گردان سلمان فارسی و نقش آن در آزادسازی خرمشهر
به گزارش گلونی روز سوم خرداد با نام روز مقاومت، ایثار و پیروزی روزی است که خرمشهر، خونین‌شهر، شهرخون، آزاد شد. هرساله یاد چنین روزی با پاسداشت نام شهدا و رزمندگان وطن گرامی داشته می‌شود، آزادی خرمشهر غرور و شادی برمی‌انگیزاند و آرزوهای مردمی مبنی بر آبادی شهر روانه آن می‌شود.
به هر روی هرچند مختصر باید دانست چه مسیری طی شد تا خرمشهر به آزادی رسید.
می‌دانیم که شهر از ۱۴ آبان ۱۳۵۹ تا ۳ خرداد ۱۳۶۱ در دست دشمن قرار داشت و وضعیت جنگ نظرها را به سوی بازپس‌گیری خرمشهر جلب کرده بود.
در این زمان قرار بر این بود تا گردان سلمان فارسی در نزدیکی جاده خرمشهر-اهواز که تحت نظر نیروهای عراقی قرار داشت، مستقر شده و با ایجاد درگیری مانع پیشروی عراقی‌ها شود تا بخش‌های دیگر خود را به خرمشهر برسانند.
نیروهای گردان سلمان فارسی باید حداقل ۳ روز در منطقه و در گرمای جان‌سوز اردیبهشت خوزستان تاب می‌آوردند اما طولی نکشید که در محاصره افتادند و نیروی کمکی هم نتوانست به دادشان برسد و از تجهیزاتی که از همان آغاز هم کفاف نبرد را نمی‌‌داد لحظه به لحظه کاسته می‌شد.
عمق دشواری نبرد و سختی ماجرا برای فرمانده گردان، حسین‌علی قجه‌ای، آن‌‌جا بود که گردان را ۴۵۰ نفر دانش‌آموز نوجوان و بدون سواد نبرد تشکیل می‌دادند.
در نتیجه حملات عراقی‌ها بعد از روز سومِ محاصره از ۴۵۰ نفر رزمنده ۳۰۰ نفر آن‌ها به شهادت رسیدند و در تمام طول نبرد حسین قجه‌ای از آنجایی که راه و انتخاب دیگری نداشت درگیری را با سخت‌کوشی تاب آورد تا اینکه در پانزدهم اردیبهشت ۱۳۶۱ به شهادت رسید.
حسین قجه‌ای متولد سال ۱۳۳۷ است که در زرین‌شهر اصفهان در خانواده‌ای کشاورز به دنیا آمد و در طول عمر کوتاه خود آرزوی قهرمان شدن در کشتی جهان را در حالی در سر می‌پروراند که تختی را الگوی خود قرار داده بود.
با این وجود انقلاب و جنگ او را از مسیری که دوست می‌داشت جدا ساخت و به سپاه و بعدها فرماندهی سپاه وارد کرد. فرمانده سپاه زرین‌شهر، حسین قجه‌ای از زیر دست ساواک، ماجراهای انقلاب و بعد کردستان جان سالم به در برد.
عاقبت قبل از آزادی خرمشهر در ۲۵سالگی به دست نیروهای رژیم بعثی به شهادت رسید و با این اتفاق رزمندگان ایرانی فرماندهی جایگزین‌نشدنی را در راه آزادسازی وطن از دست دادند.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
