شروع فصل بهار و آغاز دوباره آفرینش
به گزارش گلونی فصل بهار رستاخیز زیبایی‌هاست.
کمترین ارمغان سرسبزی و طراوت این فصل، نشاط و سرزندگی است.
رشد جوانه‌ها و سر زدن برگ دختان و بازشدن غنچه گل‌ها همراه با آواز پرندگان و نسیم ملایم بهار را شبیه یک داروی آرام‌بخش، در وجود انسان ها پخش می‌کند.
آدم‌ها معمولاً در بهار عاشق می‌شوند.
در بهار دل‌شان گرم می‌شود، به نگاهی نوبرانه، به لبخندی سبز، قد و بالایی رعنا.
بهار پیوند عاشقانه انسان با طبیعت است و او را به سوی خود دعوت می‌کند.
شروع فصل بهار
همانطور که سبزی بوته‌ها، رنگ خاکی زمین را در آغوش می‌گیرند، آسمان هم پیوند درخت و گل و جویبار را با انسان، جشن می‌گیرد.
نقاش کائنات، اوج هنر و سلیقه‌اش را در چیدمان بهاری رنگ‌ها و نقش‌ها به رخ اهالی زمین می‌کشد.
دشت و صحرا، کوه و جنگل و دریا، وسعت زیبایی بهار را در وجودشان انعکاس می‌دهند.
خورشید نگاه مهربان‌تری به سیاره نیلگون دور افتاده‌اش می اندازد و ابر و باران تحفه می‌فرستد برای زمین.
بهار که می‌رسد طبیعت لبخند می زند و می‌خندد.
زمین خمیازه می‌کشد و از خواب طولانی زمستان بر می‌خیزد.
باران طراوت می‌بارد و تازگی، خاکستر کهنگی و ناامیدی را از دل ساکنین زمین می‌شوید.
بهار که می‌رسد، زندگی جاری می‌شود در رگ سپیدار، در زمزمه جویبار و در تنفس درخت.
بهار آفرینش را دوباره آغاز می‌کند و رویای عادت گرفته انسان را به یک دشت مهربانی سبز و یک رنگین کمان لبخند، مهمان می‌کند.
بهارآفرینی تنها هنر طبیعت نیست.
انسان هم اگر بخواهد می تواند مثل مادر زمین بهارآفرین باشد!
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی
