بازنده حقیقی بازی من و کیمیا المپیک بود
به گزارش گلونی ناهید کیانی درباره بازی مسابقه با کیمیا علیزاده در صفحه شخصی خود نوشت:
سلام بر مردم سرزمینم
من ناهید هستم دختری که سال‌هاست برای برافراشتن پرچم کشورم تلاش کرده‌ام و روزهای زیادی از دوران ورزشی‌ام با رژیم گرفتن‌های سخت و طاقت‌فرسا گذشته (علی رغم میل خانواده‌ام که این را دشمن سلامتی‌ام می‌دانستند).
سال‌هاست عدد ۲۰۲۰ در اکثر پسوردهای مورد نیازم جا خوش کرده بود تا فراموش نکنم که باید روزی خودم را در کجا ببینم.
آن‌قدر دویدم آن‌قدر جنگیدم تا شد، تا رسیدم به ۲۰۲۰ای که حالا ۲۰۲۱ شده بود، رسیدم به جایی که باید تمام قدرتم را می‌فرستادم به پاهایم تا بتوانم با دستی قدرتمند پرچم ایرانم را بلند کنم.
ایران همان تمدن چند هزار ساله که من دختری از آب و خاکش هستم؛ دختری از جنس مردم عادی همین آب و خاک، دختری که ورزش را انتخاب کرد با تمام سختی‌هایش، با تمام بایدها و نبایدهایش.
من آموخته‌ام که رسالت ورزش صلح است، خوانده‌ام که جنگ جهانی با تمام بزرگی‌اش یک روز برای برگزاری یک مسابقه فوتبال زانو زد و از حرکت ایستاد تا پرچم ورزش و صلح بلندتر از تمامی پرچم‌های جهان برافراشته شود. این بود قدرت ورزش در ذهن من.
من نمی‌دانستم که روزی در بزرگ‌ترین آوردگاه زندگیم، در نقطه‌ای که سال‌ها برای رسیدن به آن تلاش کرده بودم قرار است مقابل هموطنم بایستم، مقابل دوستی که بخشی از خاطرات دوران ورزشی من است.
من چه باید می‌کردم؟ سیاست در مقابل‌مان قد علم کرده بود، نمی‌دانم چه بر سر جهان آمده که زور ورزش به سیاست نرسیده و پرچم المپیک تنها به نمادی بی‌توجه تبدیل شده که شعار صلح سر می‌دهد.
تمام این چند روز زندگی‌ام با بهت گذشت…
مردم سرزمینم من از جنس خود شما هستم از جنس مردم عادی از جنس دردهای حقیقی.
ببخشید اگر نتوانستم تمام خود باشم، نتوانستم در میان درد بی‌آبی، درد خشکسالی شادی کوچکی به شما هدیه بدهم، ببخشید اگر رویارویی من با هموطنم دل شما را آزرد.
بازنده حقیقی بازی من و کیمیا «المپیک» بود، آری المپیک رویدادی که تمامی بزرگی‌اش به فریاد صلحش است.
المپیک ۲۰۲۱ با تمام خوب و بدش تمام می‌شود و من می‌مانم و المپیک که بزرگی‌اش در ذهنیتم افول کرده است: «المپیک کرونازده بدون صلح».
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
