نقش ناسیونالیسم در بروز جنگ جهانی
به گزارش گلونی دو جنگ جهانی اول و دوم را خانومان براندازترین جنگهای طول تاریخ بشر دانسته شدهاند و عوامل متعددی در بروز آنها نقش داشته است. یکی از این عوامل را ملیگرایی افراطی دانستهاند.
تاکید افراطی بر هویت ملی در سالهای آخر قرن نوزدهم اتفاق افتاد و ملل اروپایی را به خصومت با یکدیگر کشاند.
دولتهایی چون بلغارستان، آلمان، ایتالیا، یونان و رومانی که در قرن نوزدهم تاسیس شدند، خیلی زود به فکر گسترش متصرفات و سلطه بر دیگر اراضی افتادند و دولتهای قدیمیتر هم که در این امر سرآمد روزگار خود بودند.
خواستههای توسعهطلبانه دولتها و مطالبات ارضی متعدد مایه تنش در اروپایی شد که آتشی مدام در زیر خاکستر داشت و مناقشات در بین کشورهای رقیب گسترش یافت و در نتیجه اروپا کم کم به دو بلوک متخاصم تقسیم شد. تمام این اتفاقات در بازه زمانی ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۴ اتفاق افتاد.
نقش ناسیونالیسم در بروز جنگ جهانی
در این بین قدرت ناسیونالیسمها نزد افکار عمومی بیشتر بود، ستادهای فرماندهی مشغول تهیه طرحهای عملیاتی بودند و اروپاییان مسلح آماده جنگی بودند که هر لحظه ممکن بود، اتفاق بیفتد.
جنگ مذکور بالاخره در سال ۱۹۱۴ به دنبال ترور ولیعهد اتریش، آرشیدوک و همسرش به دست جوانی صرب رقم خورد و ماشینهای جنگی اروپا به راه افتاد.
در اوت ۱۹۱۴ دولتهای اروپایی وارد جنگی شدند که گمان میرفت، قرار است که خیلی زود، در عرض چند هفته، به اتمام برسد اما برخلاف تصور همه و در کمال شگفتی ۴ سال طول کشید و نه تنها اروپا که جهان را درنوردید.
در تابستان همان سال زمانی که تهاجمات با شکست مواجه شدند دول درگیر در جنگ متوجه شدند که جنگ در عین مرگبار بودن پایان ناپذیر است.
طولانی شدن جنگ بیهیچ نتیجهای فقط باعث خستگی سربازانی شد که جان خود را در نبردهای بیهوده از دست میدادند و مردمی که خانهها، جانها و عزیزان‌شان را از دست میدادند.
در ۱۹۱۷ جنگ دستخوش تظاهرات و اعتراضات مردمی شد. اعتراضاتی که تا آن زمان به دلایل میهنپرستانه بروز داده نمیشد.
جنگ در ۱۹۱۸ پایان یافت درحالی که مردم عادی و سربازان زیادی جان خود را از دست دادند و عملا شکست‌خوردگان میدان بودند.
پیمان لوزان پیمانی برای صلح
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
