سپندارمذگان آیین بزرگداشت زن و زمین در ایران باستان
احیای جشن های باستانی به نفع حفظ میراث ملی و فرهنگی است
به گزارش گلونی انجمن تاریخ دانشگاه شهید بهشتی و کانون ایرانشهر با همکاری صفحه مجازی ایران زمین جشن سپندارمذگان را برگزار کرد.
سپندارمذگان آیین بزرگداشت زن و زمین در ایران باستان است.
نیکوداشت این آیین باستانی روز جمعه هشت اسفندماه ساعت ۲۱ به صورت آنلاین برگزار شد.
مهمانان این آیین دکتر آرزو رسولی طالقانی (عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی)، خانم رابعه زند (نوازنده ساز قانون و چنگ باستانی ایران و خانم یسنا خوشفکر (آهنگساز و فعال میزاث فرهنگی) بودند.
نماشای گلونی را دنبال کنید
سپندارمذگان
سپندارمذگان روزی متعلق به زن، عشق و مادر زمین و به نوعی شبیه به جشن ولنتاین درایران باستان است.
در ایران باستان ۵ اسفند که در گاهشماری کنونی برابر است با ۲۹ بهمن ماه، رو «سپندارمذگان» یا «اسفندارمذگان» شناخته میشده است.
در گاهشماری باستانی، علاوه بر ماهها، هریک از روزهای ماه نیز نامی داشتند.
هر زمان نام روز و نام ماه یکسان بود، آن روز را جشن میگرفتند و فرخنده میپنداشتند.
روز پنجم هر ماه روز «سپندارمذ» نام داشت که جشنی با همین نام برگزار میشد.
ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین میدانستهاند.
سپندارمذگان آیین بزرگداشت زن و زمین در ایران باستان
سپندارمذ به معنی فروتنی و بردباری نیک و مقدس است.
او یکی از امشاسپندان و الهه موکل بر زمین و نگهبان زنان شوهردوست و پارسا بوده است.
زمین نماد عشق است، چون با تواضع و فروتنی و گذشت به همه عشق میورزد.
به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد عشق میپنداشتند.
جشن «سپندارمذگان» که به عنوان «مردگیران» یا «مژدگیران» هم خوانده میشده، روز گرامیداشت زنان است.
این جشن ویژه زنان بوده و به مناسبت تجلیل و بزرگداشت آنها برپا میشده است.
در این روز مردان به همسران خود هدیه میدادند و از آنها اطاعت کرده و آرزوهایشان را برآورده میکردند.
کار خوب فعالان دانشگاه علامه طباطبایی و سایر دانشگاهها از جمله دانشگاه فردوسی مشهد در برگزاری و تبیین این آیینهای باستانی قابل تقدیر است.
بسیاری توجه به آیینهای باستانی و احیای سنتهای ملی و میهنی را روشی شایسته برای جلوگیری از اشاعه فرهنگ بیگانه و برگزاری مراسمی نظیر ولنتاین، هالووین و … در کشور میدانند.
پایان پیام