مرگوس بزرگ مرگوس بزرگ از آبهای شور دوری میکند
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره مرگوس بزرگ آمده است:
ویژگیهای ظاهری: طول بدن ۵۸ تا ۶۶ سانتیمتر و گستردگی بالها ۸۲ تا ۹۷ سانتیمتر است.
اردک ماهیخواری درشت جثه با بدنی کشیده و منقار ارهای دراز و باریک است.
نر و ماده متفاوت و فقط پرنده نر دارای تغییرات فصلی است.
پرنده نر بالغ سر سیاه مایل به سبز براق، روتنه سیاه و سینه و زیرتنه سفید مایل به صورتی دارد و به واسطه جثه بزرگتر و روشنتر، سینه، پهلوها و زیر تنه سفید و فقدان کاکل مشخص از «مرگوس کاکلی» نر تشخیص داده میشود.
پرنده ماده بالغ سر بلوطی و کاکلدار، روتنه و پهلوهای خاکستری و سطح شکمی سفید دارد و به واسطه مرز مشخص بین سر و گردن بلوطی با سفیدی سینه و نیز آینه بالی سفید مربعی بدون خط سیاه از «مرگوس کاکلی» ماده تفکیک میشود.
پرنده نر در خارج از دوره جوجهآوری تا حدی شبیه به ماده بالغ است ولی اطراف بدن سفیدتر، روتنه سیاهتر و آینه بالی بزرگتر دارد.
پرنده نابالغ شبیه به ماده بالغ است ولی کاكل كوتاهتری دارد و سفیدی گلو کمتر مشخص است.
ویژگیهای زیستی
در دریاچههای آب شیرین وسيع و گاهی در مصبها و تالابهای لبشور به سر میبرد و از آبهای شور دوری میکند.
زمستان اغلب در پهنههای آبی باز نظير خلیجهای دریایی دیده میشود.
در خارج از دوره جوجهآوری پرندهای اجتماعی است و دستههای کوچک تشکیل میدهد.
الگوی پروازش متفاوت از دیگر اردکها است و بیشتر به «باکلان کوچک» شباهت دارد.
به سختی از سطح آب به پرواز در میآید، ولی پروازی سریع با بال زدنهای قدرتمند و آهنگین دارد و به صورت گروهی و بدون نظم پرواز میکنند.
اغلب اوقات خود را روی آب میگذراند و کمتر به ساحل میآید.
با غوصهای کم عمق و چشمانی باز به تعقیب و صید ماهیها میپردازد و برای بلعیدن طعمه به سطح آب بازمیگردد (گاهی صیدهای کوچک را در زیر آب میبلعد).
گاهی نیز برای تغذیه فقط سر و گردن خود را در آب فرو میبرد.
پراکنش و فراوانی: به صورت منظم ولی به تعداد کم در نواحی جنوبی دریای کاسپین زمستان گذرانی میکند.
همچنین زمستان گذرانی از برخی تالابهای استانهای کردستان، آذربایجان و تهران گزارش شده است.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
خرید از سایتهای معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید