کتاب هدیه هومبولت رمانی پرآشوب و دیوانه‌وار
به گزارش گلونی کتاب هدیه هومبولت اثر سال بلو از کتاب‌های پرفروش و برنده جایزه پولیتزر داستان سال ۱۹۷۶ است.
درباره کتاب
سال بلو در توصیف این رمان، که جایزه پولیتزر داستان سال ۱۹۷۶ را برای او به ارمغان آورد، عبارت «کتابی مصور (کامیک) درباره مرگ» را به کار برده‌است.
چارلی سیترین، شخصیت اصلی رمان هدیه هومبولت، نویسنده‌ای میان‌سال، صاحب‌نظر و خالق نمایش‌نامه‌ها و زندگی‌نامه‌های معتبر و جایزه‌برده است و شاعری افسرده و خودآزار به اسم دلمور شوارتز را به عنوان الگوی خود انتخاب کرده است.
او در خلال اتفاقات داستان، دو شخصیت و فلسفه مهم و تأثیرگذار در زندگی‌اش را می‌شناسد:
فون هومبولت فلایشر، معلم و استاد درگذشته چارلی، و رینالدو کانتابیل، خلافکاری خرده‌پا که از او پول طلب دارد و باعث آشفته شدن اوضاع می‌شود.
کتاب هدیه هومبولت گواهی بر نبوغ زاید الوصف سال بلو
هومبولت به چارلی آموخته بود که هنر، قدرتمند است و انسان باید با ذهن و روان خلاق خود روراست باشد و از آن به درستی استفاده کند.
رینالدو که خود را مشاور مالی چارلی می‌داند، همیشه به او گوشزد کرده است که باید از هنرش، پول دربیاورد.
اما در پایان رمان، این چارلی است که مسیر زندگی خود را تعیین می‌کند.
درباره نویسنده
سائول بلو، نویسنده آمریکایی کانادایی تبار بود که به خاطر دستاوردها و آثار ادبی خویش، برنده جایزه نوبل ادبیات، جایزه پولیتزر و نشان ملی هنر آمریکا شد.
او تنها نویسنده‌ای است که سه بار برنده جایزه کتاب ملی برای داستان شده است.
سال بلو در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ در خانواده‌ای یهودی در لانچین، کبک کانادا به دنیا آمد.
پدر و مادرش چند سال قبل از تولد او از سن پترزبورگ روسیه به کانادا مهاجرت کرده بودند.
او پس از خواندن رمان کلبه عمو تام، نوشته هریت بیچر استو، تصمیم گرفت که نویسنده شود.
در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم:
«ای کاش می‌دانستم چرا تا این حد نسبت به درگذشتگان وفادارم.
وقتی خبر مرگ‌شان را می‌شنیدم، اغلب اوقات با خودم می‌گفتم باید پی کارشان را بگیرم، کار ناتمام‌شان را به فرجام برسانم.
البته نمی‌توانستم این کار را بکنم.
در عوض متوجه شدم بعضی از خصلت‌های آنها به تدریج به خصایل خودم تبدیل می‌شوند.»
برای خریداری این کتاب به اینجا مراجعه کنید.
کیفیت زندگی شما را دو چیز تعیین می‌کند: کتاب‌هایی که می‌خوانید و انسان‌هایی که ملاقات می‌کنید.
پایان پیام
نویسنده : نگار شاه وار
