هر گروه از آسیب رسانان به كوهستان مسئولیت گریزی خود را دارند
به گزارش گلونی عباس محمدی، کنشگر محیط زیست، در اینستاگرامش نوشت:
آیا کوه‌های ما فقط یکی دو مشکل دارند یا درگیر چندین معضل هستند؟
سگ‌ها مشکل نیستند؟ سوراخ‌کاری دیواره‌ها چطور؟
یا همه کوهستان‌های ما با انبوهی از آسیب‌های کهنه و جان‌سخت روبه‌رو هستند؟
هر گروه از آسیب‌رسانان به كوهستان توجیه‌ها و مسئولیت‌گریزی‌های خود را دارند؛ حامیان سگ، خطر تخریب زیستگاه‌ها یا حتی در مواردی «آقایان…» را عامل‌هایی می‌خوانند که ما باید «به جای پرداختن به موضوعاتی مانند سگ و گربه» به آن‌ها بپردازیم!
کوهنوردانی که دیواره‌های کوهستانی را محل کسب درآمد یا شهرت‌طلبی غیرمسئولانه خود کرده‌اند، «چهار تا سوراخ روی دیواره‌ای بلند» یا رها کردن «اندکی» فضولات در مسیر کوه‌پیمایی را «مساله‌ای فرعی» می‌دانند که ما باید به جای آن به موضوع معدن‌کاری و ویلاسازی بپردازیم.
اتحادیه تولیدکنندگان سنگ‌های ساختمانی هم می‌گویند که «مگر در خانه شما سنگ به کار نرفته؟!» و البته نمایندگان وزارت نیرو که به ندرت پاسخی به منتقدان سدسازی می‌دهند، در نشست‌های کوچک خطاب به کنشگران محیط زیست می‌گویند که اگر سدها نبودند، شما نمی‌توانستید در خانه‌تان آب بنوشید یا دوش بگیرید!
شبیه این توجیه‌گری‌ها را می‌توان باز هم به تعداد زیاد ذکر کرد.
واقعیت اما این است که بیشتر کسانی که اینگونه به کنشگران پاسخ می‌دهند، مسائلی را توصیف اما از نشان دادن راه‌حل‌های اخلاقی خودداری می‌کنند یا در ارائه راه حل ناتوان هستند.
همچنین می‌کوشند عامل مخربی را که خود از آن ذینفع هستند، در سایه عامل‌های مخرب دیگر کم‌رنگ کنند.
برای رفع مجموعه مسئله‌های طبیعت هیچ راه ساده و میانبری وجود ندارد و درست هم نیست که تلاش برای حل مشکلی را به خاطر حل نشدن مشکلات دیگر، متوقف کرد.
هر کس باید در محدوده‌ای که بیشتر در آن فعال است، نسبت به محیط کارش احساس مسئولیت بیشتر کند.
کوهنورد نسبت به پسماند و ردپای خود، دوستدار حیوان نسبت به اثر حیوان دست‌آموزش بر طبیعت، صنعتکار نسبت به وظیفه‌ای که در برابر اجتماع دارد، و… دولت در پایبندی‌اش به حقوق همگانی و حق نسل‌های آینده و قانون.
گام برداشتن در جهت رفع یک معضل را منوط به حل مشکلات بزرگ (تعلیق به محال) نکنیم.
پایان پیام
خرید عسل از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
