گیلار تنها اردکی که در لابه‌لای علف های کوتاه تغذیه می‌کند
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره گیلار آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۴۵ تا ۵۱ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۷۵ تا ۸۶ سانتی‌متر است.
از اردک‌های روی آبچر با اندازه متوسط، منقار کوچک به رنگ خاکستری مایل به آبی با نوک سیاه، دم نوک تیز و بال‌های باریک است.
نر و ماده متفاوت و دارای اندک تغییرات فصلی هستند.
پرنده نر در دوره جوجه‌آوری با سر و گردن قرمز بلوطی و تارک و پیشانی کرم مایل به زرد به آسانی از سایر اردک‌ها قابل تشخیص است.
روتنه خاکستری، جلوی بال‌ها سفید، آینه بالی سبز تیره با حاشیه سیاه و شاهپرهای اولیه خاکستری مایل به قهوه‌ای دارد.
سینه مایل به صورتی، پهلوها خاکستری، شکم سفید و پوشپرهای زیر دم سیاه است.
پرنده ماده به دو شکل حنایی یا خاکستری دیده می‌شود، شکم سفید و آینه بالی مایل به سیاه با حاشیه سفید دارد.
پرنده نر در دوران پرریزی حنایی رنگ و شبیه به ماده ولی پهلوهایش خرمایی‌تر و جلوی بال‌ها سفید است.
پرنده نابالغ شبیه به ماده بالغ است ولی زیرتنه آنها اغلب خالدار و آینه بالی نیز مات‌تر دیده می‌شود.
ویژگی‌های زیستی
مصب‌ها، چمنزارهای غرقابی فصلی، دریاچه‌های آب شیرین، خلیج‌های ساحلی، پیکره‌های آبی لب‌شور، آب‌های کم عمق دارای پناه، مناطق جزر و مدی با بستر گلی و ماسه‌ای و یا تالاب‌های نمکی موجود در طول سواحل را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
پرنده‌ای بسیار اجتماعی است و اغلب در دسته‌های بزرگ دیده می‌شود.
به راحتی روی زمین راه می‌رود و به طور عمودی از سطح آب به پرواز در می‌آید و با بال زدن‌های سریع پرواز می‌کند.
بیشتر غذای خود را از سطح آب و به ندرت با فرو بردن سر و گردن به زیر آب به دست می‌آورد.
تنها اردکی است که در گله‌های متراکم در لابه‌لای علف‌های کوتاه به تغذیه می‌پردازد.
همچنین در تالاب‌های نمکی و حاشیه آب از برگ‌ها، ساقه‌ها، ریزوم‌ها، دانه‌ها و گاهی از مواد جانوری تغذیه می‌کند.
پراکنش و فراوانی: به تعداد فراوان در اغلب پیکره‌های آبی عمده کشور زمستان گذرانی می‌کند.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده جهانی و ملی قرار ندارد.
پایان پیام
