پیغوی کوچک با آب و هوای گرم و خشک سازگار است

به گزارش گلونی در کتاب اطلس پرندگان ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره پیغوی کوچک آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول بدن ۳۰ تا ۳۶ سانتی‌متر و گستردگی بال‌ها ۶۰ تا ۷۰ سانتی‌متر است.

قوشی کوچک جثه و تا حدی شبیه به «پیغو» است ولی بال‌ها و دم کوچکتر و چشمانی قرمز دارد.

نرو ماده تا حد زیادی همشکل و فاقد تغییرات فصلی هستند.

پرنده نر بالغ با روتنه خاکستری مایل به آبی (کمرنگتر از «پیغو») و زیرتنه نخودی مایل به کرم همراه با راه راه نخودی مایل به صورتی بر روی سینه دیده می‌شود.

بال‌ها گرد و نوک چهار تا پنج شاهپر اولیه تیره است (تیرگی نوک بال‌ها در پیغو چشمگیرتر است).

زیر بال‌ها سفید مات با ته رنگی از نخودی مایل به صورتی و روی پوشپرهای بال‌ها و شاهپرهای پرواز مخطط است.

چانه و زیر گلوی سفید با یک خط طولی تیره در وسط آن دارد.

دم دارای پنج تا شش نوار تیره است.

در پرنده ماده بالغ روتنه قهوه‌ای‌تر است، تیرگی نوک شاه‌پرهای اولیه به دو تا سه شاهپر بزرگتر محدود می‌شود و پوشپرهای زیر بال‌ها و سینه دارای راه‌راه نخودی مایل به صورتی مشخصتری نسبت به نر است.

پرنده نابالغ به واسطه روتنه قهوه‌ای‌تر، لکه‌های فراوان اشکی شکل به رنگ قهوه‌ای پررنگ که در امتداد هم نوارهای طولی در زیرتنه ایجاد می‌کند و رنگ خرمایی راه‌راه گونه‌ها و اطراف گردن از بالغ‌ها قابل تفکیک است.

ویژگی‌های زیستی

نسبت به سایر گونه‌های قرقی به آب و هوای گرم‌تر و خشک‌تر سازگار شده است، وابستگی کمتری به جنگل و درخت‌زارهای متراکم دارد و اغلب در جنگل‌های تنک، اراضی زراعی با درختان پراکنده، باغات میوه، جنگل‌های حاشیه رودخانه‌ها، واحدها و درختستان‌های اطراف مناطق مسکونی دیده می‌شود.

رفتارش شباهت زیادی به «پیغو» دارد، با این وجود نسبت به سایر قوش‌ها کمتر در میان شاخ و برگ درختان به تعقیب و شکار پرندگان می‌پردازد.

اغلب از محل نشیمنگاه خود، اطراف را برای یافتن طعمه جستجو می‌کند و سپس با تعقیب سریع طعمه در نزدیکی سطح زمین، آن را شکار می‌کند.

گاهی نیز در میان ساختمان‌ها به شکار مارمولک‌های روی دیوار می‌پردازد. جوجه‌آوری از اوایل خرداد و با تشکیل قلمرو در علفزارهای هموار با درختان پراکنده آغاز می‌شود. تک همسر است و آشیانه‌اش توده‌ای کوچک، کم عمق و سست از شاخه‌های کوچک به همراه پوشش کمی از شاخه‌های برگدار است که آن را روی درختان می‌سازد.

معمولا دو تا چهار و به ندرت هفت تخم نیمه بیضی کوتاه، به رنگ سفید مایل به آبی کمرنگ و به ابعاد ۳۱٫۳ × ۴۰٫۴ میلی‌متر می‌گذارد.

تفریخ تخم‌ها ۲۸ تا ۲۹ روز طول می‌کشد.

جوجه‌ها در بدو تولد پوشیده از کرک، تا حدی ناتوان و برای تغذیه وابسته به والدین هستند، در حدود ۳۰ روزگی آشیانه را ترک می‌کنند ولی همچنان تا مدتی پس از آن در کنار والدین باقی می‌مانند.

پراکنش و فراوانی: در نواحی شمال شرقی کشور جوجه‌آوری و تابستان‌ گذرانی و در نواحی جنوب و جنوب شرقی زمستان گذرانی می‌کند.

بین این دو ناحیه به صورت مهاجر عبوری دیده می‌شود همچنین گزارش‌هایی از جوجه‌آوری این پرنده در بندرعباس در استان هرمزگان موجود است.

وضعیت حفاظت: در فهرست پرندگان حمایت شده ایران قرار دارد و دارای ارزش حفاظتی است.