طرلان بزرگترین گونه قوش چه ویژگی هایی دارد

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره طرلان آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۴۸ تا ۶۲ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۱۳۵ تا ۱۶۵ سانتی‌متر است.

بزرگترین گونه قوش با بال‌های پهن و دم بلند است.

نر و ماده تقریبا همشكل (ماده به مقدار قابل توجهی بزرگتر و تقربیا به اندازه «سارگپه») و فاقد تغییرات فصلی هستند.

پرنده نر بالغ تارک سر و گوش‌پرهای تیره و نوار ابرویی سفید رنگ دارد.

روتنه خاکستری، زیرتنه و زیر بال‌ها سفید همراه با نوارهای عرضی منقطع باریک و نزدیک به هم دیده می‌شود.

دم چهار تا پنج نوار تیره عرضی دارد و در انتها سفید است.

در پرنده ماده بالغ زیرتنه شبیه به پرنده نر ولی رنگ روتنه قهوه‌ای مایل به خاکستری و سفیدی زیر دم و نوار ابرویی واضح‌تر است.

پرنده نابالغ روتنه و سر قهوه‌ای خاکی و نوار ابرویی کمرنگتر نسبت به بالغ‌ها دارد.

زیرتنه نخودی کمرنگ و دارای لکه‌های اشکی شکل به رنگ قهوه‌ای پررنگ است که در امتداد هم نوارهای طولی در زیر تنه ایجاد می‌کنند.

ویژگی‌های زیستی

اغلب در مناطق جنگلی و درختزارهای متراکم، از نواحی پست تا بالاترین مرز رویش درختان در کوهستان‌ها به سر می‌برد و توده‌های سوزنی برگ نظیر کاج و پهن برگ نظیر بلوط و راش را ترجیح می‌دهد.

پروازی قدرتمند با بال‌زدن‌های قوی دارد.

با پروازی سریع و در ارتفاع کم به جستجوی طعمه می‌پردازد و در این حالت پروازش شامل چند مرتبه بال‌زدن سریع و بال‌بازروی‌های طولانی است.

بیشتر از پستانداران و پرندگان تغذیه می‌کند.

طرلان برای شکار پرندگان با چابکی و سرعت قابل توجهی در بین شاخ و برگ درختان و بوته‌ها مانور می‌کند.

جوجه‌آوری از اواسط فروردین و با تشکیل قلمرو در درختزارهای کهنسال آغاز می‌شود.

تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای بزرگ، نامرتب و کم عمق از شاخه‌های خشک است که آن را روی درختان بنا می‌کند و درونش را با پوست و برگ‌های سوزنی کاج و شاخه‌های برگدار می‌پوشاند.

معمولا سه تا چهار و به ندرت یک تا شش تخم نیمه بیضی کوتاه سفید مایل به آبی کمرنگ و به ابعاد ۴۴٫۲× ۵۷٫۴ میلی‌متر می‌گذارد.

تفريخ تخم‌ها ۳۵ تا ۳۸ روز طول می‌کشد.

جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند، در حدود ۴۰ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند و تا حدود ۳۰ روز پس از آن همچنان به والدین وابستگی دارند.

پراکنش و فراوانی: به صورت کمیاب در نواحی جنوبی دریای کاسپین، رشته کوه البرز و همچنین سواحل خلیج فارس و مرکز استان سیستان و بلوچستان زمستان‌گذرانی و در کوه‌های کلیبر در آذربایجان شرقی جوجه‌آوری می‌کند.

وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.