ویل دورانت فیلسوفی تاریخ نگار در قرن بیستم

به گزارش گلونی ویلیام جیمز دورانت (زاده ۵ نوامبر ۱۸۸۵- مرگ ۷ نوامبر ۱۹۸۱م.)، فیلسوف و تاریخ‌‌نگار آمریکایی بود که به واسطه نگاشتن مجموعه ۱۱ جلدی تاریخ تمدن با همکاری همسرش آریل دورانت، به شهرتی جهانی دست یافت.

ویل دورانت در دوران جوانی خویش ابتدا در یک مدرسه دینی مشغول به تحصیل بود اما بعدتر به تحصیل در زیست‌شناسی و فلسفه پرداخت و عمر خویش را صرف نگارش کتاب تاریخ تمدن نمود.

ویل دورانت با اینکه می‌خواست کشیش شود اما در دانشگاه بیشتر علوم، از زیست‌شناسی گرفته تا تعلیم و تربیت را تجربه کرد.

اما بالاخره بعد از خواندن کتاب «اخلاق» اسپینوزا به سراغ فلسفه رفت، آن رشته را تا دکترا ادامه داد و استاد دانشگاه شد و کتاب‌های فلسفی زیادی تألیف کرد.

هنری توماس در کتاب بزرگان فلسفه یک فصل را به او اختصاص داده و نوشته‌است: «بزرگ‌ترین کار او در فلسفه این بود که افکار پیچیده فلسفی را به زبان ساده بیان کرد. او فلسفه را، که دور از دسترس مردم عادی بود، به خانه‌های آن‌ها برد و آن را برای همه قابل فهم کرد».

ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن خویش، با بهره‌‌گیری از مورخانی چون هرودوت تا توین‌‌بی که از ابتدای تاریخ بشریت به تاریخ‌‌نگاری پرداخته‌‌اند و با افزودن عناصری از اندیشه‌‌های فلسفی، مکتبی جدید در تاریخ‌‌نگاری به وجود آورد.

دورانت برخلاف دیگر مورخان که در آثار و نظام فکری خویش که تنها تمرکزشان را بر روی وقایع تاریخی و سیر تمدن بشری قرار داده‌‌اند، در تاریخ تمدن خود به بیشتر به عوامل تمدن‌‌ساز پرداخته و معتقد است که «تمدن رودی است با دو ساحل».

این نقل‌قول به‌طور ضمنی به این مسئله اشاره دارد که تاریخ‌نگاران اغلب نهایت توجه و دقت خود را صرف رودخانه در جریان تاریخ نموده‌اند که معمولاً پرآشوب و پرهیاهوست و اجازه برداشت‌ها و تفاسیر صحیح را نمی‌دهد.

در مقابل، او دیدگاه دیگری را مطرح می‌کند که در آن حواشی تاریخ و تمدن (ساحل‌ها) می‌توانند به اندازه خود متن تاریخ مهم باشند.

او برای نوشتن هر فصل از کتاب به گوشه‌ای از دنیا سفر می‌کرد؛ از مصر و ایران تا سیبری و ژاپن. مقصد او برای نوشتن جلد اول کتاب تاریخ تمدن با عنوان «مشرق‌زمین، گهواره تمدن» بود.

بعد چاپ جلد اول، سفرهای دور دنیایش شروع شد که ۵۰ سال ادامه یافت. در نهایت، در ۱۹۷۵، نوشتن تمامی ۳۰ جلد کتابش و همچنین سفرهایش به اتمام رسیده است.