حواصیل هندی یک حواصیل کوچک با بال ها و دم سفید
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره حواصیل هندی آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۴۲ تا ۴۵ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۷۵ تا ۹۰ سانتی‌متر است.
حواصیلی کوچک با بال‌ها و دم سفید است که شباهت زیادی به «حواصیل زرد» دارد ولی به واسطه بدن خپله‌تر، روتنه خرمایی سیر و بال‌های کوتاه‌تر و خاکستری‌تر از آن متمایز می‌شود.
نر و ماده همشکل و دارای تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ در دوره جوجه‌آوری دارای سر و گردن زرد مایل به نخودی است.
یک دسته پرهای تزیینی بلند و کرم رنگ دارد که از تارک سر قهوه‌ای رنگش بر پشت گردن آویخته است.
روتنه خرمایی سیر و بال‌ها، دم و زیرتنه سفید دیده می‌شود.
دو سوم منقار آبی کمرنگ و توک آن سیاه است.
پاها سبز رنگ است اما در برخی بالغ‌های جوجه‌آور قرمز می‌شود.
در خارج از این دوره، سر و گردن قهوه‌ای تیره با خطوط نخودی، فاقد پرهای تزیینی در پشت سر، روتنه قهوه‌ای مایل به زرد و زیرتنه سفید همراه با خطوط سینه‌ای است.
پرنده نابالغ شبیه به پرنده بالغ در خارج از دوره جوجه‌آوری است ولی منقار تیره‌تری دارد.
ویژگی‌های زیستی
در انواع تالاب‌های لب‌شور و شور، حاشیه رودخانه‌ها و دریاچه‌های کوچک مشاهده می‌شود ولی حاشیه پهنه‌های گلی نظیر خورهای دارای درختان حرا را ترجیح می‌دهد.
رفتارش شباهت زیادی به «حواصیل زرد» دارد اما اجتماعی‌تر است.
اغلب در نزدیکی درختان یا روی آنها دیده می‌شود و به خوبی از آنها بالا می‌رود.
به آرامی در آب‌های کم عمق قدم زده و در فرصت مناسب و با حرکت سریع گردن، ماهی‌ها، سخت پوستان، خرچنگ‌ها و حشرات را شکار می‌کند.
جوجه‌آوری از اواسط فروردین تا اواخر اردیبهشت و با تشکیل کلنی‌های کوچک، گاهی همراه با «حواصیل شب» و اگرت‌ها آغاز می‌شود.
تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای درهم ریخته از شاخ و برگ درختان است که آن را روی درختان مرتفع و منفرد و یا درختان متراکم‌تر حرا بنا می‌کند.
معمولا سه تا پنج تخم بیضی تا نیمه بیضی، صیقلی، آبی مایل به سبز کمرنگ و به ابعاد ۲۸×۳۸میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۲۴ روز به طول می‌انجامد. جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند و در ابتدا توسط غذای نیمه هضم شده و برگردانده شده در کف آشیانه تغذیه می‌شوند.
اطلاعات بیشتری از ویژگی‌های جوجه‌آوری این پرنده در دست نیست.
پراکنش و فراوانی: به تعداد اندک مقیم جنگل‌های حرا در جنوب کشور از تنگه خوران در غرب تا خلیج گواتر در شرق است.
همچنین در خارج از دوره جوجه‌آوری به صورت سرگردان در حاشیه رودخانه‌های جنوب کشور دیده می‌شود.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
