خانه » محیط زیست » دال سیاه یکی از سنگین ترین پرندگان قادر به پرواز است
دال سیاه

دال سیاه یکی از سنگین ترین پرندگان قادر به پرواز است

دال سیاه یکی از سنگین ترین پرندگان قادر به پرواز است

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره دال سیاه آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۱۰۰ تا ۱۱۰ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۲۵۰ تا ۲۹۵ سانتی‌متر است.

دالی درشت جثه با منقار بزرگ و ضخیم، بال‌های بسیار بلند و پهن و دم به نسبت کوتاه و تا حدی مثلثی شکل است.

نر و ماده هم‌شكل (ماده اندکی بزرگتر) و فاقد تغییرات فصلی هستند.

پرنده بالغ بدن یک‌دست قهوه‌ای تیره دارد، به جز شاهپرهای پرواز که اندکی خاکستری‌تر هستند.

سر و گردن بدون پر با پوستی خاکستری رنگ با ته رنگ آبی و صورتی است و در اطراف گردنش شنل قهوه‌ای کمرنگ دارد.

پرنده نابالغ بسیار شبیه بالغ‌ها است ولی سر، شنل اطرف گردن و بدن سیاه‌تر دیده می‌شود.

ویژگی‌های زیستی

دامنه تپه‌ها و کوهستان‌ها و مناطق مجاور دشت‌های دور افتاده را به عنوان زیستگاه برمی‌گزیند و محدوده وسیعی از سرزمین‌های باز نیمه بیابانی، استپی تا علف‌زارهای مرتفع و حتی کوهستان‌های بدون پوشش را برای یافتن غذا جست‌وجو می‌کند.

رفتاری شبیه به «دال» دارد و اغلب به تنهایی و یا جفت دیده می‌شود.

گاهی در آسمان یا کنار لاشه و هنگام استراحت شبانه دسته کوچکی تشکیل می‌دهند.

در مقایسه با «دال» در ارتفاع کم‌تری پرواز می‌کند و اغلب بر فراز درختزارها با بال‌بازروی به جستجوی لاشه‌ها می‌پردازد ولی قلمرو وسیعی را پوشش نمی‌دهد.

به طور عمده از لاشه‌های متوسط تا بزرگ جثه تغذیه می‌کند ولی گاهی جانوران مریض و تنها، کوچک جثه و یا آنهایی که به کندی حرکت می‌کنند را شکار می‌کند.

جوجه‌آوری از اواسط بهمن تا اوایل فروردین و اغلب به صورت منزوی در درختزارهای نواحی کوهستانی پایین‌تر از ارتفاع ۲۰۰۰ متر آغاز می‌شود.

تک همسر است و معمولا هر سال آشیانه سال قبلش را بازسازی و استفاده می‌کند.

آشیانه، توده‌ای حجیم از چوب‌های بزرگ با پوششی از شاخه‌های برگدار و پوست درختان است که آن را روی درختان بزرگ و منفرد و یا در لبه پرتگاه‌ها بنا می‌کند.

یک تخم بیضی کوتاه، به رنگ سفید یا مایل به نخودی، با لکه‌هایی به رنگ بلوطی قرمز، قهوه‌ای یا ارغوانی و به ابعاد ۶۹,۷ ×۹۰ میلی‌متر می‌گذارد.

تفریخ تخم‌ها ۵۲ تا ۵۵ روز به طول می‌انجامد.

جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند و در ابتدا توسط غذای نیمه هضم شده و برگردانده شده در کف آشیانه تغذیه می‌شوند.

در حدود ۱۰۰ روزگی قادر به پرواز می‌شوند و آشیانه را ترک می‌کنند ولی همچنان تا حدود ۴۰ روز بعد در حواشی آشیانه باقی می‌مانند.

پراکنش و فراوانی: به صورت کم‌یاب مقیم سراسر کشور است.

وضعیت حفاظت: جزء پرندگان نزدیک به تهدید (NT) است.

در ایران نیز در فهرست پرندگان حمایت شده قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.

پایان پیام

خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید

اشتراک در
اطلاع از
0 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
به بالا بروید