حواصیل سبز مقیم سواحل خلیج فارس و دریای عمان
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره حواصیل سبز آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۴۰ تا ۴۸ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۵۲ تا ۶۰ سانتی‌متر است.
حواصیلی کوچک جثه و تیره رنگ با گردنی به نسبت کوتاه و کلفت و پاهای کوتاه است.
نر و ماده همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
در پرنده بالغ، تارک سر و پس گردن سبز تیره و روتنه و بال‌ها خاکستری تیره است.
منقار سیاه و در قاعده نیم نوک پایین زرد است.
پوست عریانش در فاصله چشم‌ها تا منقار نیز به رنگ زرد دیده می‌شود.
زیرتنه خاکستری و پاها زرد نارنجی است.
پرنده نابالغ روتنه قهوه‌ای تری دارد.
دو طرف سر همراه با خال‌ها و رگه رگه است و خال‌های سفیدی روی پوشپرهای بال‌ها دارد.
ویژگی‌های زیستی
در حاشیه رودخانه‌ها، چشمه‌ها، سواحل دریاها، خليج‌ها و نواحی جزرومدی دیده می‌شود و نواحی دارای پناه به ویژه نواحی با پوشش متراکمی از درختان حرا را ترجیح می‌دهد.
به آرامی در میان درختان و گیاهان متراکم حاشیه آب، نواحی گلی جزرومدی و آب‌های کم عمق حرکت می‌کند و ماهی‌ها، سخت پوستان، دوزیستان، نرم تنان، حشرات و لاروها را صید می‌کند.
جوجه‌آوری از اواسط اردیبهشت و به صورت منفرد یا در کلنی‌های کوچک آغاز می‌شود.
تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای نامنظم و سست از ساقه‌ها و شاخه‌های درختان است که آن را در حاشیه پیکره‌های آبی روی بوته‌ها، درختچه‌ها و یا درختان حرا بنا می‌کند.
معمولا دو تا چهار تخم بیضی تا نیمه بیضی به رنگ آبی مایل به سبز کمرنگ و به ابعاد ۲۸ × ۳۷ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۲۱ تا ۲۵ روز به طول می‌انجامد.
جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند و در ابتدا توسط غذای نیمه هضم شده و برگردانده شده در کف آشیانه تغذیه می‌شوند.
اطلاعات بیشتری از ویژگی‌های جوجه‌آوری این پرنده در دست نیست.
پراکنش و فراوانی: مقیم سواحل خلیج فارس و دریای عمان است و به تعداد اندک در جزایر خلیج فارس و تنگه هرمز نظير جزیره شیدور و جنگل‌های مانگرو جوجه‌آوری می کند.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
