سنجاب نخلی یا بلوچی یکی از جذابیت های سیستان و بلوچستان
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره سنجاب نخلی (بلوچی) آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۳۳ تا ۱۴۳ میلی‌متر، طول دم ۱۴۶ تا ۱۵۵ میلی‌متر، طول کف پای عقب ۳۲ تا ۳۷ میلی‌متر، طول گوش ۱۳ تا ۱۸ میلی‌متر و وزن ۵۰ تا ۱۲۳ گرم است.
جثه‌ای کوچک‌تر از سنجاب ایرانی دارد.
چهار نوار پهن و سیاه رنگ در زمینه سفید رنگ پشت بدن دارد که نشانه بارز این سنجاب است.
رنگ سطح پایین بدن سفید چرک است.
سنجاب نخلی یا بلوچی
دم پر مو و از موهای سیاه و سفید پوشیده شده است.
در سطح پشتی دم رنگ سیاه و در سطح شکمی رنگ خاکستری غالب است.
ویژگی‌های زیستی: روز فعال است.
در فصل زمستان تمام ساعات روز مشاهده می‌شود جونده‌ای نیمه درخت‌زی است.
روی درختان زندگی می‌کند و لانه خود را در میان شاخه‌های انبوه درختان، داخل شکاف دیوارها و صخره‌ها می‌سازد و داخل آن را با علف‌های نرم می‌پوشاند.
صدای سوت مانندی شبیه صدای پرندگان دارد.
برای خوردن غذا از درخت پایین می‌آید و اغلب روی زمین در حال تغذیه دیده می‌شود.
از دانه، میوه، جوانه، برگ، پوست درختان و همچنین حشرات و تخم پرندگان تغذیه می‌کند.
ماده ممکن است با چند نر جفت‌گیری کند.
دوره بارداری حدود شش هفته است و ۲ تا ۴ بچه برهنه می‌زاید.
احتمالا دو بار در سال جفت‌گیری می‌کند.
نوزادان تا یک ماهگی شیر می‌خورند و ماده‌ها در ۶ تا ۸ ماهگی بالغ می‌شوند.
طعمه‌خواران طبیعی این گونه خدنگ بزرگ، گربه اهلی و پرندگان شکاری هستند.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی: در درخت‌زارها، باغ‌های شهری و روستایی و نخلستان‌های مناطق بلوچی زندگی می‌کند.
در ایران فقط در نواحی جنوب استان سیستان و بلوچستان مشاهده شده است.
در حال حاضر جمعیت به نسبت مناسبی از این سنجاب در باغ‌های اطراف چابهار، دره سرباز و منطقه حفاظت شده باهوکلات دیده می‌شود.
وضعیت حفاظتی: سنجاب بلوچی به دلیل پراکندگی وسیع، احتمال داشتن جمعیت‌های بزرگ و تحمل‌پذیری بالا نسبت به تغییرات زیستگاه در طبقه «کمترین نگرانی» (LC) فهرست سرخ IUCN قرار دارد.
با توجه به اهمیت این گونه نزد مردم بومی خطر چندانی نسل این گونه را تهدید نمی‌کند.
پایان پیام
