کرکس مصری کوچکترین کرکس ایران است
به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره کرکس مصری آمده است:
ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۶۰ تا ۷۰ سانتیمتر و گستردگی بال‌ها ۱۵۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر است.
دالی کوچک جثه با دم لوزی شکل و سفید، سر کوچک، منقار بلند و باریک و بال‌های بلند و گسترده است.
نر و ماده هم‌شکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.
پرنده بالغ، یک‌دست سفید همراه با سایه‌ای از رنگ زرد یا قهوه‌ای مایل به خاکستری در سر، گردن، سینه، روتنه و پرهای شانه دیده می‌شود.
شاهپرهای اولیه و ثانویه در سطح روی بال‌ها سیاه و سفید و در سطح زیر سیاه هستند که در تضاد با سفیدی زیرتنه به خوبی نمایان است.
پوست عریان صورت زرد و منقاری به همین رنگ با نوک سیاه دارد.
رنگ پرنده نابالغ قهوه‌ای مایل به سیاه است، روتنه قهوه‌ای روشن و پوست عریان صورت و منقار خاکستری است.
کرکس مصری کوچکترین کرکس ایران است
ویژگی‌های زیستی: در مناطق باز نظیر استپ‌ها، دشت‌ها، سواحل شنی و نیز رودخانه‌ها، تالاب‌هایی با پوشش گیاهی کم ارتفاع، خليج‌ها، دره‌ها و کوه‌ها به سر می‌برد.
به خوبی با حاشیه بیابان‌ها و کوهستان‌های احاطه شده توسط مناطق بیابانی سازگار شده است.
اغلب به تنهایی یا جفت در حال پرواز و جست‌وجوی غذا و در زمان فراوانی غذایی در دسته‌های کوچک دیده می‌شود.
پروازی پرتحرک با بال زدن‌های قوی و نیز بال‌بازروی‌های متعدد دارد پرنده‌ای لاشه‌خوار است اما از طعمه‌های زنده نظیر پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان به ویژه لاک‌پشت‌ها و حشرات تغذیه می‌کند.
برای تغذیه از تخم پرندگان با سنگ بر آنها می‌کوبد.
جوجه‌آوری از اواسط تا اواخر فروردین، به صورت منزوی و با تشکیل قلمرو و به ندرت با تشکیل کلنی‌های کوچک آغاز می‌شود.
تک‌همسر است و معمولا هر سال آشیانه سال قبلش را بازسازی و استفاده می‌کند.
آشیانه، توده‌ای از ساقه‌ها و شاخه‌ها است که آن را در شكاف صخره‌ها، بیرون زدگی‌های سنگی و به ندرت روی ساختمان‌ها و یا درختان بنا می‌کند و درونش را با الیاف نرم گیاهی، پشم، پوست و یا تکه‌های پارچه می‌پوشاند.
معمولا دو، گاهی یک تا سه تخم نیمه بیضی کوتاه، سفید، نخودی یا مایل به قرمز، با خال‌ها و لکه‌هایی قهوه‌ای مایل به قرمز یا قرمز مایل به ارغوانی و به ابعاد ۵۰٫۴× ۶۶,۲ میلی‌متر می‌گذارد.
تفریخ تخم‌ها ۳۹ تا ۴۲ روز به طول می‌انجامد.
جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند.
پرورش جوجه‌ها ۷۰ تا ۹۰ روز به طول می‌انجامد.
پراکنش و فراوانی: به صورت تابستان گذران، مهاجر عبوری و جوجه‌آور در تمامی مناطق کوهستانی ایران دیده می‌شود و در سواحل جنوبی کشور از بندر چارک تا مرز پاکستان زمستان گذرانی می‌کند.
وضعیت حفاظت: از پرندگان در معرض خطر انقراض (EN) است.
در ایران نیز در فهرست پرندگان حمایت شده قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.
از مهم‌ترین عوامل تهدید کننده برای این پرنده در مقیاس بین‌المللی را می‌توان کاهش جمعیت سمداران، تخریب و از دست دادن زیستگاه آلودگی با آلاینده‌های شیمیایی به ویژه سرب، برخورد با خطوط انتقال برق، کاهش دسترسی پذیری به لاشه‌ها به دلیل کاهش رهاسازی لاشه دام‌ها در طبیعت، بیماری و مرگ‌ومیر ناشی از تغذیه از لاشه‌های حاوی آنتی‌‌بیوتیک و سایر داروها (نظیر ترکیبات دیکلوفناک)، ابتلا به بیماری‌هایی نظیر آبله مرغان، استفاده از اعضای بدن در طب سنتی و کاهش موفقیت جوجه‌آوری به علت رقابت با «دال» برای مکان آشیانه نام برد.
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
