فیلم کم پیدایی متاثر از دوره نخست موج نو فرانسه است؟

فیلم کم پیدایی متاثر از دوره نخست موج نو فرانسه است؟

به گزارش گلونی کم پیدایی به نویسندگی و کارگردانی پیر فیلمون از فرانسه و تولید سال دو هزار و نوزده در نخستین روز سی و هشتمین جشنواره جهانی فجر در سالن شماره دو پردیس چارسو به نمایش درآمد.

داستان کم پیدایی رویداد عجیب و غریبی نیست

۹ سال پیش، ماریون و گریگوری پس از یک رابطه و همزیستی از یکدیگر جدا شده و حالا به صورت اتفاقی در ایستگاه قطار همدیگر را می‌بینند. آنها تنها هشتاد دقیقه فرصت دارند تا زندگی‌ تازه‌شان را ارزیابی و خودشان را با واقعیت رو به رو کنند، زمان سپری شده و این آخرین شانس آنها است.

فیلمنامه

کم پیدایی داستانش را به شیوه کلاسیک تعریف نمی‌کند یا بهتر است بگوییم داستانی ندارد.

تماشاگر هفتاد و چند دقیقه شاهد گفتگوهای مرد و زنی است که بیشتر راه می‌روند و حرف می‌زنند و دوربین نیز گاهی تا دقایق طولانی و بدون قطع همراه ایشان است.

شخصیت‌ها به ویژه گریگوری، خام بوده و به خوبی به مخاطب معرفی نمی‌شوند، تصمیمات ایشان با تزلزل همراه بوده و منطق قدرتمندی پشتش نیست.

فیلم کم پیدایی

گزارش روز اول با صدای نیما نعمتی زاده

کارگردانی

فیلمون فرمی را برای اثرش انتخاب کرده که از قامت فیلمنامه‌اش بزرگ و وسیع‌تر است.

چیزی شبیه به دوربین روی شانه، پلان‌های بسیار طولانی و سیار.

کارگردان در انتخاب پیر روشفورت در نقش گریگوری تا حدودی بد عمل نکرده اما هدایت به خوبی انجام نشده است.

برای نمونه، در سکانس اولین دیدار کریگوری و ماریون، شاهد بازی تصنعی ایشان هستیم، زمانی که ماریونی در فروشگاه صدایش می‌‌کند اما گریگوری نمی‌شنود. در این موقعیت، بیننده واکنش قابل باوری از پیر روشفورت دریافت نمی‌کند.

تقطیع نجیب (دکوپاژ)

هنگامی که گریگوری و ماریون در جایی خلوت می‌کنند، دوربین خودش را قایم می‌کند و بیننده معاشقه یا بوسیدن احتمالی‌شان را به خواست کارگردان نمی‌بیند، به گونه‌ای که گویی لنز، شرم داشته و نجابت به خرج می‌دهد

موسیقی، عشق و جدایی

یکی از نکات برجسته کم پیدایی بهره بردن از موسیقی کلاسیک در بسیاری از موقعیت‌های خود است.

موج نو فرانسه

به نظر می‌رسد فیلمون، متاثر از دوره نخست سینمای موج نو فرانسه است، موجی که از مشخصه‌های آن تأکید بر مؤلف و میزانسن بود. فیلم‌سازان این دوره از قواعد فیلم‌سازی دهه پنجاه میلادی، هم به لحاظ روایی و هم تصویری، روی‌گردان شدند.

روایت و داستان یا آغاز و پایانی برای فیلم‌ها وجود نداشت. تنها برشی از زندگی در فیلم نشان داده می‌شد و به این ترتیب اقتباس ادبی در این سینما از بین رفت.
با این توضیح، کم پیدایی، نزدیک به این گونه از سینماست.

پایان پیام

نویسنده: نیما نعمتی زاده