روزنامه نگاری زرد و آغاز آن در نیویورک
به گزارش گلونی دکتر یونس شکرخواه درباره روزنامه‌نگاری زرد در کانال خود نوشت:
اصطلاح روزنامه‌نگاری زرد عبارتی است که در غرب از آن تحت عنوان «یلو جورنالیسم» (Yellow Journalism) یاد می‌کنند.
روند تولد چنین نشریاتی، با نشریات شهر نیویورک در دهه ۱۸۹۰ آغاز شد. شاید بتوان گفت اصلی‌ترین نشریه‌ای که بنیان روزنامه‌نگاری زرد را از نظر جذب مخاطب و نه محتوای آن پایه‌ریزی کرد، نیویورک‌سان (New York Sun) بود.
این نشریه در سال ۱۸۸۳ متولد شد. نیویورک‌سان نشریه‌ای بود با قیمت یک پنی که در واقع همین ارزان بودنش سبب فروش زیاد آن شد. از سوی دیگر نیویورک‌سان بنیانگذار دوره‌ای از نشریات است که در غرب به آنها نشریات یک‌پنی (penny press) گفته می‌شود.
نشریات یک پنی هم مانند روزنامه‌نگاری زرد به میدان وارد شدند. نشریات یک پنی تیترهای بسیار درشتی داشتند و این تیترهای درشت به این دلیل استفاده می‌شد که شاید در آن مقطع فکر می‌کردند حتی یک پنی هم برای خرید نشریات زیاد است.
بنابراین آنها را روی دیوارهای شهر نصب می‌کردند تا رهگذران بتوانند تیترها را راحت بخوانند و یا حتی اگر دلیجانی از خیابان می‌گذشت، سرنشینان آن بتوانند از موضوع روز مطلع شوند.
نشریات یک پنی در واقع روزنامه‌هایی مردمی بودند که خبر را برای مردم تولید می‌کردند. اما در قرن نوزدهم چرخشی در این پدیده به وجود می‌آید و روزنامه‌نگاری از تولید خبر برای مردم به سمت تولید خبر برای بازار کشانده می‌شود.
دوران بعد از نشریه سان: در سال ۱۸۹۶ جوزفپولیترز (۱۸۴۷-۱۹۹۱) نشریه‌ای را منتشر می‌کرد به نام نیویورکورلد (New York World) که با هر شیوه‌ای تلاش می‌کرد تا تعداد مخاطبانش را بالا برده و تیتراژش را افزایش دهد.
در همین دوران ویلیام راندولف هرست (۱۸۶۳-۱۹۵۱) هم نشریه‌ای منتشر می‌کرد به‌نام نیویورک‌مورنینگ ژورنال (New York Morning Journal) این نشریه با نشریه پولیترز به رقابت پرداخت و جنگ این دو بر سر تیتراژ آغاز شد.
اما چرا روزنامه‌نگاری زرد؟
به دلیل این که ابتدا پولیترز در نشریه خودش یک شخصیت کارتونی خلق کرد که به آن اصطلاحاً Yellow Kid (بچه زرد) می‌گفتند.
پس از ظهور این شخصیت در نشریه پولیترز، هرست هم بلافاصله به یک کاریکاتوریست سفارش یک شخصیت مشابه را داد و در واقع به این ترتیب بود که پدیده بچه زرد متولد و مظهر درگیری این دو روزنامه و نماد روزنامه‌نگاری جنجالی شد.
سپس رقابت آغاز شد و ضمیمه‌های رنگی و عکس‌های بزرگ و تیترهای درشت ابزار این مبارزه شد و آرام‌آرام «بچه زرد» سمبل یک نوع روزنامه‌نگاری شد که به روزنامه‌نگاری زرد شهرت یافت.
درباره آموزش روزنامه نگاری بیشتر بخوانید
پایان پیام
خرید از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
