مصدومیت خبرنگار به خاطر تهیه گزارش از واکسیناسیون
یه گزارش گلونی فائزه مومنی، روزنامه نگار فعال در حوزه شهری که در گذشته برای تهیه گزارش از روند واکسیناسیون به یکی از این مراکز عمومی واکسیناسیون مراجعه کرده بود با برخورد حراست روبه‌رو و با دست شکسته راهی بیمارستان شد.
این خبرنگار از طرف روزنامه صبح نو همزمان با روز ارتباطات، برای تهیه گزارش و صحبت با عوامل کادر بهداشت که مشغول واکسیناسیون عمومی کرونا بودند به مجموعه ساعی در میدان سپاه مراجعه کرده و با رعایت هماهنگی‌های لازم و ارائه کارت خبرنگاری اقدام به مصاحبه با کادر بهداشتی و بازرس وزارت بهداشت کرده بود.
بعد از ۹۰ دقیقه حضور، مصاحبه و گفت‌وگو، این خبرنگار هنگام خروج از مجموعه با برخورد زننده مأمور حراست مجموعه مواجه می‌شود.
این مأمور با اعتراض و خشونت تلاش می‌کند که خبرنگار را وادار به پاک کرد مصاحبه‌ها از گوشی تلفن همراهش کند.
مصدومیت خبرنگار به خاطر تهیه گزارش از واکسیناسیون
يك ساعت و نيم توي مركز واكسيناسيون بودم و با دكترا و كادر مصاحبه كردم
داشتم خارج ميشدم كه حراست گفت موبايلتو بده
و ویسارو پاک کن
اعتنا نکردم
موقع خروج منو کشید و همین وسطا انگشتمم شکوند
عمل كردم،پيچ و مهره گذاشتن#انگشت_ناقص#خبرنگار pic.twitter.com/vd9ZVhbwq0— Faeze Momeni (@faezeemomenii) May 18, 2021
اینکه با وجود رضایت مصاحبه شونده‌ها در یک فضای عمومی و با ارائه مدارک خبرنگاری، چطور نیروی حراست به خودش اجازه دخالت و اعمال فشار و از آن بدتر خشونت فیزیکی در برخورد با یک خبرنگار خانم، داده، یک علامت سوال بزرگ است؟
چطور یک نیروی حراستی توجیه نیست که حق ضرب و شتم افراد عادی را ندارد و وظیفه‌اش حفظ امنیت و حراست از محیط است؟
متاسفانه رفتار افراطی و خشونت آمیز نیروهای حراست در بسیاری از ادارات و ارگان‌ها، عادی شده است.
نیروهایی که گاه خود را بالاتر از قانون می‌دانند، تا جایی که یک خبرنگار جوان خانم را که با خشونت آنها دچار شکستگی در دست راست شده با ضبط کیف و وسایلش او را به مدت بیشتر از یک ساعت تحت بازداشت غیررسمی و غیرقانونی در محل قرار می‌دهند.
تنها بعد از حضور عوامل روزنامه و مأمور ناجا ماموران حراست اقدام به پس دادن کیف و وسایل می‌کنند.
هرچند احتمالا تصمیم نادرست فردی مقصر بروز این حادثه بوده اما این میزان خشونت در جامعه و اجازه یافتن افراد به اعمال خشونت در برابر چشم دیگرانی که بی تفاوتند، جای شگفتی و نگرانی دارد.
به راستی چه بر سر ارزش‌های اخلاقی و رعایت ادب و احترام متقایل در حین انجام وظایف، در جامعه ما آمده است؟
ریشه این همه خشم و از آن بدتر بی‌تفاوتی در کجاست؟
پایان پیام
نویسنده: آرزو قدوسی
