باکلان گلو سیاه مقیم جزایر خلیج فارس و تنگه هرمز است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره باکلان گلو سیاه آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول بدن ۷۷ الی ۸۴ سانتیمتر و گستردگی بالها ۱۰۲ تا ۱۱۰ سانتیمتر است.
باکلانی متوسط جثه با منقاری به نسبت بلندتر و نازکتر از سایر باکلانها است.
نر و ماده همشکل و دارای اندک تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ در دوره جوجهآوری یک دسته پر سفید در پشت چشمها و نیز خالهای سفید بر روی گردن، روتنه و بین بالها دارد.
بدن یکدست سیاه رنگ با هالهای به رنگ بنفش براق روی سر و هالهای به رنگ سبز براق در دیگر بخشهای روتنه دیده میشود.
در خارج از این دوره، دسته پر سفید پشت چشمها را از دست میدهد.
پرنده نابالغ روتنه قهوهای پررنگ و زیرتنه كمرنگتر دارد.
ویژگیهای زیستی
در آبهای مجاور و دور از سواحل، جزایر صخرهای، بسترها و دماغههای شنی در مناطق حارهای زیست میکند.
پرندهای اجتماعی است و در تمامی اوقات سال در دستههای کم و بیش بزرگ دیده میشود.
پروازی پرقدرت همراه با بال زدنهای سنگین و آهسته و بسیار شبیه به باکلان بزرگ دارد.
به طور عمده از ماهیها تغذیه میکند.
جوجهآوری از اواخر بهمن تا اواسط فروردین و با تشکیل کلنیهای بزرگ در لبههای سنگی و صخرهای جزایر سنگی آغاز میشود.
تک همسر است و آشیانهاش چالهای کوچک و کم عمق بر روی زمین است که در اطراف آن مقداری سنگریزه یا توده کمی از علوفه انباشته میکند.
معمولا دو تا سه تخم بیضی، آبی کمرنگ و به ابعاد ۳۹×۵۷ میلیمتر میگذارد.
اطلاعاتی بیشتری از ویژگیهای جوجهآوری این پرنده در دست نیست.
پراکنش و فراوانی: به صورت محلی مقیم جزایر خلیج فارس و تنگه هرمز است و نیز به صورت کمیاب در امتداد سواحل جنوبی ایران دیده میشود.
وضعیت حفاظت: جزء پرندگان آسیبپذیر (VU) است.
از مهمترین عوامل تهدید کننده این پرنده در مقیاس بینالمللی را میتوان توسعه متمرکز مناطق ساحلی به ویژه در جزایر جوجهآوری، مرگ و میر ناشی از آلودگی به مواد نفتی، عناصر سنگین، ترکیبات کلردار بی فنیل (PCBs) و سموم مخرب سیستم عصبی، برداشت تخم و جوجه، ایجاد ناامنی و آشفتگی و معرفی طعمه خواران جدید به جزایر جوجهآوری توسط ماهیگیران، کاهش ذخایر ماهیها ناشی از بهرهبرداری بیش از حد و کاهش موفقیت تولید مثل ناشی از طوفانهای شدید معرفی کرد.
پایان پیام