دنیا مقاومت افغانستان را به رسمیت شناخته است

به گزارش گلونی کاوه آهنگر، پژوهشگر تاریخ و سیاست، عضو جبهه مقاومت و از خویشاوندان شهید احمدشاه مسعود، در گفتگو با محمدحسین جعفریان گفت:

ما ایران را همیشه تکیه‌گاه فرهنگی می‌دانستیم. فعالیت‌های اندیشمندان ایرانی در ادبیات کلاسیک و رشد زبان فارسی در دنیا بسیار ارزشمند است.

ایران باید بداند یک افغانستان آزاد و مستقلِ به دور از قوم گرایی افراطی و جهل، پشتوانه‌ای عظیم و فرهنگی برایش خواهد بود.

این را هم بدانند که هدف شوم افراطی‌ها، فقط فرهنگ و تمدن افغانستان نیست بلکه ایران و تمام آسیای میانه است.

در دوران حکومت کمونیست‌ها، آنها پسران را در کنکور ناکام می‌گذاشتند تا به سربازی اجباری و جنگ بروند.

به همین دلیل امیدی به قبولی در کنکور نداشتم و به پنجشیر برگشتم. در زمستان ۱۳۶۷ آمر (احمد شاه مسعود) را در منزل یکی از بستگان در پنجشیر دیدم.

از عمویم پرسید: این دو وطن‌دار را نشناختم. وقتی عمویم گفت کاوه نام دارد، آمر گفت: کاوه یک انقلابی بود (کاوه آهنگر در شاهنامه). تو چطور کاوه را نمی‌شناسی؟

این نخسین دیدارم با شهید آمر بود که در آن زمان بزرگترین افتخاری بود که می‌توانست نصیب هر انسانی شود.

در زمان دانشجویی در دانشگاه کابل دو استاد، کتاب‌های دکتر شریعتی، شهید مطهری، مهدی بازرگان و چندین چهره مصری را که در ایران ترجمه می‌شد، برای ما می‌آوردند.

این نخستین بار بود که با چهره‌هایی دیگر از اسلام آشنا می‌شدیم. تا آن روز ما فقط به دو دلیل مسلمان بودیم: پدر و مادر مسلمان‌مان و اندیشه‌های حضرت مولانا.

اما این کتاب‌ها آن قدر برای ما جذاب بود که با فهیم دشتی از آنها یادداشت‌برداری می‌کردیم.

دنیا مقاومت افغانستان را به رسمیت شناخته است

شهید دشتی بعدها تلاش زیادی برای افتتاح خبرگزاری «آریا پرس» و «نشریه علمی تحقیقی» و «هفته‌نامه‌ها» داشت.

«وضوی خون» آخرین کتابی بود که شهید دشتی خواند و با شهادتش آن را تعبیر و تفسیر کرد.

مقاومت اول خوبی‌هایی داشت که مقاومت دوم هنوز به آن نرسیده است. اما مقاومت دوم زمینه‌ها و فرصت‌هایی دارد که مقاومت اول نداشت.

البته رهبران مقاومت را مقایسه نمی‌کنم، زیرا شهید آمر(احمد شاه مسعود) شخصیتی منحصر به‌فرد و تکرار نشدنی در باور مردم افغانستان است.

امروز دنیا مقاومت را به عنوان یکی از جناح‌های اصلاح وضعیت افغانستان می‌شناسد.

اما کشورهای حامی طالبان هنوز حاضر نیستند طالبان را به رسمیت بشناسند و این بزرگترین فرصت مقاومت دوم است.

زیرا در مقاومت اول، چندین کشور، طالبان را به رسمیت شناخته بودند.

امروز مردم چهره واقعی طالبان را می‌شناسند و در گذشته مردم فکر می‌کردند طالبان برای برقراری امنیت آمده‌اند.

اما آمر شهید احمدشاه مسعود باور داشت که همه مردم آگاه می‌شوند و در مقابل زور و جهالت تسلیم نمی‌شوند.

جمله معروف «من باشم یا نباشم این مقاومت ادامه دارد‌‌» از همین باور ایشان نشأت گرفته است.

در مقاومت اول، دولت ایران و شخص شهید قاسم سلیمانی جوانمردانه از مقاومت ملی افغانستان حمایت می‌کردند.

ما اسلحه‌های آکبند ایرانی را در جبهه‌ها می‌دیدیم که برای‌مان ارسال می‌کردند. ای کاش دوستان مقاومت، امروز زنده بودند.

همسویی با چین و طالبان به نفع هیچ کشوری در این منطقه نیست و دولت‌ها دیر یا زود متوجه اهمیت این موضوع می‌شوند‌.

اگر چه کمبود شهید آمر احمدشاه مسعود احساس می‌شود اما خوشبختانه رهبر جوان جبهه مقاومت ملی، دوستان فهمیده و متعهدی در کنار خود دارد و احمد مسعود انشاءالله راه پدر را ادامه خواهد داد و در این راه موفق می‌شود.