خوتکا غاز هندی و وابستگی به آب
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره خوتکا غاز هندی آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۳۰ تا ۳۵ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۵۳ تا ۶۰ سانتی‌متر است.
اردکی کوچک جثه است و منقاری کوتاه شبیه به غازها دارد.
نر و ماده متفاوت و دارای اندک تغییرات فصلی هستند.
پرنده نر در فصل جوجه‌آوری تارک سر، پیشانی و روتنه سیاه مایل به قهوه‌ای با جلای بنفش و سبز دارد.
صورت و گردن سفید است و طوق سیاهی با جلای سبز در قاعده گردن دارد.
شاهپرهای اولیه و ثانویه سفید ولی انتهای شاهپرهای اولیه سیاه است.
زیرتنه نیز سفید است. پرنده ماده قهوه‌ای‌تر و دارای خط چشمی تیره و پهلوهای خاکستری است.
پرنده‌نر در دوران پرریزی تا حد زیادی به ماده شباهت پیدا می‌کند.
جوجه‌ها تا پیش از بلوغ شبیه به پرنده ماده هستند ولی با سر قهوه‌ای‌تر و نوارهای قهوه‌ای روشن در پهلوها قابل تشخیص هستند.
ویژگی‌های زیستی
دریاچه‌های آب شیرین و تالاب‌هایی که گیاهان آبزی شناور دارند را ترجیح می‌دهد.
مانند سایر اعضای این خانواده پرنده‌ای اجتماعی است و در خارج از دوره جوجه‌آوری به صورت گروهی دیده می‌شود.
پروازی قوی و سریع همراه با بال زدن‌های تند دارد.
معمولا در سطح آب به فعالیت می‌پردازد ولی قادر است به خوبی در آب فرو رود، به ویژه در هنگام خطر یا زمان تولک رفتن که پرهای پروازش را از دست می‌دهد.
با این وجود توانایی کمی برای راه رفتن بر سطح زمین دارد.
بیشتر از مواد گیاهی نظیر برگ‌ها، جوانه‌ها، ریشه‌ها، ریزومها و دانه‌های گیاهان آبزی، غلات، حبوبات و همچنین مواد جانوری نظیر خرچنگ‌ها، کرم‌ها، حشرات و لارو آنها تغذیه می‌کند.
پراکنش و فراوانی: یک نمونه سرگردان در بهار سال ۱۳۵۲ در هامون صابری در استان سیستان و بلوچستان و یک نمونه دیگر در زمستان سال ۱۳۷۷ در پوزم در کنارک واقع در همین استان گزارش شد.
اخیرا نیز در زمستان سال ۱۳۸۶ در منطقه حله در استان بوشهر دیده شد.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده جهانی و ملی قرار ندارد.
پایان پسام
