
باید تدبیری اندیشید که مردم آسیب دیده که حال روحی مناسبی ندارند دست کم نگران دریافت مایحتاج، چادر، پتو و سایر اقلام و امکانات نباشند.
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی