تیمور گورکانی و جهان ایرانی با روایت دکتر فهمیه ابراهیمی
به گزارش گلونی با شنیدن نام تیمور، غالباً آن چه که در ذهن تداعی میشود، داستان حملات و کشتارهای عظیمی او در شهرهای مختلف ایران و سرزمینهای دیگر است.
اما جانشینانش پس از او رویهای را در پیش گرفتند که در عصر تیموری، ایران دچار یک انقلاب فرهنگی شد.
پس باید دید که تیمور گورکانی چه نگاهی به جهان ایرانی داشته که نام او متفاوت از جانشینانش تداعی میشود.
دکتر سیده فهمیه ابراهیمی، استادیار گروه تاریخ دانشگاه علامه طباطبایی، در نشستی آنلاین با عنوان «تیمور گورکانی و جهان ایرانی» به بررسی این موضوع پرداختند.
این نشست با همکاری کانون ایرانشهر دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد.
تیمور گورکانی و جهان ایرانی
آرشیو وبینارهای گلونی را ببینید
پرسش و پاسخ
نماشای گلونی را دنبال کنید
یکی از دلایلی که میتواند بر نوع نگاه تیمور اثرگذار باشد، هویت و جامعهای است که تیمور گورکانی در آن متولد شده و رشد و پرورش یافته است.
تیمور علیرغم تغییر و تحولات دوران بعد از چنگیز، به یاسا باور داشت و علاقه تبدیل شدن به چنگیزی نوظهور، باعث شد که از یاسا (قوانین وضع شده دوران چنگیز) بیشتر از قوانین مسلمانی پیروی شود.
همچنین تیمور به جای انتخاب حکومت سیستمی که در ایران از آن استفاده میشد، حکومتی متکی به شخص بود را انتخاب کرد.
به طوری که همه چیز فقط به تیمور وابسته بود و با فوت او، سلسله تیموری دچار چالش بزرگ شد.
او در زمان فتح، رفتاری یکسان با ایران و سایر سرزمینهای مفتوحه داشت و فقط یک منطقه از این دیدگاه مستثنی بود؛ سمرقند در ماوراءالنهر، زادگاه تیمور.
تیمور از ظرفیت فرهنگی سرزمینهای مفتوحه برای ارتقا و رشد سمرقند، زادگاهش در ماوراءالنهر، استفاده میکرد و ایران هم از این قاعده مستثنی نبود.
به همین علت میتوان گفت علاقه او به هنر و فرهنگ ایرانی مانند سایر کشورها، برای رشد سمرقند بوده است.
تغییر و تحولات بعد از مرگ او که به واسطه جانشنیانش اتفاق افتاد، باعث شد که آنان نگاهی متفاوت از او به ایران داشته باشند.
تغییر حکومت سلسله تیموریان و وضعیت جغرافیایی دورانِ پس از تیمور در منطقه ماوراءالنهر، باعث شد تا این سلسله قدمی در راه انقلاب یا رنسانس فرهنگی بگذارد.
تمامی این موارد در وبینار «تیمور گورکانی و جهان ایران» با سخنرانی دکتر فهمیه ابراهیمی بررسی شد که به صورت فایل ویدیویی در دسترسی علاقهمندان قرار داده شده است.
پایان پیام