زهرا مشتاق: طالبان با من رفتاری خشن و جنسیت‌زده داشت

در ۱۰ مهر ۱۴۰۰ 0

به گزارش گلونی زهرا مشتاق، خبرنگار و کنشگر اجتماعی، در ارتباط تصویری بامداد ششم مهر با محمدحسین جعفریان گفت:

اگر من نوعی به عنوان خبرنگار و کنشگر اجتماعی در این شرایط به افغانستان نمی‌رفتم، چه کسی باید می‌رفت؟

۸ ماه قبل از سقوط افغانستان برای شرکت در جشنواره فیلم و برگزاری ورکشاپ همراه سینماگران ایرانی به آنجا رفته بودم. یکی از درخشان‌ترین سفرهای من بود.

این همه مشابهت فرهنگی که در آنجا دیدم برای من جالب بود از طرفی برایم مهم بود بدانم بعد از هشت ماه که طالبان به قدرت رسیده‌اند چه تغییراتی در افغانستان رخ داده و دوستانی که پیدا کرده بودم اکنون در چه وضعیتی هستند؟

از من پرسیدند که چطور به افغانستان رفتم برخی می‌گفتند شاید از طریق سپاه رفته باشم خیلی عجیب بود چون من روزنامه‌نگاری هستم که در تمام این سال‌ها در روزنامه‌های منسوب به اصلاح‌طلب قلم زده‌ام.

نماشای گلونی را دنبال کنید

من ویزا نداشتم از طریق مشهد و مرز دوغارون وارد خاک افغانستان شدم. ابتدای راه گفتند باید ۱۰۰ دلار بدهم و من اشتباه کردم و گفتم که خبرنگار هستم به محض اینکه گفتم روزنامه‌نگارم دردسر من شروع شد.

حدود ۴ ساعت مرا در مرز نگه داشتند شرایط بسیار سختی برای من ایجاد کردند هر کدام به نوعی از من سوال می‌کردند که چرا و به چه دلیلی به اینجا آمدم. ابتدا رفتارشان محترمانه بود، ولی رفته‌رفته وقتی به رتبه‌های بالاتر رسیدیم رفتارشان خشن‌تر و جنسیت‌زده شد.

نوع نگاه و ادبیات‌شان بی‌نهایت ناراحت کننده بود. در نهایت به کسی به نام عبید که رئیس کمیساریای ابتدای ورود به مرز بود، رسیدم. او به هیچ عنوان حاضر نشد حرف مرا قبول کند. من به او گفتم من یک زن روزنامه‌نگار ۵۰ ساله هستم موهای من سفید شده است به من نگاه کن به هرات می‌روم و به اداره فرهنگ که رسیدم به شما تلفن خواهم کرد که هماهنگی را با شما انجام بدهند، ولی او در نهایت حرف راننده تاکسی که از مشهد به هرات آمده بود را پذیرفت ولی حرف مرا که زن بودم‌ نپذیرفت و مثل بازرس ژاور در رمان ژان والژان تا هرات به دنبال من آمد!

از قندهار عبور نکردم ولی ای کاش این کار امکان‌پذیر می‌شد. از مرز دوغارون وارد شدم و به هرات رفتم چند روز هرات ماند و سپس به کابل رفتم.

روایت‌های دیگر زهرا مشتاق را بخوانید

صوت لایو ششم مهر- بخش اول