چرا مهندسی و ساخت سدهای پیچیده به توسعه ایران کمک نکرد
به گزارش گلونی علی سرزعیم در صفحه ۱۲۶ کتاب «پوپولیسم ایرانی» نوشته است:
«علم اقتصاد موفق‌ترین دانش در میان علوم اجتماعی تجربی است و به دلیل پیوند ناگسستنی آن با ریاضیات از استواری، انسجام و دقت بی‌مانندی برخوردار است.
اقتصاد علم تخصيص بهینه منابع کمیاب است. پیامد طبیعی نادیده گرفتن دانش اقتصاد، تخصیص غیربهینه و هدررفت منابع است.
کاملا بی‌معناست که جامعه‌ای نسبت به اقتصاد بی‌مهر باشد، اما در عین حال از چرایی هدررفت انبوه منابع نفتی تأسف بخورد.
به باور نگارنده، اقتصاد و حقوق در حوزه دانش بشری است که اساس پیشرفت مادی و تا حدودی معنوی یک جامعه را فراهم می‌کند.
اولی، شیوه بهینه تخصیص منابع، و دومی شیوه درست تنظیم روابط را عرضه می‌کند و اگر این دو اصلاح شود راه برای حل مشکلات باز خواهد شد.
عقب‌ماندگی فنی و ضعف‌های جامعه در امور مهندسی را می‌توان با خرید خدمت از خارج کشور و وارد کردن فناوری جبران کرد، اما تنظیم روابط اجتماعی و تخصیص منابع در سطح کلان امری نیست که به سادگی از خارج قابل خرید باشد.
اگر کشور به لحاظ مهندسی پیشرفته باشد (كما اینکه ایران چنین است)، ولی تخصیص منابع به شکل درستی انجام نشود و روابط درستی میان افراد و نهادهای جامعه برقرار نباشد، پیشرفتی صورت نخواهد گرفت.
ساخت برخی سدهای پیچیده و تحسین‌برانگیز در نقاطی که نباید ساخته می‌شد یکی از مشکلات امروز جامعه ماست که گواهی بر این موضوع است.
در مقابل، اگر ما در دانش مهندسی ضعیف بودیم ولی می‌توانستیم اقتصادی با ثبات با نرخ رشد خوب داشته باشیم و طوری برنامه‌ریزی منطقه‌ای کنیم که سد‌سازی و دیگر طرح های عمرانی در جاهایی انجام شود که توجیه اقتصادی داشته باشد، به سادگی می‌توانستیم ساخت و انجام این طرح‌های عمرانی را به شرکت‌های خارجی سفارش دهیم و در عین حال از منافع اجرای آن بهره‌مند شویم.»
پایان پیام
