بوتیمار یک حواصیل پرجثه با بدن مخروطی شکل
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره بوتیمار آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۷۰ تا ۸۰ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۱۲۵ تا ۱۳۵ سانتی‌متر است.
حواصیلی پرجثه با بدن مخروطی شکل به رنگ طلایی مایل به قهوه‌ای است.
نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ تارک سیاه، روتنه قهوه‌ای طلایی همراه با لکه‌ها و خال‌های سیاه دارد.
زیرتنه زرد نخودی با لکه‌های قهوه‌ای مایل به سیاه فراوان دارد که در امتداد هم، نوارهایی طولی تشکیل می‌دهند.
منقار سبز مایل به زرد و پاها سبز کمرنگ هستند.
پرنده نابالغ فاقد تارک سیاه است و زیرتنه کمرنگ‌تری دارد.
ویژگی‌های زیستی
وابستگی زیادی به نیزارهای وسیع و انبوه در حاشیه پیکره‌های آبی دارد و معمولا از نواحی باز یا با پوشش گیاهی اندک پرهیز می‌کند.
بوتیمار پرنده‌ای خجالتی، منزوی و مخفی کار است و معمولا درون قلمرو کوچک خود در اوایل و اواخر روز و یا در طول شب در آب‌های کم عمق و اغلب در حاشیه یا در میان نیزارها به تغذیه می‌پردازد.
با وجود جثه بزرگش، به راحتی در میان نی‌ها حرکت می‌کند و از آن‌ها بالا می‌رود و هنگام احساس خطر، سر و گردن خود را به حالت عمودی و به موازات ساقه‌های نی نگاه داشته و خود را استتار می‌کند.
از ماهی‌ها، دوزیستان، حشرات همچنین کرم‌ها، نرم تنان، سخت پوستان، عنکبوت‌ها، مارمولک‌ها، پرندگان و پستانداران کوچک تغذیه می‌کند.
جوجه‌آوری از اوایل فروردین و با تشکیل قلمرو در نیزارها و سایر پوشش گیاهی بلند حاشیه پیکره‌های آب شیرین آغاز می‌شود.
تک همسر و گاهی چند همسر (یک نر با چند ماده) است و آشیانه‌اش توده‌ای از ساقه‌های نی، جگن و شاخه‌های درختان است که آن را در نیزارها و نزدیک به آب و روی زمین بنا می‌کند.
معمولا چهار تا شش و به ندرت سه تا هفت تخم بیضی تا نیمه بیضی کوتاه، صیقلی، به رنگ زیتونی مایل به قهوه‌ای و به ابعاد ۳۸,۵×۵۲,۶ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۲۵ تا ۲۶ روز به طول می‌انجامد.
جوجه‌ها در بدو تولد تا حدودی پوشیده از کرک، تا حد زیادی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.
در ابتدا توسط غذای نیمه هضم شده و برگردانده شده در کف آشیانه تغذیه می‌شوند و در ۱۵ تا ۲۰ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند ولی همچنان تا حدود ۵۵ روزگی توسط والدین مراقبت و تغذیه می‌شوند.
پراکنش و فراوانی
به تعداد اندک در برخی مناطق تالابی استان‌های مازندران، گیلان، خوزستان، فارس و سیستان و بلوچستان جوجه‌آوری می‌کند و به تعداد مناسب در همین نواحی زمستان گذرانی می‌کند.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
