قوچ و میش ارمنی ساکن شمال و شمال غرب ایران
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره قوچ و میش ارمنی آمده است:
ویژگی‌های ظاهری
طول سر و بدن ۱۴۰ سانتی‌متر، ارتفاع بدن ۸۰ سانتی‌متر و وزن ۲۰ تا ۶۵ کیلوگرم است.
ماده‌ها از نرها کوچک‌ترند.
شاخ نرها از شاخ قوچ‌های اوریال کوتاه‌تر بوده و مقطع عرضی آنها کمی بیضی شکل است.
بزرگ‌ترین شاخ، که خاستگاه آن آذربایجان غربی است و رکورد محسوب می‌شود، ۸۹ سانتی‌متر است.
شاخ نرها در یک سطح به طرف پشت و بالای گردن خمیده است.
موهای سینه و زیر گلو زبر و کوتاه و به رنگ قهوه‌ای تا سیاه است.
ماده‌ها اغلب بدون شاخ بوده یا شاخ‌های کوتاهی که کمی خمیده هستند دارند.
در زمستان، قوچ‌های ارمنی لکه سفید یا خاکستری زینی شکلی در ناحیه کمر دارند که در اصطلاح محلی به چنین قوچ‌هایی «آلاكمر» می‌گویند.
ویژگی‌های زیستی
اغلب روزگرد هستند اما در برخی موارد در شب‌ها نیز فعالیت می‌کنند.
گیاه‌خوار و نشخوار کننده‌اند، حس بویایی و بینایی قوی دارند.
به صورت اجتماعی زندگی کرده، ماده‌ها به همراه جوان‌ترها در گله‌هایی جدا از دسته نرهای بالغ زندگی می‌کنند.
جفت‌گیری اواسط آذر ماه شروع می‌شود.
در اواخر اردیبهشت معمولا ۲ بره به دنیا می‌آورند.
اکثر ویژگی‌های زیستی این گونه شبیه قوچ و میش اوریال است.
زیستگاه، پراکندگی و فراوانی
در مناطق کوهستانی و تپه ماهوری شمال غرب تا رشته کوه‌های زاگرس و جنوب ایران پراکندگی دارد.
به دلیل تخریب زیستگاه، شکار بی‌رویه، تله گذاری و نیز از بین رفتن و اشغال مسیرهای مهاجرت، نسل این جانور در بسیاری از مناطق در حال کاهش و یا نابود شده است.
در حال حاضر بیشترین جمعیت قوچ و میش ارمنی در جزیره کبودان در دریاچه ارومیه و مناطق حفاظت شده انگوران، بیجار و هفتادقله مشاهده می‌شود.
وضعیت‌حفاظتی: قوچ و میش ارمنی جزو گونه‌های حمایت شده سازمان حفاظت محیط زیست، در طبقه «آسیب پذیر» (VU) فهرست سرخ IUCN و در پیوست II کنوانسیون CITES قرار دارد.
پایان پیام
