ثنویت در دین زرتشت و تاثیر بر سرنوشت انسان
به گزارش گلونی ثنویت مفهومی چند وجهی است با مفاهیمی همچون اسطوره‌شناسی، مردم‌نگاری و انسان‌شناسی فرهنگی در پیوند است.
دین زرتشت در راستای مواجه‌های مطلوب با امور عالم به ثنویت یا دوگانه گرایی معتقد است.
ثنویت بحث بسیار پیچیده‌ای در دین زرتشت دارد و در طول تاریخ تحولات بسیار زیادی را پشت سر گذاشته است.
در اصول اعتقادی با وجود دو توامان خلاق در امر آفرینش مواجهیم که این دو همزاد مقوم و حاکم بر جهان هستند و مخلوقات همگی از آمیختگی و ترکیب این دو حاصل می‌شوند.
این دوگانگی که از ابتدا به واسطه انتخاب دو نیروی ابتدایی حاصل می‌شود الگوی رفتاری ایجاد می‌کند که لاجرم زندگی، کردار، انتخاب‌ها، داد و دهش و فرجام انسان را هم به عنوان جانشین و سرباز اهورامزدا در جهانی که صحنه نبرد است، تحت تاثیر قرار می‌دهد.
ثنویت در دین زرتشت
گفت و گو با دکتر آرزو رسولی
برنامه‌ای از گروه تاریخ دانشکده علوم انسانی شهید بهشتی و انجمن علمی تاریخ
نماشای گلونی را دنبال کنید
در این بخش به بررسی گاهان می‌پردازیم که سروده زرتشت است.
برای استنباط عقاید زرتشت در این باب منابع بسیار کمی در دسترس ماست.
از گات‌ها فقط ۱۷ سرود باقی مانده است که بیشتر آن هم شرح گفت و گوی درونی زرتشت با خداوند و به نوعی شهود و مکاشفه است.
زبان شعری و پیچیده‌ای را در گاهان مشاهده می‌کنیم، این ۱۷ سرود در یسن‌ها هم موجود است.
در یسن‌های ۲۸ تا ۳۴ ، ۴۳ تا ۵۱ و ۵۳ را شامل می‌شود، یکی از مشکلات گاهان گستردگی صرفی گاهان است و با واژگان اندکی می‌تواند معانی بسیاری را در خود داشته باشد و معمولاً از ترکیب صرفی بسیاری از جملات اطلاع چندانی نداریم.
به این ترتیب شک و تردید به وجود می‌آید زبان شعری گاهی به نوعی رازورانه است.
سپند مینو، اشه، وهومنه و آرمییتی، عناصر الهی و قابل پرستشی هستند که درگاهان به عنوان جلوه‌های اهورا مزدا مطرح شده و آفریده او به شمار می‌روند.
آنها دارای مقاوم الوهیت‌اند و به عنوان هسته مرکزی آیینی، پدیده‌های الهی کم اهمیت و بالقوه‌ای که در یسن هفته‌ها نیز حضور می‌یابند تابع آنها می‌شوند.
بعدا در اوستای متاخر آنها نام امشاسپندان را به خود می‌گیرند.
پایان پیام
نویسنده: فاطمه نصیری راد
