مرگوس کاکلی با بدنی کشیده و کاکلی افشان
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره مرگوس کاکلی آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۵۲ تا ۵۸ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۷۰ تا ۸۶ سانتی‌متر است.
از اردک‌های ماهیخوار با بدن کشیده و تیره رنگ است که کاکلی افشان و منقاری اره‌ای باریک و قرمز با انتهای خمیده دارد.
نر و ماده متفاوت و دارای تغییرات فصلی هستند.
پرنده نر بالغ سر سیاه با جلای سبز دارد.
سینه بلوطی با خال‌های سیاه است که با یک نوار پهن سفید از سر و گردن سیاه جدا می‌شود.
پهلوها خاکستری و پشت سیاه است.
آینه بالی سفید و پهن با دو نوار سیاه دارد.
در پرنده ماده بالغ سر و گردن بلوطی، چانه سفید و روتنه و پهلوها خاکستری است و آینه بالی سفید با یک خط سیاه دارد.
پرنده نر در دوره پرریزی شبیه به ماده بالغ است ولی روتنه تیره‌تر و لکه سفید روی بال‌ها همچنان قابل تشخیص است.
پرنده نابالغ شبیه به ماده بالغ است اما تاج آن کوتاه‌تر و رنگ بدن خاکستری تیره‌تر (به ویژه در سینه) دیده می‌شود.
ویژگی‌های زیستی
آب‌های شور واقع در خلیج‌های کم‌عمق دارای پناه، خورها، تنگه‌ها یا مصب‌های دارای بستر شنی و سواحل علفی، آب‌های داخل خشکی، سواحل جزرومدی، دریاچه‌های آب شیرین و رودخانه‌های دارای عمق مناسب را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
در زمستان زیستگاه‌های دریایی را بیشتر ترجیح می‌دهد.
پرنده‌ای اجتماعی است و تقریبا در تمام طول سال در دسته‌های با اندازه متوسط دیده می‌شود.
پروازی سریع و مستقیم دارد و اغلب اوقات را به پرواز در ارتفاع پایین می‌گذراند.
شناگر و غواص خوبی است و هنگام شنا نسبت به دیگر اردک‌های ماهیخوار بیشتر در آب فرو می‌رود.
در این زمان سر، گردن و دم خود را در یک خط نگه می‌دارد.
برای صید ماهی ابتدا سر را به زیر آب فرو می‌برد و سپس به درون آب غوص می‌کند.
پراکنش و فراوانی: به صورت منظم در سواحل جنوبی دریای کاسپین و به صورت نامنظم در سواحل استان‌های هرمزگان، بوشهر و سیستان و بلوچستان زمستان گذرانی می‌کند.
فقط یک گزارش از مشاهده این پرنده در آب‌های داخلی (سد لتیان در سال ۱۳۵۳) موجود است.
وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
